۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
شیخ کبیر، محمدحسن: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - ' ،' به '،'
جز (جایگزینی متن - 'فاضل اردكانى' به 'فاضل اردكانى ') |
جز (جایگزینی متن - ' ،' به '،') |
||
| خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
پس از استفاده از بزرگان قزوين جهت نيل به مقامات عالى علمى، راه عتبات عاليات را در پيش گرفت و وارد شهر مقدس كربلا شد. | پس از استفاده از بزرگان قزوين جهت نيل به مقامات عالى علمى، راه عتبات عاليات را در پيش گرفت و وارد شهر مقدس كربلا شد. | ||
در مدت اقامت در عراق در حوزه‌هاى علمى كربلا و نجف اشرف در محفل علمى شخصيت‌هاى بزرگ شيعه حضرات آيات عظام مولى محمد تقى هروى اصفهانى، شيخ محمد حسن [[صاحب جواهر، محمدحسن|صاحب جواهر]]، [[اردکانی، محمدحسین|فاضل اردكانى]] ، [[شفتی بیدآبادی، محمدباقر بن محمدتقی|سيد محمد باقر شفتى]]، شيخ حسن برغانى حائرى و علماى ديگر شركت جست و متواضعانه زانوى ادب برزمين زد و در رشته‌هاى مختلف علوم اسلامى چون فقه، اصول، رجال، كلام و تفسير بهره‌هاى مختلف برد و به مقام رفيع اجتهاد دست يافت. وى از اساتيد و علما و فقهاى صاحب نام به اخذ اجازه اجتهاد و روايت مفتخر گرديده و در رديف مجتهدين محقق و علماى كامل قرار گرفت. | در مدت اقامت در عراق در حوزه‌هاى علمى كربلا و نجف اشرف در محفل علمى شخصيت‌هاى بزرگ شيعه حضرات آيات عظام مولى محمد تقى هروى اصفهانى، شيخ محمد حسن [[صاحب جواهر، محمدحسن|صاحب جواهر]]، [[اردکانی، محمدحسین|فاضل اردكانى]]، [[شفتی بیدآبادی، محمدباقر بن محمدتقی|سيد محمد باقر شفتى]]، شيخ حسن برغانى حائرى و علماى ديگر شركت جست و متواضعانه زانوى ادب برزمين زد و در رشته‌هاى مختلف علوم اسلامى چون فقه، اصول، رجال، كلام و تفسير بهره‌هاى مختلف برد و به مقام رفيع اجتهاد دست يافت. وى از اساتيد و علما و فقهاى صاحب نام به اخذ اجازه اجتهاد و روايت مفتخر گرديده و در رديف مجتهدين محقق و علماى كامل قرار گرفت. | ||
ايشان پيكرى از زهد و تقوا و داراى نبوغ و استعداد سرشار علمى بود و به زودى مورد توجه فرزانگان و بزرگان علمى عراق قرار گرفت و خود از مشايخ روايى شيعه گشت. وى همواره مورد تجليل بزرگان و تراجم‌نگاران قرار گرفته و از وى به بزرگى ياد شده است. بزرگانى چون آيةالله مرعشى نجفى به دريافت اجازه از ايشان مفتخر گرديده‌اند. | ايشان پيكرى از زهد و تقوا و داراى نبوغ و استعداد سرشار علمى بود و به زودى مورد توجه فرزانگان و بزرگان علمى عراق قرار گرفت و خود از مشايخ روايى شيعه گشت. وى همواره مورد تجليل بزرگان و تراجم‌نگاران قرار گرفته و از وى به بزرگى ياد شده است. بزرگانى چون آيةالله مرعشى نجفى به دريافت اجازه از ايشان مفتخر گرديده‌اند. | ||