۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
منتخب التواریخ (بداؤنى): تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'مولف' به 'مؤلف'
جز (جایگزینی متن - 'قاضى نورالله شوشترى' به 'قاضى نورالله شوشترى ') |
جز (جایگزینی متن - 'مولف' به 'مؤلف') |
||
| خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
'''منتخب التواريخ'''، اثر [[بدوانی، عبدالقادر بن ملوکشاه|عبدالقادر بداونى]] از آثار مهم و با ارزش دوره‌ى اسلامى هند است كه گاهى تاريخ بداونى هم خوانده مى‌شود. اين كتاب به سبب ديد انتقادى، آزادمنشى و صراحت لهجه‌ى | '''منتخب التواريخ'''، اثر [[بدوانی، عبدالقادر بن ملوکشاه|عبدالقادر بداونى]] از آثار مهم و با ارزش دوره‌ى اسلامى هند است كه گاهى تاريخ بداونى هم خوانده مى‌شود. اين كتاب به سبب ديد انتقادى، آزادمنشى و صراحت لهجه‌ى مؤلف، از بدو تألیف مورد توجه قرار گرفته است. | ||
مؤلف كتاب را پنهانى نوشته است و كسى تا ده سال پس از مرگ اكبر؛ يعنى تا سال 1024ق از آن كتاب آگاهى نداشته است. خانى‌خان، مؤلف منتخب‌اللباب مى‌نويسد كه كتاب نخستين بار در دهمين سال سلطنت جهانگير در دسترس قرار گرفت؛ اما به سبب لحن تند آن توقيف شد. | |||
بخش اعظم منتخب التواريخ، منتخبى از طبقات الكبرى است، به اضافه‌ى اطلاعاتى كه بداؤنى از ديگر كتب تاريخى، نظير تاريخ مبارك شاهى تألیف مبارك مروزى، نظام‌التواريخ تألیف قاضى بيضاوى، لب‌التواريخ تألیف يحيى قزوينى و برخى مطالب جزئى است كه خود بر آن‌ها افزوده است. البته در دوره سورى (0947-962ق) و دوره‌ى اكبر (963-1004ق) كه سال وفات | بخش اعظم منتخب التواريخ، منتخبى از طبقات الكبرى است، به اضافه‌ى اطلاعاتى كه بداؤنى از ديگر كتب تاريخى، نظير تاريخ مبارك شاهى تألیف مبارك مروزى، نظام‌التواريخ تألیف قاضى بيضاوى، لب‌التواريخ تألیف يحيى قزوينى و برخى مطالب جزئى است كه خود بر آن‌ها افزوده است. البته در دوره سورى (0947-962ق) و دوره‌ى اكبر (963-1004ق) كه سال وفات مؤلف است، عبدالقادر از مشاهدات، يادداشت‌ها و خاطرات شخصى بهره برده است. | ||
== گزارش محتوا== | == گزارش محتوا== | ||
| خط ۸۴: | خط ۸۴: | ||
لازم به ذكر است كه در پايان هر جلد، فهرست آيات، احاديث، عبارات عربى، واژه نامه و فهرست عام اسامى تهيه و ارائه شده است. | لازم به ذكر است كه در پايان هر جلد، فهرست آيات، احاديث، عبارات عربى، واژه نامه و فهرست عام اسامى تهيه و ارائه شده است. | ||
ارزشمندترين بخش كتاب، طبقه نهم و دهم آن است كه | ارزشمندترين بخش كتاب، طبقه نهم و دهم آن است كه مؤلف خود شاهد و ناظر حوادثى بوده كه آن‌ها را به رشته‌ى تحرير درآورده است. اين دو بخش به تنهايى بيش از نصف حجم كتاب را به خود اختصاص داده‌اند. به ويژه حوادث دوران اكبر كه خود مجلدى جداگانه(جلد دوم) است. از آن جا كه عبدالقادر از نديمان و نزديكان اكبرشاه بود و در دستگاه او اعتبار و با بزرگان عصر خود آشنايى داشت، نوشته‌هاى او از نظر تاريخى اهميت فراوانى پيدا كرده است. | ||
== چاپ‌هاى كتاب== | == چاپ‌هاى كتاب== | ||
| خط ۱۰۲: | خط ۱۰۲: | ||
طبق نوشته‌ى دكتر توفيق سبحانى، در پيش‌گفتار كتاب، منتخب التواريخ نخستين تاريخ فارسى هند كه در آن از شيوه‌ى انتقادى استفاده شده است و از اين ديدگاه، اين كتاب در تاريخ‌نويسى شبه قاره هند تاثير فراوان داشته و تاريخ‌نويسى را در آن سرزمين غنا بخشيده و تاريخ را به راهى نو كشانده است. | طبق نوشته‌ى دكتر توفيق سبحانى، در پيش‌گفتار كتاب، منتخب التواريخ نخستين تاريخ فارسى هند كه در آن از شيوه‌ى انتقادى استفاده شده است و از اين ديدگاه، اين كتاب در تاريخ‌نويسى شبه قاره هند تاثير فراوان داشته و تاريخ‌نويسى را در آن سرزمين غنا بخشيده و تاريخ را به راهى نو كشانده است. | ||
به نظر ايشان عبدالقادر، به معنى واقعى كلمه مورخى امين و با انصاف است. برخلاف مورخان دربارى، نه لحن متملقانه دارد و نه بنابر مصلحتى حقايق را پوشيده مى‌كند. عبارات وى روان و روشن است و در عين حال از ريزه كارى‌هاى ادبى و طنز ظريف خالى نيست. | به نظر ايشان عبدالقادر، به معنى واقعى كلمه مورخى امين و با انصاف است. برخلاف مورخان دربارى، نه لحن متملقانه دارد و نه بنابر مصلحتى حقايق را پوشيده مى‌كند. عبارات وى روان و روشن است و در عين حال از ريزه كارى‌هاى ادبى و طنز ظريف خالى نيست. مؤلف چون طبع شعر هم داشته، كلام خود را به ابياتى از خود و شاعران گوناگون زينت داده است. به علاوه در بسيارى از رويدادها و درگيرى‌ها از دوان شاعران نمونه‌هايى را نقل كرده است و بسيارى از اشعار تاريخى كه اگر عبدالقادر آن‌ها را نقل نمى‌كرد، بى‌گمان از ميان مى‌رفت، به اين طريق در كتاب او محفوظ مانده است. | ||
نثر كتاب، نه چنان مشكل است كه از نثرهاى مغلق به شمار آيد و نه در توجه به آرايه‌هاى لفظى و معنوى دچار افراط شده است كه موجب ملال خاطر خواننده شود. زبان طنز | نثر كتاب، نه چنان مشكل است كه از نثرهاى مغلق به شمار آيد و نه در توجه به آرايه‌هاى لفظى و معنوى دچار افراط شده است كه موجب ملال خاطر خواننده شود. زبان طنز مؤلف هم واقعا بديع است. | ||
== منابع == | == منابع == | ||