فردوس در تاریخ شوشتر و برخی از مشاهیر آن: تفاوت میان نسخه‌ها

1-مولف خود، مردى چنان داراى علم و صلاحيت بوده كه شاه جهان(1037-1068ق.) او را به تعليم فرزندش شاهزاده محمد شجاع تعيين كرده است.

2-همچنين مولف درباره پدر خود، قاضى شهيد نورالله شوشترى، خانواده او و احوال برخى از استادان وى مطالبى را آورده است كه آن اطلاعات را هرگز نمى‌توان از ساير كتاب‌ها به دست آورد.

كتاب؛ مشتمل بر پيش‌گفتار انجمن، مقدمه مصحح، مقدمه مولف و پنج محفل و بخش تعليقات است.

مولف پس از يك ديباچه، ذيل عنوان «فاتحه» به تاريخ، آثار تاريخى، جغرافيا و آب و هواى شوشتر اشاره كرده و در اين خصوص از منابع جغرافيايى؛ چون: نزهه القلوب، تاريخ عضدى، [[معجم البلدان]] و... سود جسته است.

مولف به نقل از [[معجم البلدان]]، نام اين شهر را برگرفته از شوش، به معناى خوب و نيكو دانسته و گفته چون شوشتر را بنا كردند، به جهت زيادى خوبى و لطافت آب و هوا، آن را شوشتر نام نهادند.

محفل اول، درباره پدر مولف، [[شوشتری، نورالله بن شریف‌الدین|قاضى نورالله شوشترى]]  و برخى ديگر از مشاهير شوشتر؛ نظير: شمس‌الدين اسدالله حسينى، ملقب به صدرالعلماء، زين‌الدين على بن سيد اسدلله حسينى، عبدالوهاب بن اسدالله و...است.

محفل پنجم، به يادكرد برخى نكات علمى و حكمى كه به ذهن مولف خطور كرده و نيز برخى منشئات و اشعار وى اختصاص يافته است. مولف دراين محفل اشعارى از خود در قالب قصيده، غزل، رباعى و مثنوى آورده است.