۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'مولف' به 'مؤلف') |
|||
خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
'''شرح صد و ده کلمه از کلمات امیرالمومنین(علیه السلام)'''، تألیف [[حجت هاشمی خراسانی، علی|حجت هاشمى خراسانى]] به زبان فارسى، در شرح صدو ده عدد از كلمات قصار [[امام على(ع)]] | '''شرح صد و ده کلمه از کلمات امیرالمومنین(علیه السلام)'''، تألیف [[حجت هاشمی خراسانی، علی|حجت هاشمى خراسانى]] به زبان فارسى، در شرح صدو ده عدد از كلمات قصار [[امام على(ع)]] | ||
مؤلف در علت و انگيزه تألیف اين اثر آورده؛ چون «جزوهاى ديدم از استاد اديب خاورى كه صد و ده كلمه از كلمات قصار امير(ع) و غير قصار را به نظم فارسى ترجمه كرده و بعضى از مردم عصر اصل كلمات را به نثر فارسى ترجمه نموده، بر آن شدم كه به مقدار وسعت مجال، و موافقت حال، به طريق اختصار آنها را شرح كنم كه هم مبتدى از آن منتفع گردد، و هم منتهى، و هم عام بهرهمند گردد، و هم خاص». | |||
== ساختار كتاب == | == ساختار كتاب == | ||
كتاب، شامل مقدمه | كتاب، شامل مقدمه مؤلف، و سه فصل؛ صد و ده كلمه، صد و ده پند و جواب منافقى گفته شده، مىباشد. | ||
مطالب كتاب، به اين صورت بيان شده است كه ابتدا متن عربى كلمات قصار بيان شده و بعد ترجمه، اعراب آن شرح داده شده است و در آخر شرح آن كلمه بيان شده است. | مطالب كتاب، به اين صورت بيان شده است كه ابتدا متن عربى كلمات قصار بيان شده و بعد ترجمه، اعراب آن شرح داده شده است و در آخر شرح آن كلمه بيان شده است. | ||
خط ۵۵: | خط ۵۵: | ||
مقدمه | مقدمه مؤلف به بيان انگيزه تألیف اثر مىباشد. | ||
فصل اول با نام صد و ده كلمه، به شرح و توضيح همين تعداد از كلمات قصار [[علی بن ابیطالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]] در نهجالبلاغه مىپردازد. | فصل اول با نام صد و ده كلمه، به شرح و توضيح همين تعداد از كلمات قصار [[علی بن ابیطالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]] در نهجالبلاغه مىپردازد. مؤلف در شرح هر كلمه سه مبحث ترجمه، اعراب و معنى را مد نظر داشته است؛ همانند: «اَلْفُرْصَةُ تَمُرُّ مَرَّ اَلسَّحَابِ فَانْتَهِزُوا فُرَصَ اَلْخَيْرِ». | ||
ترجمه | ترجمه | ||
خط ۷۴: | خط ۷۴: | ||
مراد آن است كه فرصتها در سرعت گذشت، چون ابرهاست كه به سرعت مىگذرند، پس فرصتهاى خير را بايد غنيمت شمرد و در تحصيل حسنات و خيرات كوتاهى ننمود، و به قدر استعداد و امكان از فرصتها بهرهمند شد، زيرا هميشه فرصت نيست از اين رو فرمود؛ اغتنموا برد الرّبيع فانّه يعمل بابدانكم كما يعمل باشجاركم و اجتنبوا برد الخريف فانّه يعمل بابدانكم كما يعمل باشجاركم...». | مراد آن است كه فرصتها در سرعت گذشت، چون ابرهاست كه به سرعت مىگذرند، پس فرصتهاى خير را بايد غنيمت شمرد و در تحصيل حسنات و خيرات كوتاهى ننمود، و به قدر استعداد و امكان از فرصتها بهرهمند شد، زيرا هميشه فرصت نيست از اين رو فرمود؛ اغتنموا برد الرّبيع فانّه يعمل بابدانكم كما يعمل باشجاركم و اجتنبوا برد الخريف فانّه يعمل بابدانكم كما يعمل باشجاركم...». | ||
مؤلف براى شرح كلمات از اشعار پند آموز نيز بهره برده است. | |||
فصل دوم، شعرى است كه در آن صد و ده پند، به خواننده ارائه داده است. و در مبحث آخر يك شعر با «نام در جواب منافقى گفته شده» آورده شده است. | فصل دوم، شعرى است كه در آن صد و ده پند، به خواننده ارائه داده است. و در مبحث آخر يك شعر با «نام در جواب منافقى گفته شده» آورده شده است. |
ویرایش