۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'سیوطی' به 'سیوطی ') |
جز (جایگزینی متن - 'فیروزآبادی' به 'فیروزآبادی ') |
||
خط ۷۰: | خط ۷۰: | ||
فصل دوم به توضیح واژه امام، منصب و شرایط امام و امامت نزد خاصه و عامه اختصاص یافته است. | فصل دوم به توضیح واژه امام، منصب و شرایط امام و امامت نزد خاصه و عامه اختصاص یافته است. | ||
مؤلف در ابتدای این فصل از کتاب، به توضیح معنای لغوی «امام» پرداخته و نظرات برخی از لغویون را مطرح کرده است، سپس میگوید: فیروزآبادی در قاموس، عین عبارت [[لسان العرب]] را درباره ترجمه واژه امام آورده است؛ در نتیجه امام به معنای مقتدا، اصل، مرجع، توأم با قصد و توجه خاص است؛ یعنی امام به معنای مقتدا به کسی گفته میشود که مردم با قصد و توجه خاص به سراغ او میروند<ref>ر.ک: همان، ص44</ref> سپس به بررسی این واژه و مشتقات آن در قرآن پرداخته است و مینویسد: واژه امام و جمع آن (ائمه)، در قرآن دوازده بار آمده است (هفت بار بهصورت مفرد و پنج بار بهصورت جمع)<ref>ر.ک: همان</ref> | مؤلف در ابتدای این فصل از کتاب، به توضیح معنای لغوی «امام» پرداخته و نظرات برخی از لغویون را مطرح کرده است، سپس میگوید: [[فیروزآبادی، محمد بن یعقوب|فیروزآبادی]] در قاموس، عین عبارت [[لسان العرب]] را درباره ترجمه واژه امام آورده است؛ در نتیجه امام به معنای مقتدا، اصل، مرجع، توأم با قصد و توجه خاص است؛ یعنی امام به معنای مقتدا به کسی گفته میشود که مردم با قصد و توجه خاص به سراغ او میروند<ref>ر.ک: همان، ص44</ref> سپس به بررسی این واژه و مشتقات آن در قرآن پرداخته است و مینویسد: واژه امام و جمع آن (ائمه)، در قرآن دوازده بار آمده است (هفت بار بهصورت مفرد و پنج بار بهصورت جمع)<ref>ر.ک: همان</ref> | ||
فلسفه نصب امام یا فلسفه وجودی امام، از مباحث دیگر این فصل از کتاب میباشد. | فلسفه نصب امام یا فلسفه وجودی امام، از مباحث دیگر این فصل از کتاب میباشد. |
ویرایش