۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - '،ز' به '، ز'
جز (جایگزینی متن - '،د' به '، د') |
جز (جایگزینی متن - '،ز' به '، ز') |
||
| خط ۴۸: | خط ۴۸: | ||
چنانكه خود نويسنده هم در مقدمه مىگويد، اين كتاب مكمّل آثار قبل از آنست.اين كتاب دربر دارندۀ يك مقدمه و پنج فصل است.نويا در مقدمه نخست به سخن بعضى از منتقدان پاسخ مىدهد كه صوفى را مترادف | چنانكه خود نويسنده هم در مقدمه مىگويد، اين كتاب مكمّل آثار قبل از آنست.اين كتاب دربر دارندۀ يك مقدمه و پنج فصل است.نويا در مقدمه نخست به سخن بعضى از منتقدان پاسخ مىدهد كه صوفى را مترادف | ||
با خيالپرداز مىدانند و سپس به مسألۀ زبان صوفيانه مىپردازد و آن را زبان تجربۀ عرفانى مىداند.او براى بررسى زبان عرفانى به قرآن روى مىكند كه فراهم آورندۀ عناصر بنيادين ادراك دينى براى اذهان مسلمانان است.او زبان عرفانى را به دو نوع زبان | با خيالپرداز مىدانند و سپس به مسألۀ زبان صوفيانه مىپردازد و آن را زبان تجربۀ عرفانى مىداند.او براى بررسى زبان عرفانى به قرآن روى مىكند كه فراهم آورندۀ عناصر بنيادين ادراك دينى براى اذهان مسلمانان است.او زبان عرفانى را به دو نوع زبان متمايز، زبان «عبارت» و زبان «اشارت» تقسيم مىكند و مىگويد بررسى دربارۀ اين زبان را بايد از قرآن آغاز كرد.او به جاى اينكه پاسخ سؤال خود را مستقيما در قرآن بجويد آن را از امتى كه قرآن مىخواند جويا مىشود و به بررسى قديمترين تفسيرهاى قرآن مىپردازد و در ميان قديمترين تفسيرهاى قرآن، تفسير مقاتل را موضوع نخستين فصل كتاب خود | ||
مىسازد. | مىسازد. | ||
سپس به مقايسۀ ميان مقاتل و [[حکیم ترمذی، محمد بن علی|حكيم ترمذى]]، كه هردو كتابى دربارۀ وجوه مختلف واژگان قرآنى نوشتهاند، دست مىزند.در ادامه با بررسى تفسير منسوب به [[امام جعفر صادق(ع)|امام جعفر صادق]] عليهالسلام آن را نشانۀ آغاز تكوّن زبان عرفانى مىداند.نويا تفسير مبتنى بر تجربه را كه شقيق بلخى و خرّاز نمايندگان آن هستند مورد بحث قرار مىدهد و سرانجام نشان مىدهد كه چگونه در كنار | سپس به مقايسۀ ميان مقاتل و [[حکیم ترمذی، محمد بن علی|حكيم ترمذى]]، كه هردو كتابى دربارۀ وجوه مختلف واژگان قرآنى نوشتهاند، دست مىزند.در ادامه با بررسى تفسير منسوب به [[امام جعفر صادق(ع)|امام جعفر صادق]] عليهالسلام آن را نشانۀ آغاز تكوّن زبان عرفانى مىداند.نويا تفسير مبتنى بر تجربه را كه شقيق بلخى و خرّاز نمايندگان آن هستند مورد بحث قرار مىدهد و سرانجام نشان مىدهد كه چگونه در كنار اصطلاحات، زبانى مجازى،يعنى زبان استعاره و نماد، رشد مىكند و آن نيز ريشه در قرآن دارد. | ||
في الجمله، تحقيق پل نويا در اين كتاب ما را از طرحهاى اوليۀ تفسير كه هنوز در جستجوى هويت | في الجمله، تحقيق پل نويا در اين كتاب ما را از طرحهاى اوليۀ تفسير كه هنوز در جستجوى هويت | ||