۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
آلوسی، محمود بن عبدالله: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - '،د' به '، د'
جز (جایگزینی متن - '،چ' به '، چ') |
جز (جایگزینی متن - '،د' به '، د') |
||
| خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
'''ابوالثناء سيد محمود شهاب الدين''' متولد 1217 ق1802/ ميلادى و متوفاى 1270 ق1854/ ميلادى،فرزند صلاح الدين ملقب به شهاب آلوسى فقيه، مفسر، اديب و مفتى بغداد.خانوادۀ آلوسى در بغداد از ميانه‌هاى قرن 13 قمرى19/ | '''ابوالثناء سيد محمود شهاب الدين''' متولد 1217 ق1802/ ميلادى و متوفاى 1270 ق1854/ ميلادى،فرزند صلاح الدين ملقب به شهاب آلوسى فقيه، مفسر، اديب و مفتى بغداد.خانوادۀ آلوسى در بغداد از ميانه‌هاى قرن 13 قمرى19/ ميلادى، دانشمندانى بزرگ در فقه و تفسير و ادب از آن برخاسته‌اند.نياى بزرگ اين خاندان در قرن 7 قمرى13/م به هنگام حملۀ هولاكوخان به بغداد از اين شهر گريخت و به آلوس رفت، اخلاف وى تا قرن 11 قمرى17/م در آلوس ماندند و پس از آن به بغداد برگشتند. | ||
==اساتيد== | ==اساتيد== | ||
| خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
سيد محمود از كودكى نزد پدر و جمعى از استادان ادب درس خواند و به سبب هوشمندى و داشتن حافظه‌اى قوى در كسب علم به سرعت پيش رفت، چنانكه در 13 سالگى شرحى بر قطر الندى نوشت سپس از بسيارى از عالمان مشهور بغداد اجازۀ روايت يافت و خود در شمار استادان بزرگ در آمد و ملقب به «علامه» شد. | سيد محمود از كودكى نزد پدر و جمعى از استادان ادب درس خواند و به سبب هوشمندى و داشتن حافظه‌اى قوى در كسب علم به سرعت پيش رفت، چنانكه در 13 سالگى شرحى بر قطر الندى نوشت سپس از بسيارى از عالمان مشهور بغداد اجازۀ روايت يافت و خود در شمار استادان بزرگ در آمد و ملقب به «علامه» شد. | ||
آنگاه متولى مدرسۀ مرجانيۀ بغداد و موقوفات آن گرديد.سرانجام در 1248 ق1832/م با آنكه او خود شافعى مذهب بود، به سبب اطلاع از فقه مذاهب ديگر، و شايد گرايش به آراى [[ابن حیون، نعمان بن محمد|ابوحنيفه]]، مفتى پيروان مذهب حنفى شد.وى در همين مقام بود تا بر اثر مخالفت والى ترك بغداد، از كار بركنار شد و در 1262 ق1845/م احتمالا به قصد شكايت و دادخواهى به آستانه (استانبول)رفت. اما ظاهرا صدر اعظم روى خوش به او نشان نداد و وى بدانچه | آنگاه متولى مدرسۀ مرجانيۀ بغداد و موقوفات آن گرديد.سرانجام در 1248 ق1832/م با آنكه او خود شافعى مذهب بود، به سبب اطلاع از فقه مذاهب ديگر، و شايد گرايش به آراى [[ابن حیون، نعمان بن محمد|ابوحنيفه]]، مفتى پيروان مذهب حنفى شد.وى در همين مقام بود تا بر اثر مخالفت والى ترك بغداد، از كار بركنار شد و در 1262 ق1845/م احتمالا به قصد شكايت و دادخواهى به آستانه (استانبول)رفت. اما ظاهرا صدر اعظم روى خوش به او نشان نداد و وى بدانچه مى‌خواست، دست نيافت.با اينهمه سفر او بسيار پربار بود، زيرا با بسيارى از بزرگان علم ديدار كرد، از سلطان عبدالمجيد نشان افتخار دريافت داشت و دو کتاب در باب اين سفر نوشت.در 1264 ق1848/م يا 1267 ق1850/م از سفر بازگشت.وى در بغداد درگذشت. | ||
پيداست كه آلوسى در روزگار خود شهرتى عظيم كسب كرده بود.اشعار زيادى در مدح او سروده شده، و به صورت کتابى تدوين شده است.آثار ستايش آميز ديگرى نيز در شرح احوال او نوشته شده است. | پيداست كه آلوسى در روزگار خود شهرتى عظيم كسب كرده بود.اشعار زيادى در مدح او سروده شده، و به صورت کتابى تدوين شده است.آثار ستايش آميز ديگرى نيز در شرح احوال او نوشته شده است. | ||
| خط ۵۴: | خط ۵۴: | ||
شهرت علمى آلوسى بيش‌تر به سبب تفسير معروف روح المعانى است، اما وى عموما به حوادث تاريخى علاقه نشان داده است و اين امر از نامه‌ها و کتابهاى تراجمى كه از وى بر جاى مانده، به خوبى | شهرت علمى آلوسى بيش‌تر به سبب تفسير معروف روح المعانى است، اما وى عموما به حوادث تاريخى علاقه نشان داده است و اين امر از نامه‌ها و کتابهاى تراجمى كه از وى بر جاى مانده، به خوبى پيداست، در زمينۀ لغت نيز آثارى دارد كه گويا از دوران جوانى اوست. | ||
بيش از 20 کتاب در زمينه‌هاى ادبيات، تراجم، منطق، عرفان، عقايد و تفسير از وى به جا مانده | بيش از 20 کتاب در زمينه‌هاى ادبيات، تراجم، منطق، عرفان، عقايد و تفسير از وى به جا مانده است، دقائق التفسير، شرح العينية في مدح سيدنا على(ع) و رساله‌اى در امامت در رد شيعه از آن جمله‌اند. | ||