۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
شرح نهج‌البلاغة (ابن میثم): تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'حضرت امير' به 'حضرت امير '
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
جز (جایگزینی متن - 'حضرت امير' به 'حضرت امير ') |
||
| خط ۱۱۳: | خط ۱۱۳: | ||
#در شرح نامه‌ها اگر نامه [[امام على(ع)]] در جواب به نامه كسى نوشته شده باشد، شارح، گاه متن كامل نامه آن شخص و گاه بخشى از آن را آورده است. البته اين مولفه را مى‌توان زير مجموعه مولفه پيش هم دانست، زيرا نامه نخست در اصل، سبب ورود نامه جواب است. اما به هر دو اين دو براى توضيح و تفصيل بيشت در ذيل دو مولفه جداگانه آورده شده‌اند. | #در شرح نامه‌ها اگر نامه [[امام على(ع)]] در جواب به نامه كسى نوشته شده باشد، شارح، گاه متن كامل نامه آن شخص و گاه بخشى از آن را آورده است. البته اين مولفه را مى‌توان زير مجموعه مولفه پيش هم دانست، زيرا نامه نخست در اصل، سبب ورود نامه جواب است. اما به هر دو اين دو براى توضيح و تفصيل بيشت در ذيل دو مولفه جداگانه آورده شده‌اند. | ||
#ذكر تاريخ صدور كلام در مواردى كه دست يافته باشد يا لازم بداند، آن را ذكر كرده است. | #ذكر تاريخ صدور كلام در مواردى كه دست يافته باشد يا لازم بداند، آن را ذكر كرده است. | ||
#در پاره‌اى از موارد، مخاطب يا مخاطبان كلام يا نامه حضرت امير را هم مشخص كرده است. | #در پاره‌اى از موارد، مخاطب يا مخاطبان كلام يا نامه [[امام على(ع)|حضرت امير]] را هم مشخص كرده است. | ||
#مخاطب نامه در مواردى به اجمال معرفى شده است. | #مخاطب نامه در مواردى به اجمال معرفى شده است. | ||
#شارح، در مواردى كه درباره اصل خطبه بحثى نياز بوده، پيش از شرح متن، آن را مطرح كرده است. چنان كه در مورد خطبه شقشقيه، شبه ساختگى بودن اين خطبه و شك در صدور آن را از [[امام على(ع)]] از سوى اهل سنت مطرح شده و مولف، پس از ذكر اين شبهات و آوردن دلايل انكار اين خطبه از سوى آنان، براهين كافى و وافى در رد اين پندار، ارائه كرده است. | #شارح، در مواردى كه درباره اصل خطبه بحثى نياز بوده، پيش از شرح متن، آن را مطرح كرده است. چنان كه در مورد خطبه شقشقيه، شبه ساختگى بودن اين خطبه و شك در صدور آن را از [[امام على(ع)]] از سوى اهل سنت مطرح شده و مولف، پس از ذكر اين شبهات و آوردن دلايل انكار اين خطبه از سوى آنان، براهين كافى و وافى در رد اين پندار، ارائه كرده است. | ||
| خط ۱۲۵: | خط ۱۲۵: | ||
#بيان هدف كلى كلام و محور اصلى آن | #بيان هدف كلى كلام و محور اصلى آن | ||
از مولفه‌هاى موجود در حين شرح مى‌توان به بخش بندى متن در صورت طولانى بودن آن، شرح تكه تكه هر بخش، بخش بندى موضوعى متن، استفاده‌هاى گوناگون و پرشمار از آيات قرآن، استفاده از احاديث اهل بيت و صحابه، به كارگيرى مباحث كلام، فلسفى منطقى، بهره‌گيرى از شروح پيشين نهج‌البلاغه، استفاده از گفته‌هاى تاريخى، استفاده از اشعار عرب، تكميل شعر به كار رفته در كلام حضرت | از مولفه‌هاى موجود در حين شرح مى‌توان به بخش بندى متن در صورت طولانى بودن آن، شرح تكه تكه هر بخش، بخش بندى موضوعى متن، استفاده‌هاى گوناگون و پرشمار از آيات قرآن، استفاده از احاديث اهل بيت و صحابه، به كارگيرى مباحث كلام، فلسفى منطقى، بهره‌گيرى از شروح پيشين نهج‌البلاغه، استفاده از گفته‌هاى تاريخى، استفاده از اشعار عرب، تكميل شعر به كار رفته در كلام [[امام على(ع)|حضرت امير]] ، به كارگيرى علوم ادبى چون صرف، نحو و بلاغت، شرح ندادن قسمت‌هايى از متن، بيان معاريض و اشارت موجود در كلام [[علی بن ابیطالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]]، بيان اشتراكات و تشابهات، شرح مفصل بخش‌هايى مربوط به توحيد و خداشناسى، ذكر خاستگاه كنايات و ضرب‌المثل‌ها، مشخص نكردن منبع و گوينده برخى اقوال، كاربرد واژه السيد براى [[شریف‌الرضی، محمد بن حسین|سيد رضى]] و عبارت پايانى شرح‌ها به جمله و بالله التوفيق و گاه نيز با بالله التوفيق و العصمة يا بالله العصمة و التوفيق يا تعابيرى از اين دست، شرح را به پايان مى‌برد. | ||
== وضعيت كتاب == | == وضعيت كتاب == | ||