۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
انصاریان، حسین: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'رسائل' به 'رسائل '
جز (جایگزینی متن - 'عليهم السلام' به 'عليهم‌السلام') |
جز (جایگزینی متن - 'رسائل' به 'رسائل ') |
||
| خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
استاد پس از تكميل دروس دبيرستانى، راه طلبگى را در پيش گرفته و پس از مشورت با مرحوم الهى قمشه‌اى دروس طلبگى را آغاز مى‌كند. تحصيلات استاد در دو حوزه علمى تهران و قم بوده است. در تهران ادبيات را آغاز مى‌كند و پس از اتمام ادبيات به محضر عالم ربانى حضرت آیت‌الله ميرزا على فلسفى كه آن روزگار بعد از مرحوم برهان در مسجد لُر زاده اقامه جماعت داشته‌اند، مى‌رسد و از ايشان تقاضا مى‌كند كتاب معالم‌الاصول را به صورت خصوصى براى ايشان تدريس فرمايد. آن عالم كم نظير كه جزء معدود كسانى هستند كه مرحوم [[خویی، ابوالقاسم|آیت‌الله خوئى]] كتباً به اجتهاد او تصريح داشته، تقاضاى استاد را مى‌پذيرد و پس از اتمام لمعتين و معالم از محضر آیت‌الله فلسفى كسب اجازه مى‌نمايد تا به حوزه علميه قم مهاجرت نمايد. آیت‌الله فلسفى استاد را تشويق نموده و ايشان را با مهربانى در آغوش مى‌گيرد و زمانى كه استاد تقاضاى نصيحتى مى‌كند كه ره توشه راه او باشد، آیت‌الله فلسفى حديثى را از پيامبر به عنوان هديه و زاد به او مى‌فرمايد كه: «مَن كَانَ لِلَّهِ كانَ اللّهُ لَه». استاد انصاريان مى‌فرمايد: «از آن روز تا به امروز سعى كردم، با خدا باشم و ديدم خدا هم در همه مراحل زندگى با من است. آرى، هر كس كه با او باشد، خدا نيز با او خواهد بود». استاد در حوزه علميه قم نيز مانند تهران سعى مى‌نمايد با چهره‌هاى الهى مأنوس باشد. لذا به محضر مرحوم آیت‌الله حاج شيخ عباس طهرانى مى‌رسد و از محضر او بهره‌ها مى‌برد. همچنين در جلسات اخلاقى مرحوم حاج آقا حسين فاطمى شركت مى‌نمايد. وى در اين زمينه مى‌گويند: «غالب سخنرانى‌هاى اخلاقى آیت‌الله فاطمى همراه با اشك چشم و شور و حال از جانب خود آن مرحوم و شاگردان بود». | استاد پس از تكميل دروس دبيرستانى، راه طلبگى را در پيش گرفته و پس از مشورت با مرحوم الهى قمشه‌اى دروس طلبگى را آغاز مى‌كند. تحصيلات استاد در دو حوزه علمى تهران و قم بوده است. در تهران ادبيات را آغاز مى‌كند و پس از اتمام ادبيات به محضر عالم ربانى حضرت آیت‌الله ميرزا على فلسفى كه آن روزگار بعد از مرحوم برهان در مسجد لُر زاده اقامه جماعت داشته‌اند، مى‌رسد و از ايشان تقاضا مى‌كند كتاب معالم‌الاصول را به صورت خصوصى براى ايشان تدريس فرمايد. آن عالم كم نظير كه جزء معدود كسانى هستند كه مرحوم [[خویی، ابوالقاسم|آیت‌الله خوئى]] كتباً به اجتهاد او تصريح داشته، تقاضاى استاد را مى‌پذيرد و پس از اتمام لمعتين و معالم از محضر آیت‌الله فلسفى كسب اجازه مى‌نمايد تا به حوزه علميه قم مهاجرت نمايد. آیت‌الله فلسفى استاد را تشويق نموده و ايشان را با مهربانى در آغوش مى‌گيرد و زمانى كه استاد تقاضاى نصيحتى مى‌كند كه ره توشه راه او باشد، آیت‌الله فلسفى حديثى را از پيامبر به عنوان هديه و زاد به او مى‌فرمايد كه: «مَن كَانَ لِلَّهِ كانَ اللّهُ لَه». استاد انصاريان مى‌فرمايد: «از آن روز تا به امروز سعى كردم، با خدا باشم و ديدم خدا هم در همه مراحل زندگى با من است. آرى، هر كس كه با او باشد، خدا نيز با او خواهد بود». استاد در حوزه علميه قم نيز مانند تهران سعى مى‌نمايد با چهره‌هاى الهى مأنوس باشد. لذا به محضر مرحوم آیت‌الله حاج شيخ عباس طهرانى مى‌رسد و از محضر او بهره‌ها مى‌برد. همچنين در جلسات اخلاقى مرحوم حاج آقا حسين فاطمى شركت مى‌نمايد. وى در اين زمينه مى‌گويند: «غالب سخنرانى‌هاى اخلاقى آیت‌الله فاطمى همراه با اشك چشم و شور و حال از جانب خود آن مرحوم و شاگردان بود». | ||
سرانجام بدست مرحوم آیت‌الله حاج شيخ عباس طهرانى ملبس به لباس روحانيت مى‌گردد و تحصيلات خود را اين گونه ادامه مى‌دهد: رسائل و مكاسب و كفايه را نزد علماى گران‌قدرى؛ مانند آیت‌الله اعتمادى، آیت‌الله [[فاضل موحدی لنکرانی، محمد|فاضل لنكرانى]]، آیت‌الله صالحى نجف‌آبادى و آیت‌الله صانعى فرا مى‌گيرد. پس از اتمام سطوح عاليه وارد مرحله استنباطى فقه و اصول - درس خارج - مى‌گردد. در اين قسمت هم از محضر فقهاى عظام: مرحوم آیت‌الله سيد محمد محقق داماد، آیت‌الله [[منتظری، حسینعلی|منتظرى]]، مرحوم آیت‌الله حاج شيخ ابوالفضل نجفى خوانسارى و بالاخص ساليانى از محضر مرحوم آیت‌الله حاج [[آملی، هاشم|ميرزا هاشم آملى]] استفاده‌ها مى‌نمايد، كه حاصل اين برهه از ايام تحصيلى استاد، تقريرات گران‌مايه فقه و اصول درس مرحوم آیت‌الله حاج [[آملی، هاشم|ميرزا هاشم آملى]] است كه ايشان به رشته تحرير در آورده‌اند، و مباحث حكمت را از حضور آیت‌الله گيلانى معانى و بيان و بديع را از محضر حجةالاسلام جوادى در تهران استفاده نمودند. | سرانجام بدست مرحوم آیت‌الله حاج شيخ عباس طهرانى ملبس به لباس روحانيت مى‌گردد و تحصيلات خود را اين گونه ادامه مى‌دهد: [[فرائد الاصول (طبع انتشارات اسلامی)|رسائل]] و مكاسب و كفايه را نزد علماى گران‌قدرى؛ مانند آیت‌الله اعتمادى، آیت‌الله [[فاضل موحدی لنکرانی، محمد|فاضل لنكرانى]]، آیت‌الله صالحى نجف‌آبادى و آیت‌الله صانعى فرا مى‌گيرد. پس از اتمام سطوح عاليه وارد مرحله استنباطى فقه و اصول - درس خارج - مى‌گردد. در اين قسمت هم از محضر فقهاى عظام: مرحوم آیت‌الله سيد محمد محقق داماد، آیت‌الله [[منتظری، حسینعلی|منتظرى]]، مرحوم آیت‌الله حاج شيخ ابوالفضل نجفى خوانسارى و بالاخص ساليانى از محضر مرحوم آیت‌الله حاج [[آملی، هاشم|ميرزا هاشم آملى]] استفاده‌ها مى‌نمايد، كه حاصل اين برهه از ايام تحصيلى استاد، تقريرات گران‌مايه فقه و اصول درس مرحوم آیت‌الله حاج [[آملی، هاشم|ميرزا هاشم آملى]] است كه ايشان به رشته تحرير در آورده‌اند، و مباحث حكمت را از حضور آیت‌الله گيلانى معانى و بيان و بديع را از محضر حجةالاسلام جوادى در تهران استفاده نمودند. | ||
استاد انصاريان از بزرگان آيات و مراجع تقليد؛ مانند: مرحوم آیت‌الله ميلانى و مرحوم آیت‌الله آخوند همدانى و مرحوم آیت‌الله كمره‌اى و مرحوم آیت‌الله گلپايگانى و مرحوم آیت‌الله حاج [[موسوی خوانساری، احمد|سيد احمد خوانسارى]] و مرحوم [[مرعشی، شهاب‌الدین|آیت‌الله مرعشى نجفى]] و مرحوم آیت‌الله [[امام خمينى(ره)|امام خمينى]](ره) صاحب اجازات علميه و روائيّه مى‌باشند. | استاد انصاريان از بزرگان آيات و مراجع تقليد؛ مانند: مرحوم آیت‌الله ميلانى و مرحوم آیت‌الله آخوند همدانى و مرحوم آیت‌الله كمره‌اى و مرحوم آیت‌الله گلپايگانى و مرحوم آیت‌الله حاج [[موسوی خوانساری، احمد|سيد احمد خوانسارى]] و مرحوم [[مرعشی، شهاب‌الدین|آیت‌الله مرعشى نجفى]] و مرحوم آیت‌الله [[امام خمينى(ره)|امام خمينى]](ره) صاحب اجازات علميه و روائيّه مى‌باشند. | ||