۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'اثنى عشر' به 'اثنی‌عشر '
جز (جایگزینی متن - 'اثنى عشر' به 'اثنی‌عشر ') |
|||
| خط ۵۸: | خط ۵۸: | ||
رفيع الدين پس از سفر به زادگاه پدران خود، همدان و اصفهان و درك مجلس بزرگان، در همين سنوات به قضاء ابرقوه منصوب شده است و چون تولد پسر بزرگش ذاكر در ابرقوه به سال 606 يا 607 اتفاق افتاده است بايد پيش از اين تاريخ در اين شهر اقامت گزيده باشد. | رفيع الدين پس از سفر به زادگاه پدران خود، همدان و اصفهان و درك مجلس بزرگان، در همين سنوات به قضاء ابرقوه منصوب شده است و چون تولد پسر بزرگش ذاكر در ابرقوه به سال 606 يا 607 اتفاق افتاده است بايد پيش از اين تاريخ در اين شهر اقامت گزيده باشد. | ||
رفيع الدين در صفر 609 در همدان بوده و در آنجا کتاب «المعرفة و التاريخ» بَسَوى را نزد ابومحمد عبدالله (متوفى در 624) پسر ابوالعلاء عطار خوانده است. همچنين بنا بر آنچه در سند يك حديث نبوى كه ابن صابونى از قول ذاكر پسر رفيع الدين نقل كرده، اين پدر و پسر در سال 610 در اصفهان بوده‌اند. از اين تاريخ تا 615 كه سال تولد ابوالمعالى احمد پسر دوم رفيع الدين است، اطلاعى در دست نيست، مگر تاريخى كه در ديباچه ترجمه سيره آمده است: «بدان كه در سنه | رفيع الدين در صفر 609 در همدان بوده و در آنجا کتاب «المعرفة و التاريخ» بَسَوى را نزد ابومحمد عبدالله (متوفى در 624) پسر ابوالعلاء عطار خوانده است. همچنين بنا بر آنچه در سند يك حديث نبوى كه ابن صابونى از قول ذاكر پسر رفيع الدين نقل كرده، اين پدر و پسر در سال 610 در اصفهان بوده‌اند. از اين تاريخ تا 615 كه سال تولد ابوالمعالى احمد پسر دوم رفيع الدين است، اطلاعى در دست نيست، مگر تاريخى كه در ديباچه ترجمه سيره آمده است: «بدان كه در سنه اثنی‌عشر و ستمائه، چون ما را از جانب شام به فارس معاودت افتاد» كه مربوط است به سفر مصر و استماع کتاب سيره در آنجا از ابن الجباب. | ||
رفيع الدين در سال‌هاى 617 و 619 به اتفاق دو پسر خود به شيراز و در 620 به واسط و بغداد رفته و در مجلس درس و روايت علما و محدثان آن بلاد حاضر مى‌شده است و ظاهرا خود مى‌خوانده و پسرانش گوش فرامى‌داده‌اند. به نظر نمى‌رسد كه رفيع الدين و پسرانش ديگر پس از اين سفر به ايران مراجعت كرده باشند و بنابراين رفيع الدين تا آخر حيات؛ يعنى تا 623 در قاهره مانده است و پسرانش نيز پس از فوت پدر در همان جا مانده‌اند و به كسب و طلب علم ادامه داده‌اند. | رفيع الدين در سال‌هاى 617 و 619 به اتفاق دو پسر خود به شيراز و در 620 به واسط و بغداد رفته و در مجلس درس و روايت علما و محدثان آن بلاد حاضر مى‌شده است و ظاهرا خود مى‌خوانده و پسرانش گوش فرامى‌داده‌اند. به نظر نمى‌رسد كه رفيع الدين و پسرانش ديگر پس از اين سفر به ايران مراجعت كرده باشند و بنابراين رفيع الدين تا آخر حيات؛ يعنى تا 623 در قاهره مانده است و پسرانش نيز پس از فوت پدر در همان جا مانده‌اند و به كسب و طلب علم ادامه داده‌اند. | ||