۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
بوارق القهر في تفسير سورة الدهر: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - '،ش' به '، ش'
جز (جایگزینی متن - 'حضرت علی‌عليه‌السلام' به 'حضرت علی‌عليه‌السلام ') |
جز (جایگزینی متن - '،ش' به '، ش') |
||
| خط ۵۸: | خط ۵۸: | ||
مفسر مطالب خود را بعد از مطالب اوليه در هر مقطع در قالب عنوانهاى «بوارق» و «تنبيهات» بيان مى‌دارد، در «بوارق» مطالب و نكته‌هاى ظريف كلامى، فلسفى، عرفانى و گاهى ادبى را گوشزد مى‌نمايد و نام تفسير برگرفته از اين عنوان است،يعنى نكات ظريف و حكيمانه و لطيف. | مفسر مطالب خود را بعد از مطالب اوليه در هر مقطع در قالب عنوانهاى «بوارق» و «تنبيهات» بيان مى‌دارد، در «بوارق» مطالب و نكته‌هاى ظريف كلامى، فلسفى، عرفانى و گاهى ادبى را گوشزد مى‌نمايد و نام تفسير برگرفته از اين عنوان است،يعنى نكات ظريف و حكيمانه و لطيف. | ||
ملا حبيب الله از شيوه تبيين قرآن به قرآن غافل نبوده و در مقاطع گوناگون جهت روشن شدن معانى قرآنى از آيات ديگر بهره مى‌برد. همچنين گاهى به بررسى روايات پرداخته در آشكار نمودن معانى آيات و بررسى ديدگاه قرآن از آنها كمك مى‌گيرد، مانند: ص 25 و 23 در تفسير آيات به آيات و شرح حديث معرفت در ص | ملا حبيب الله از شيوه تبيين قرآن به قرآن غافل نبوده و در مقاطع گوناگون جهت روشن شدن معانى قرآنى از آيات ديگر بهره مى‌برد. همچنين گاهى به بررسى روايات پرداخته در آشكار نمودن معانى آيات و بررسى ديدگاه قرآن از آنها كمك مى‌گيرد، مانند: ص 25 و 23 در تفسير آيات به آيات و شرح حديث معرفت در ص 9، شرح حديث«ان الشقى شقى في بطن امه..» ص 153، و ذكر برخى روايات در ص 27. | ||
جهت روشن شدن بيشتر بيانات خود از شعرهاى عربى و فارسى نيز غافل نبوده و در مسائل گوناگون به آنها استشهاد مى‌كند مانند: استفاده از شعرهاى منسوب به [[امام على(ع)|حضرت علی‌عليه‌السلام]] در ص 51 و شعرهاى فارسى در ص 137. و نيز در تبيين ديدگاه خود از مقاطع ادعيه ائمه عليهم‌السلام نيز استمداد جسته به نقل آن مبادرت مى‌ورزد؛ مانند: ص 136 و 137. | جهت روشن شدن بيشتر بيانات خود از شعرهاى عربى و فارسى نيز غافل نبوده و در مسائل گوناگون به آنها استشهاد مى‌كند مانند: استفاده از شعرهاى منسوب به [[امام على(ع)|حضرت علی‌عليه‌السلام]] در ص 51 و شعرهاى فارسى در ص 137. و نيز در تبيين ديدگاه خود از مقاطع ادعيه ائمه عليهم‌السلام نيز استمداد جسته به نقل آن مبادرت مى‌ورزد؛ مانند: ص 136 و 137. | ||