۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'عليهم السلام' به 'عليهمالسلام') |
جز (جایگزینی متن - 'مسايل ' به 'مسائل ') |
||
خط ۵۷: | خط ۵۷: | ||
كتاب از ده فصل به شرح زير تشكيل شده است: | كتاب از ده فصل به شرح زير تشكيل شده است: | ||
1- تاريخ تشيع و گسترش آن 2- عقايد شيعه 3- توسل به اولياى الهى 4-منزلت قرآن در نزد شيعه 5- امامت در نزد شيعه 6- اهل بيت عليهمالسلام 7- محدوديت در اسلام 8- | 1- تاريخ تشيع و گسترش آن 2- عقايد شيعه 3- توسل به اولياى الهى 4-منزلت قرآن در نزد شيعه 5- امامت در نزد شيعه 6- اهل بيت عليهمالسلام 7- محدوديت در اسلام 8- مسائل فقهى 9- مسائل تاريخى 10- صحابه. | ||
در تمامى مراحل كتاب ابتدا سؤال و شبهه تبيين شده سپس با استفاده از قرآن و منابع روايى و فقهى شيعه و سنى پاسخ داده ميشوند. ابتدا از آيات قرآن، سپس از رواياتى كه در منابع اهل سنت و شيعه آمده استفاده شده، آنگاه با حوادث تاريخى تطبيق يافته است. | در تمامى مراحل كتاب ابتدا سؤال و شبهه تبيين شده سپس با استفاده از قرآن و منابع روايى و فقهى شيعه و سنى پاسخ داده ميشوند. ابتدا از آيات قرآن، سپس از رواياتى كه در منابع اهل سنت و شيعه آمده استفاده شده، آنگاه با حوادث تاريخى تطبيق يافته است. | ||
خط ۷۲: | خط ۷۲: | ||
# شيعه يكى از بزرگ ترين فرق اسلامى است كه در عصر رسالت پى ريزى شده و پيروانى پيدا كرده و پس از رحلت پيامبر(ص) به تدريج رشد نموده است. | # شيعه يكى از بزرگ ترين فرق اسلامى است كه در عصر رسالت پى ريزى شده و پيروانى پيدا كرده و پس از رحلت پيامبر(ص) به تدريج رشد نموده است. | ||
# امامت يكى از اصول اسلامى است كه شيعيان به آن اعتقاد راسخ دارند و آنچه اين طايفه را از ديگر گروهها جدا مى سازد اعتقاد به انتصابى بودن مقام امامت؛ بسان انتصابى بودن مقام نبوت است. شيعيان معتقدند كه مقام امامت يك مقام الهى و آسمانى است. | # امامت يكى از اصول اسلامى است كه شيعيان به آن اعتقاد راسخ دارند و آنچه اين طايفه را از ديگر گروهها جدا مى سازد اعتقاد به انتصابى بودن مقام امامت؛ بسان انتصابى بودن مقام نبوت است. شيعيان معتقدند كه مقام امامت يك مقام الهى و آسمانى است. | ||
# مسلمانان جهان با همه اختلافاتى كه در برخى | # مسلمانان جهان با همه اختلافاتى كه در برخى مسائل دارند در بسيارى از مسائل عقيدتى و احكام عملى وحدت نظر دارند؛ و منشأ بسيارى از اختلاف نظرها اجتهاد و نحوه برداشت از منابع دينى است. | ||
# قرآن در حالى كه در آياتى از قرآن از صحابه تمجيد مى كند، در آيات ديگرى گروههايى از آنان را نكوهش مى كند. هر نوع قضاوت درباره صحابه در گرو ملاحظه همه آيات قرآنى به ضميمه سنت نبوى است. | # قرآن در حالى كه در آياتى از قرآن از صحابه تمجيد مى كند، در آيات ديگرى گروههايى از آنان را نكوهش مى كند. هر نوع قضاوت درباره صحابه در گرو ملاحظه همه آيات قرآنى به ضميمه سنت نبوى است. | ||
# اولياى الهى و عارفان وارسته آينه كمال و جمال مطلق هستند، توسل به آنها، در حقيقت توسل به قدرت مطلقه است كه اين آينه از آن حكايت مى كند، نگرش به آيينه نگرش طريقى است نه موضوعى. همين نگرش موضوعى به توسل است كه وهابيت را به دام شرك انداخته است. | # اولياى الهى و عارفان وارسته آينه كمال و جمال مطلق هستند، توسل به آنها، در حقيقت توسل به قدرت مطلقه است كه اين آينه از آن حكايت مى كند، نگرش به آيينه نگرش طريقى است نه موضوعى. همين نگرش موضوعى به توسل است كه وهابيت را به دام شرك انداخته است. |
ویرایش