۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
بحرانی، سلیمان بن عبدالله: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'مسايل ' به 'مسائل '
جز (جایگزینی متن - ' فى ' به ' في ') |
جز (جایگزینی متن - 'مسايل ' به 'مسائل ') |
||
| خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
'''سليمان بن عبداللّه بن على ماحوزى سِتْراوى بَحرانى'''، فقيه و محدّثِ قرون يازدهم و دوازدهم، در رمضان 1075ق در روستاى دَوْنَج از دهستان ماحوز (از جزيره اوال بحرين) به دنيا آمد. چون نياكان او اهل خارجيّه، از روستاهاى سِترَه بودند، ستراوى نيز خوانده شده است. در هفت سالگى قرآن را حفظ كرد و در ده سالگى به آموختن علوم دينى پرداخت. دوران تحصيل را در حَجْر (نزديك يَمامه) گذراند. در جوانى فقيهى صاحب نظر شد و در 24 سالگى كتاب‌هاى ارزشمندى تأليف كرد. با مقام علمى خود، به رياست دينى بحرين- كه در آن زمان حوزه علمى پررونقى داشت- رسيد و بنا بر سنت رايج در بحرين، به «بلاد القديم»، مركز علما، تجار و بزرگان بحرين، انتقال يافت. او در 17 رجب 1121ق، در چهل و پنج سالگى، درگذشت و در زادگاهش، در آرامگاه شيخ ميثم بحرانى، نياى ابن ميثم- شارح نهج البلاغه- به خاك سپرده شد. | '''سليمان بن عبداللّه بن على ماحوزى سِتْراوى بَحرانى'''، فقيه و محدّثِ قرون يازدهم و دوازدهم، در رمضان 1075ق در روستاى دَوْنَج از دهستان ماحوز (از جزيره اوال بحرين) به دنيا آمد. چون نياكان او اهل خارجيّه، از روستاهاى سِترَه بودند، ستراوى نيز خوانده شده است. در هفت سالگى قرآن را حفظ كرد و در ده سالگى به آموختن علوم دينى پرداخت. دوران تحصيل را در حَجْر (نزديك يَمامه) گذراند. در جوانى فقيهى صاحب نظر شد و در 24 سالگى كتاب‌هاى ارزشمندى تأليف كرد. با مقام علمى خود، به رياست دينى بحرين- كه در آن زمان حوزه علمى پررونقى داشت- رسيد و بنا بر سنت رايج در بحرين، به «بلاد القديم»، مركز علما، تجار و بزرگان بحرين، انتقال يافت. او در 17 رجب 1121ق، در چهل و پنج سالگى، درگذشت و در زادگاهش، در آرامگاه شيخ ميثم بحرانى، نياى ابن ميثم- شارح نهج البلاغه- به خاك سپرده شد. | ||
بحرانى در علوم مختلف سرآمد بود. شيخ عبداللّه بن صالح سماهيجى، عالم بزرگ اخبارى (متوفى 1135)، او را در هوش، دقت، سرعت در جواب‌گويى و مناظره و بيانِ رسا ستوده و گفته است كه در نقل حديث، معتمد بود و همه دانشمندان به فضل او معترف بودند. اطلاعات او بيشتر در زمينه حديث، رجال و تاريخ بود و در | بحرانى در علوم مختلف سرآمد بود. شيخ عبداللّه بن صالح سماهيجى، عالم بزرگ اخبارى (متوفى 1135)، او را در هوش، دقت، سرعت در جواب‌گويى و مناظره و بيانِ رسا ستوده و گفته است كه در نقل حديث، معتمد بود و همه دانشمندان به فضل او معترف بودند. اطلاعات او بيشتر در زمينه حديث، رجال و تاريخ بود و در مسائل علمى انصاف داشت. دانشمندان و سيره‌نويسان متأخر او را محقق، مدقق و نادرة العصر و الزمان خوانده‌اند. | ||
== اساتيد== | == اساتيد== | ||
| خط ۵۶: | خط ۵۶: | ||
يوسف بحرانى، درباره شيوه استنباط بحرانى، مى‌گويد: از رساله‌اى كه در ده مسئله اصولى نگاشته (العشرة الكاملة)، سرسختى او در طرفدارى از روش اجتهاد اصولى روشن است، ليكن در نوشته‌هاى اخيرش، تمايلى به روش اخبارى‌گرى ديده مى‌شود. او، به روش علماى گذشته، به نقل حديث اهميت مى‌داد؛ ازاين‌رو از مشايخ متعدد، اجازه نقل حديث يافت، از جمله: علامه [[مجلسی، محمدباقر|محمد باقر مجلسى]]؛ [[بحرانی، هاشم بن سلیمان|سيد هاشم بحرانى]]، مؤلف تفسير البرهان؛ شيخ محمدبن ماجد ماحوزى بحرانى و ملا صالح‌بن عبدالكريم كرزكانى؛ و خود نيز به بسيارى از علما، اجازه نقل حديث داد. | يوسف بحرانى، درباره شيوه استنباط بحرانى، مى‌گويد: از رساله‌اى كه در ده مسئله اصولى نگاشته (العشرة الكاملة)، سرسختى او در طرفدارى از روش اجتهاد اصولى روشن است، ليكن در نوشته‌هاى اخيرش، تمايلى به روش اخبارى‌گرى ديده مى‌شود. او، به روش علماى گذشته، به نقل حديث اهميت مى‌داد؛ ازاين‌رو از مشايخ متعدد، اجازه نقل حديث يافت، از جمله: علامه [[مجلسی، محمدباقر|محمد باقر مجلسى]]؛ [[بحرانی، هاشم بن سلیمان|سيد هاشم بحرانى]]، مؤلف تفسير البرهان؛ شيخ محمدبن ماجد ماحوزى بحرانى و ملا صالح‌بن عبدالكريم كرزكانى؛ و خود نيز به بسيارى از علما، اجازه نقل حديث داد. | ||
از او بيش از پنجاه رساله و كتاب در موضوعات مختلف فقهى و اصولى و حديثى و اعتقادى برجاى مانده، كه برخى از آن‌ها نشانه شهامت وى در طرح | از او بيش از پنجاه رساله و كتاب در موضوعات مختلف فقهى و اصولى و حديثى و اعتقادى برجاى مانده، كه برخى از آن‌ها نشانه شهامت وى در طرح مسائل جنجالى و اظهار رأى بر خلاف نظر مشهور است؛ از جمله رساله در عدم تنجّس آب قليل و رساله در وجوب غسل جمعه. برخى از آثار او عبارت است از: أربعين الحديث في الامامة من طرق العامّة؛ بلغة المحدّثين في علم الرجال، به سبك الوجيزة [[علامه مجلسى]]؛ العشرة الكاملة، كه در آن به ده مسئله اصولى از مبحث اجتهاد و تقليد پرداخته است؛ ازهار الرياض، در سه جلد و به صورت كشكول. | ||
از وى اشعار فراوانى در مدح پيامبر(ص) و اهل بيت(ع) برجاى مانده است. همچنين قصيده‌اى 22 بيتى، به نام «خاليه»، با رديف «خال» دارد كه اين كلمه در هر بيت آن به معنايى خاص به كار رفته است. | از وى اشعار فراوانى در مدح پيامبر(ص) و اهل بيت(ع) برجاى مانده است. همچنين قصيده‌اى 22 بيتى، به نام «خاليه»، با رديف «خال» دارد كه اين كلمه در هر بيت آن به معنايى خاص به كار رفته است. | ||