۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - '|data-type='language'|فارسي' به '|data-type='language'|فارسی') |
جز (جایگزینی متن - ' ،' به '،') |
||
خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
کتاب، دارای سخن ناشر، مقدمه پژوهشگاه بینالمللی المصطفی، مقدمه نگارنده و محتوای مطالب ضمن سه بخش (دو بخش اصلی و یک خاتمه) است و هر بخش داراى فصول و هر فصل داراى چند زیرمجموعه است. | کتاب، دارای سخن ناشر، مقدمه پژوهشگاه بینالمللی المصطفی، مقدمه نگارنده و محتوای مطالب ضمن سه بخش (دو بخش اصلی و یک خاتمه) است و هر بخش داراى فصول و هر فصل داراى چند زیرمجموعه است. | ||
نویسنده در نگارش این منبع پس از قرآن کریم از 52 منبع فارسی و عربی از منابع سنی و شیعه از جمله [[العروة الوثقی|العروة الوثقى فيما تعم به البلوی]] [[یزدی، محمدکاظم بن عبدالعظیم|سید محمدکاظم یزدی]] ، [[بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار(ع)|بحارالأنوار]] [[مجلسی، محمدباقر|علامه مجلسی]] ، [[الوافي في شرح الشاطبية]] عبدالفتاح عبدالغنی قاضی، [[الإتقان في علوم القرآن]] [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابیبکر|جلالالدین سیوطی]] ، [[الأمالي (طوسی)|أمالی شیخ طوسی]] ،[[مجمع البحرين|مجمع]] [[مجمع البيان في تفسير القرآن| مجمع البیان طبرسی]] ، [[الميزان في تفسير القرآن|الميزان سید محمدحسین طباطبایی]] ، [[غرر الحكم و درر الكلم|غررالحکم و درر الکلم عبدالواحد بن محمد تمیمی آمدی]] و... بهره برده است.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص227-231</ref> | نویسنده در نگارش این منبع پس از قرآن کریم از 52 منبع فارسی و عربی از منابع سنی و شیعه از جمله [[العروة الوثقی|العروة الوثقى فيما تعم به البلوی]] [[یزدی، محمدکاظم بن عبدالعظیم|سید محمدکاظم یزدی]]، [[بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار(ع)|بحارالأنوار]] [[مجلسی، محمدباقر|علامه مجلسی]]، [[الوافي في شرح الشاطبية]] عبدالفتاح عبدالغنی قاضی، [[الإتقان في علوم القرآن]] [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابیبکر|جلالالدین سیوطی]]، [[الأمالي (طوسی)|أمالی شیخ طوسی]]،[[مجمع البحرين|مجمع]] [[مجمع البيان في تفسير القرآن| مجمع البیان طبرسی]]، [[الميزان في تفسير القرآن|الميزان سید محمدحسین طباطبایی]]، [[غرر الحكم و درر الكلم|غررالحکم و درر الکلم عبدالواحد بن محمد تمیمی آمدی]] و... بهره برده است.<ref>ر.ک: متن کتاب، ص227-231</ref> | ||
==گزارش محتوا== | ==گزارش محتوا== | ||
خط ۵۰: | خط ۵۰: | ||
در بخش اول کتاب، آداب تلاوت ارائه شده است که داراى چهار فصل است: | در بخش اول کتاب، آداب تلاوت ارائه شده است که داراى چهار فصل است: | ||
# در فصل اول تاریخچهاى مختصر درباره تلاوت و جایگاه عظیم آن نزد معصومین(ع) و تأسى مسلمین به ایشان، مورد بررسى قرار گرفته است. | # در فصل اول تاریخچهاى مختصر درباره تلاوت و جایگاه عظیم آن نزد معصومین(ع) و تأسى مسلمین به ایشان، مورد بررسى قرار گرفته است. | ||
# در فصل دوم بررسى معناى لغوى و اصطلاحى تلاوت با استناد به کتب لغوى معتبر مثل [[العين|العین خلیل]] ، [[مفردات ألفاظ القرآن|مفردات راغب]] ، [[مجمع البحرين|مجمع]] و غیره آورده شده است. اولویت نویسنده رجوع به کتب مرجع دست اول است؛ زیرا تا موقعى که کتابهاى علماء متقدمین موجود است و با این کتابهاى با ارزش مىتوان ابهامات لغوى و حدیثى را رفع کرد، رفتن به سراغ دیگر کتابها، صحیح نیست. به عبارتى، وقتى میتوان سراغ [[بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار(ع)|بحارالانوار]] رفت، که نتوانیم بحث روایی را، در کتاب [[الكافي (ط. دارالحديث)|کافى کلینی]] ، حل کنیم و موقعى سراغ قاموساللغة قریشى مىرویم، که کتاب العین نباشد یا اینکه کتاب العین، به آن لغت اشاره نکرده باشد؛ و اینکه موقعى سراغ کتاب فقهى متأخرین مىرویم که کتاب متقدمین مثل [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلى]] و کتب تحریر، تذکره، منتهى و مختلف در دسترس نباشد. ازاینرو، نویسنده با این دید، وارد مباحث لغوى و روایی شده است و به همین جهت، تردیدى نیست که منابع این کتاب نسبت به کتابهاى دیگر کمتر است. | # در فصل دوم بررسى معناى لغوى و اصطلاحى تلاوت با استناد به کتب لغوى معتبر مثل [[العين|العین خلیل]]، [[مفردات ألفاظ القرآن|مفردات راغب]]، [[مجمع البحرين|مجمع]] و غیره آورده شده است. اولویت نویسنده رجوع به کتب مرجع دست اول است؛ زیرا تا موقعى که کتابهاى علماء متقدمین موجود است و با این کتابهاى با ارزش مىتوان ابهامات لغوى و حدیثى را رفع کرد، رفتن به سراغ دیگر کتابها، صحیح نیست. به عبارتى، وقتى میتوان سراغ [[بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار(ع)|بحارالانوار]] رفت، که نتوانیم بحث روایی را، در کتاب [[الكافي (ط. دارالحديث)|کافى کلینی]]، حل کنیم و موقعى سراغ قاموساللغة قریشى مىرویم، که کتاب العین نباشد یا اینکه کتاب العین، به آن لغت اشاره نکرده باشد؛ و اینکه موقعى سراغ کتاب فقهى متأخرین مىرویم که کتاب متقدمین مثل [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلى]] و کتب تحریر، تذکره، منتهى و مختلف در دسترس نباشد. ازاینرو، نویسنده با این دید، وارد مباحث لغوى و روایی شده است و به همین جهت، تردیدى نیست که منابع این کتاب نسبت به کتابهاى دیگر کمتر است. | ||
# در فصل سوم بحث آداب ظاهرى تلاوت مورد بررسى قرار مىگیرد. این فصل، داراى سه منظر است: منظر اول: آداب ظاهرى قبل از تلاوت، شامل چهارده زیرمجموعه: طهارت، مسواک، زمان مناسب، مکان مناسب، استقبال، نیت خالص، توسل و شفاعت، دعا، استعاذه، تسمیه، صحت قرائت قرآن و ترتیل، هدف، قرآن مخصوص، رسم و ضبط؛ منظر دوم: آداب ظاهرى حین تلاوت، شامل چهارده زیرمجموعه: خواندن از روى مصحف، لحن عربى، ترتیل، زیبا خوانى، حزین خوانی، سور عزائم، وقف و ابتدا، پرهیز از قرائات شاذ، توجه به الفاظ، انصات، رفع صوت، همس در تلاوت، نوع نشستن و رحل گذاشتن؛ منظر سوم: آداب ظاهرى بعد از تلاوت، شامل سه زیرمجموعه: صدق الله العلى العظیم، دعا و احترام به قرآن از نظر جمع کردن است. | # در فصل سوم بحث آداب ظاهرى تلاوت مورد بررسى قرار مىگیرد. این فصل، داراى سه منظر است: منظر اول: آداب ظاهرى قبل از تلاوت، شامل چهارده زیرمجموعه: طهارت، مسواک، زمان مناسب، مکان مناسب، استقبال، نیت خالص، توسل و شفاعت، دعا، استعاذه، تسمیه، صحت قرائت قرآن و ترتیل، هدف، قرآن مخصوص، رسم و ضبط؛ منظر دوم: آداب ظاهرى حین تلاوت، شامل چهارده زیرمجموعه: خواندن از روى مصحف، لحن عربى، ترتیل، زیبا خوانى، حزین خوانی، سور عزائم، وقف و ابتدا، پرهیز از قرائات شاذ، توجه به الفاظ، انصات، رفع صوت، همس در تلاوت، نوع نشستن و رحل گذاشتن؛ منظر سوم: آداب ظاهرى بعد از تلاوت، شامل سه زیرمجموعه: صدق الله العلى العظیم، دعا و احترام به قرآن از نظر جمع کردن است. | ||
# در فصل چهارم بحث آداب معنوى و باطنى مطرح مىشود. که شامل آداب باطنى سه منظر است: منظر اول: آداب باطنى قبل از تلاوت،که سه زیرمجموعه دارد: تخلیه، تحلیه و تجلیه؛ منظر دوم: آداب باطنى حین تلاوت، که داراى ده زیرمجموعه است: حضور قلب، تدبر، تفکر، خشوع، خضوع، تأثر، تعظیم، تخصیص، تبرى، و ترقى؛ منظر سوم: آداب باطنى بعد از تلاوت،که داراى دو زیرمجموعه است: حفظ حالات، و تجلى است. | # در فصل چهارم بحث آداب معنوى و باطنى مطرح مىشود. که شامل آداب باطنى سه منظر است: منظر اول: آداب باطنى قبل از تلاوت،که سه زیرمجموعه دارد: تخلیه، تحلیه و تجلیه؛ منظر دوم: آداب باطنى حین تلاوت، که داراى ده زیرمجموعه است: حضور قلب، تدبر، تفکر، خشوع، خضوع، تأثر، تعظیم، تخصیص، تبرى، و ترقى؛ منظر سوم: آداب باطنى بعد از تلاوت،که داراى دو زیرمجموعه است: حفظ حالات، و تجلى است. |
ویرایش