۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
در آستانه قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - ' ،' به '،'
جز (جایگزینی متن - 'مجمع البيان' به 'مجمع البيان ') |
جز (جایگزینی متن - ' ،' به '،') |
||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
|- | |- | ||
|پدیدآورندگان | |پدیدآورندگان | ||
|data-type='authors'|[[[[بلاشر، رژیس|بلاشر]] ، رژیس]] (نويسنده) | |data-type='authors'|[[[[بلاشر، رژیس|بلاشر]]، رژیس]] (نويسنده) | ||
[[رامیار، محمود]] (مترجم) | [[رامیار، محمود]] (مترجم) | ||
| خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
'''در آستانه قرآن''' نوشته [[[[بلاشر، رژیس|بلاشر]] ، رژیس|رژیس [[بلاشر، رژیس|بلاشر]] ]] و ترجمه دکتر [[رامیار، محمود|محمود رامیار]] است. | '''در آستانه قرآن''' نوشته [[[[بلاشر، رژیس|بلاشر]]، رژیس|رژیس [[بلاشر، رژیس|بلاشر]] ]] و ترجمه دکتر [[رامیار، محمود|محمود رامیار]] است. | ||
در سال 1945 ميلادى كه نخستين بار ترجمه فرانسوى قرآن از «[[بلاشر، رژیس|بلاشر]] » منتشر شد. | در سال 1945 ميلادى كه نخستين بار ترجمه فرانسوى قرآن از «[[بلاشر، رژیس|بلاشر]] » منتشر شد. | ||
| خط ۸۲: | خط ۸۲: | ||
جوامع اسلامى از ديرباز با ساير جوامع، به ويژه جوامع مسيحى ارتباط عميق داشته‌اند.بواسطه همين ارتباطات و تبادلات، استشراق غرب در حوزه قرآن‌پژوهى متخصصان برجسته‌اى را در طول چند قرن اخير وارد حوزه تفسير و علوم قرآنى نموده است كه يكى از نمونه‌هاى بارز آن «[[[[بلاشر، رژیس|بلاشر]] ، رژیس|رژى [[بلاشر، رژیس|بلاشر]] ]]»، مستشرق فرانسوى الاصل، نسبت به سايرين از جايگاهى ويژه‌اى برخوردار است. | جوامع اسلامى از ديرباز با ساير جوامع، به ويژه جوامع مسيحى ارتباط عميق داشته‌اند.بواسطه همين ارتباطات و تبادلات، استشراق غرب در حوزه قرآن‌پژوهى متخصصان برجسته‌اى را در طول چند قرن اخير وارد حوزه تفسير و علوم قرآنى نموده است كه يكى از نمونه‌هاى بارز آن «[[[[بلاشر، رژیس|بلاشر]]، رژیس|رژى [[بلاشر، رژیس|بلاشر]] ]]»، مستشرق فرانسوى الاصل، نسبت به سايرين از جايگاهى ويژه‌اى برخوردار است. | ||
مستشرقان قرآن‌پژوه و دانشمندان مسيحى و يهودى صاحب‌نظر در شئون قرآنى در چهار حوزه مصدر و منبع آيات قرآن، | مستشرقان قرآن‌پژوه و دانشمندان مسيحى و يهودى صاحب‌نظر در شئون قرآنى در چهار حوزه مصدر و منبع آيات قرآن، | ||
| خط ۱۱۴: | خط ۱۱۴: | ||
او با اين بيان، اوّلين قدم را در ايجاد شبهه و ابهام در تاريخ قرآن شروع مى‌كند. | او با اين بيان، اوّلين قدم را در ايجاد شبهه و ابهام در تاريخ قرآن شروع مى‌كند. | ||
از نظر [[بلاشر، رژیس|بلاشر]] ، مشكل اساسى در عصر بعثت كه كتابت وحى را مشكل يا غير ممكن مى‌كند دو عامل است:يكى خط عربى كه در ذات خود امكان خواندن يك كلمه را به دو يا چند نحو فراهم مى‌آورد يعنى استفاده از خطى بسيار ناقص الاصل براى نوشتن قرآن و عامل ديگر تعداد اندك باسوادان در شبه جزيره عربستان<ref>در آستانه قرآن ص 16</ref> | از نظر [[بلاشر، رژیس|بلاشر]]، مشكل اساسى در عصر بعثت كه كتابت وحى را مشكل يا غير ممكن مى‌كند دو عامل است:يكى خط عربى كه در ذات خود امكان خواندن يك كلمه را به دو يا چند نحو فراهم مى‌آورد يعنى استفاده از خطى بسيار ناقص الاصل براى نوشتن قرآن و عامل ديگر تعداد اندك باسوادان در شبه جزيره عربستان<ref>در آستانه قرآن ص 16</ref> | ||
از اينجا وارد زير مجموعه دوم از آراء بلاستر مى‌شويم او مى‌آورد: «هيچ سندى نداريم كه نشان دهد، پيامبر به نوشتن وحى كه خود دريافت مى‌كرد، بپردازد، بلكه او اين مأموريت را به كاتبان وحى واگذار كرده است».<ref>همو،ص 26</ref> | از اينجا وارد زير مجموعه دوم از آراء بلاستر مى‌شويم او مى‌آورد: «هيچ سندى نداريم كه نشان دهد، پيامبر به نوشتن وحى كه خود دريافت مى‌كرد، بپردازد، بلكه او اين مأموريت را به كاتبان وحى واگذار كرده است».<ref>همو،ص 26</ref> | ||
| خط ۱۶۳: | خط ۱۶۳: | ||
-عثمان و جمع قرآن | -عثمان و جمع قرآن | ||
[[بلاشر، رژیس|بلاشر]] به اختلاف قرائات مى‌پردازد و مى‌گويد:هر مصحفى طرفدارانى و مخالفانى دارد، ولى ديگر كسى در آنجا نيست تا اختلافات آنها را حلّ كند و زمينه براى تفرقه‌افكنى و فرقه‌سازى آماده مى‌شود.» به دنبال آن، وى ضرورت بوجود آمدن يك متن غير قابل تغيير و ثابت را مطرح مى‌كند.بدين‌سان جمع‌آورى قرآن به اين شكل با دستور عثمان انجام مى‌گيرد.عثمان، هيأتى مركب از زيد بن ثابت، عبدالله بن زيبر، سعيد بن عاص و عبدالرحمن بن حارث را مسئول تدوين قرآن نمود.[[بلاشر، رژیس|بلاشر]] ،قصد عثمان و هيأت او را چنين بيان مى‌كند.مطلب اصلى بر سر اين بود كه تاج افتخار تهيّه يك نص قرآنى را براى جامعه اسلامى بر سر يك دسته كلى بگذارد.» | [[بلاشر، رژیس|بلاشر]] به اختلاف قرائات مى‌پردازد و مى‌گويد:هر مصحفى طرفدارانى و مخالفانى دارد، ولى ديگر كسى در آنجا نيست تا اختلافات آنها را حلّ كند و زمينه براى تفرقه‌افكنى و فرقه‌سازى آماده مى‌شود.» به دنبال آن، وى ضرورت بوجود آمدن يك متن غير قابل تغيير و ثابت را مطرح مى‌كند.بدين‌سان جمع‌آورى قرآن به اين شكل با دستور عثمان انجام مى‌گيرد.عثمان، هيأتى مركب از زيد بن ثابت، عبدالله بن زيبر، سعيد بن عاص و عبدالرحمن بن حارث را مسئول تدوين قرآن نمود.[[بلاشر، رژیس|بلاشر]]،قصد عثمان و هيأت او را چنين بيان مى‌كند.مطلب اصلى بر سر اين بود كه تاج افتخار تهيّه يك نص قرآنى را براى جامعه اسلامى بر سر يك دسته كلى بگذارد.» | ||
[[بلاشر، رژیس|بلاشر]] چنين نظر مى‌دهد كه اين اقدام عثمان از نظر سياسى شايسته است ولى در نحوه اجراء آن، به شايستگى آن معتقد نمى‌باشد. | [[بلاشر، رژیس|بلاشر]] چنين نظر مى‌دهد كه اين اقدام عثمان از نظر سياسى شايسته است ولى در نحوه اجراء آن، به شايستگى آن معتقد نمى‌باشد. | ||
| خط ۱۸۲: | خط ۱۸۲: | ||
#جمع قرآن يعنى مجموعه آيات و سوره‌هاى قرآن كريم در يك‌جا مرتب و منظم شده و قرآن به صورت مصحف درآمده است. | #جمع قرآن يعنى مجموعه آيات و سوره‌هاى قرآن كريم در يك‌جا مرتب و منظم شده و قرآن به صورت مصحف درآمده است. | ||
اما جمع به معناى اول جمع قرآن به معناى حفظ كردن و بخاطر سپردن كه به جمع اوّل قرآن معروف است قطعا در زمان حيات پيامبر اكرم(ص) تحقق يافته است و هيچ‌كس در آن ترديدى ندارد.و در رأس حفاظ قرآن، پيامبر اسلام(ص)به عنوان نخستين حافظ قرآن قرار داشت.(رجوع كنيد الفهرست اطبع مصر)ص 47، تاريخ القرآن زنجانى،ص 46، [[مجمع البيان في تفسير القرآن|مجمع البيان]] ،ج 10 ص 475 چاپ اسلاميه در ذيل آيه'''سنقرئك فلا تنسى'''(سوره اعلى، آيه 6) | اما جمع به معناى اول جمع قرآن به معناى حفظ كردن و بخاطر سپردن كه به جمع اوّل قرآن معروف است قطعا در زمان حيات پيامبر اكرم(ص) تحقق يافته است و هيچ‌كس در آن ترديدى ندارد.و در رأس حفاظ قرآن، پيامبر اسلام(ص)به عنوان نخستين حافظ قرآن قرار داشت.(رجوع كنيد الفهرست اطبع مصر)ص 47، تاريخ القرآن زنجانى،ص 46، [[مجمع البيان في تفسير القرآن|مجمع البيان]]،ج 10 ص 475 چاپ اسلاميه در ذيل آيه'''سنقرئك فلا تنسى'''(سوره اعلى، آيه 6) | ||
شاهد بر تعداد زياد حافظان قرآن در عصر رسول(ص)، كشته شدن چهار صد نفر از حافظان و قاريان در جنگ يمامه كه هفتاد نفر آنها را حافظان تشكيل مى‌دهند و همزمان با حيات رسول خدا(ص)همين تعداد از حفاظ قرآن در جنگ بئر معونه شهيد شدند<ref>الاتقان قرطبى،ج 1،ص 122</ref> | شاهد بر تعداد زياد حافظان قرآن در عصر رسول(ص)، كشته شدن چهار صد نفر از حافظان و قاريان در جنگ يمامه كه هفتاد نفر آنها را حافظان تشكيل مى‌دهند و همزمان با حيات رسول خدا(ص)همين تعداد از حفاظ قرآن در جنگ بئر معونه شهيد شدند<ref>الاتقان قرطبى،ج 1،ص 122</ref> | ||
| خط ۲۴۰: | خط ۲۴۰: | ||
از موارد ديگرى كه آراء [[بلاشر، رژیس|بلاشر]] را زير سؤال مى‌برد اين است كه روايات را كه نقل مى‌كند آنها را عرضه بر كتاب نمى‌كند | از موارد ديگرى كه آراء [[بلاشر، رژیس|بلاشر]] را زير سؤال مى‌برد اين است كه روايات را كه نقل مى‌كند آنها را عرضه بر كتاب نمى‌كند | ||
زيرا اين از اصول ميان علماء اسلام است كه آنچه از احاديث، مخالف با كتاب باشد بايد كنار گذاشته شود كه [[بلاشر، رژیس|بلاشر]] در هيچ موردى اين امر را انجام نداده و اگر موردى هم ذكر مى‌كند باز با روايت براى خواننده ايجاد ترديد و شبهه بوجود مى‌آورد.و يكى ديگر از موارد نقد [[بلاشر، رژیس|بلاشر]] ، اين است با آنكه از شيعيان و عقايد و آراء آنها صحبت مى‌كندولى هيچ وقت و در هيچ‌جا به كتب آنها مراجعه نمى‌كند و كتب علماء شيعه را مورد بررسى قرار نمى‌دهد و عقايد آنها را از كتب ايشان بيان نمى‌كند و به آنها استناد نمى‌كند و فقط آراء آنها را از كتب اهل سنّت اخذ و بيان مى‌كند و اگر در همه شبهه‌ها و ايرادهايى كه در كتاب بيان كرده است به كتب احاديث شيعه، تاريخ و آراء علماء آن مراجعه مى‌كرد شايد بحث و آراء او اينگونه بيان و طرح نمى‌شد. | زيرا اين از اصول ميان علماء اسلام است كه آنچه از احاديث، مخالف با كتاب باشد بايد كنار گذاشته شود كه [[بلاشر، رژیس|بلاشر]] در هيچ موردى اين امر را انجام نداده و اگر موردى هم ذكر مى‌كند باز با روايت براى خواننده ايجاد ترديد و شبهه بوجود مى‌آورد.و يكى ديگر از موارد نقد [[بلاشر، رژیس|بلاشر]]، اين است با آنكه از شيعيان و عقايد و آراء آنها صحبت مى‌كندولى هيچ وقت و در هيچ‌جا به كتب آنها مراجعه نمى‌كند و كتب علماء شيعه را مورد بررسى قرار نمى‌دهد و عقايد آنها را از كتب ايشان بيان نمى‌كند و به آنها استناد نمى‌كند و فقط آراء آنها را از كتب اهل سنّت اخذ و بيان مى‌كند و اگر در همه شبهه‌ها و ايرادهايى كه در كتاب بيان كرده است به كتب احاديث شيعه، تاريخ و آراء علماء آن مراجعه مى‌كرد شايد بحث و آراء او اينگونه بيان و طرح نمى‌شد. | ||
اينها نقدهاى كلى به آراء [[بلاشر، رژیس|بلاشر]] و نمونه‌هايى هم كه آمد بر شاهدى براى نقد آراء او بود. | اينها نقدهاى كلى به آراء [[بلاشر، رژیس|بلاشر]] و نمونه‌هايى هم كه آمد بر شاهدى براى نقد آراء او بود. | ||