۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
ترجمه قرآن (مرکز فرهنگ و معارف قرآن): تفاوت میان نسخه‌ها
ترجمه قرآن (مرکز فرهنگ و معارف قرآن) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲۴ ژوئیهٔ ۲۰۱۷، ساعت ۱۶:۲۸
، ۲۴ ژوئیهٔ ۲۰۱۷جایگزینی متن - ' ،' به '،'
جز (جایگزینی متن - 'مجمع البيان' به 'مجمع البيان ') |
جز (جایگزینی متن - ' ،' به '،') |
||
| خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
در مأخره ترجمه مركز، انگيزه ترجمه چنين بيان شده كه از آنجا كه مركز فرهنگ و معارف قرآن، ترجمه‌هاى موجود را «پيراسته از كاستى و نارسايى نيافت، بر آن شد تا با همكارى برخى متخصصان، ترجمه‌اى پارسى از قرآن كريم فراهم آورد كه هم از استحكام و استوارى محتوا و هم از زيبايى و شيوايى نثر و نگارش برخوردار باشد. اين كار در سال 1377ش، آغاز گرديد و به توفيق و عنايات خداى سبحان، پس از سه سال كوشش پيگير، پايان يافت». | در مأخره ترجمه مركز، انگيزه ترجمه چنين بيان شده كه از آنجا كه مركز فرهنگ و معارف قرآن، ترجمه‌هاى موجود را «پيراسته از كاستى و نارسايى نيافت، بر آن شد تا با همكارى برخى متخصصان، ترجمه‌اى پارسى از قرآن كريم فراهم آورد كه هم از استحكام و استوارى محتوا و هم از زيبايى و شيوايى نثر و نگارش برخوردار باشد. اين كار در سال 1377ش، آغاز گرديد و به توفيق و عنايات خداى سبحان، پس از سه سال كوشش پيگير، پايان يافت». | ||
هسته اصلى ترجمه، بر اساس تفاسير معروف شيعه و اهل سنت مانند: تبيان، [[مجمع البيان في تفسير القرآن|مجمع البيان]] ، [[الميزان في تفسير القرآن|الميزان]]، تفسير طبرى، كشاف التحرير و التنوير و... شكل گرفته است. چون تدوين اين ترجمه در اصل با هدف درج آن در تفسير راهنما بوده، طبعاً در برداشت‌هاى تفسيرى، نظر گروه تفسير مورد توجه قرار گرفته است تا ترجمه آيات با تفسير آنها هماهنگ باشد. | هسته اصلى ترجمه، بر اساس تفاسير معروف شيعه و اهل سنت مانند: تبيان، [[مجمع البيان في تفسير القرآن|مجمع البيان]]، [[الميزان في تفسير القرآن|الميزان]]، تفسير طبرى، كشاف التحرير و التنوير و... شكل گرفته است. چون تدوين اين ترجمه در اصل با هدف درج آن در تفسير راهنما بوده، طبعاً در برداشت‌هاى تفسيرى، نظر گروه تفسير مورد توجه قرار گرفته است تا ترجمه آيات با تفسير آنها هماهنگ باشد. | ||
ترجمه هر متنى مى‌تواند به يكى از دو شكل صورت پذيرد: يا به‌صورت آزاد كه مترجم خود را در بند الفاظ، تعبيرات و ساختار متن محدود نسازد و با در نظر گرفتن مفهوم جمله و مراد گوينده، آن را در قالب زبان مقصد بريزد؛ يا به صورت مقيّد كه مترجم خود را به لفظ و تعبيرات و ساختار متن مقيد سازد و از اين ويژگى‌هاى متنى تخطى نكند، بلكه قالب‌هاى ساختارى متن را به ترجمه منتقل كند. البته ترجمه مقيد، گاه به‌صورت تحت‌اللفظى انجام مى‌پذيرد و گاه با حفظ نثر زبان مقصد و رعايت دستور زبان آن. در ترجمه قرآن نيز تقسيم‌هاى فوق قابل تصور است. گرچه عظمت متن وحيانى قرآن كريم و اهميت و دشوارى ترجمه آن سبب شده است كه تاكنون كمتر كسى به ترجمه آزاد روى بياورد و به همين جهت در طول چهارده قرن گذشته، ترجمه‌هاى قرآن، اعم از خطى و چاپى، همه به‌صورت تحت‌اللفظى انجام شده و حتى يك واو و فاء از آن در ترجمه اسقاط نشده است؛ ليكن در نيم قرن اخير، بازگرداندن قرآن از حالت تحت‌اللفظى بيرون آمده و غالباً - به‌ويژه در يكى دو دهه اخير - به سمت نثر معيار و متعارف گراييده است. ترجمه متين و امين مركز نيز با مراعات امانت و مطابقت و رعايت نثر معيار و امروزين صورت گرفته است؛ يعنى در حقيقت چيزى از متن در ترجمه كاسته نشده و معانى آيات با حفظ ساختار نص وحيانى قرآن، در عين رعايت ساختار و ويژگى‌هاى زبان فارسى منعكس گرديده است. در اين ترجمه اصول و مبانى ويژه‌اى مورد توجه بوده كه به مهم‌ترين آنها اشاره مى‌شود: | ترجمه هر متنى مى‌تواند به يكى از دو شكل صورت پذيرد: يا به‌صورت آزاد كه مترجم خود را در بند الفاظ، تعبيرات و ساختار متن محدود نسازد و با در نظر گرفتن مفهوم جمله و مراد گوينده، آن را در قالب زبان مقصد بريزد؛ يا به صورت مقيّد كه مترجم خود را به لفظ و تعبيرات و ساختار متن مقيد سازد و از اين ويژگى‌هاى متنى تخطى نكند، بلكه قالب‌هاى ساختارى متن را به ترجمه منتقل كند. البته ترجمه مقيد، گاه به‌صورت تحت‌اللفظى انجام مى‌پذيرد و گاه با حفظ نثر زبان مقصد و رعايت دستور زبان آن. در ترجمه قرآن نيز تقسيم‌هاى فوق قابل تصور است. گرچه عظمت متن وحيانى قرآن كريم و اهميت و دشوارى ترجمه آن سبب شده است كه تاكنون كمتر كسى به ترجمه آزاد روى بياورد و به همين جهت در طول چهارده قرن گذشته، ترجمه‌هاى قرآن، اعم از خطى و چاپى، همه به‌صورت تحت‌اللفظى انجام شده و حتى يك واو و فاء از آن در ترجمه اسقاط نشده است؛ ليكن در نيم قرن اخير، بازگرداندن قرآن از حالت تحت‌اللفظى بيرون آمده و غالباً - به‌ويژه در يكى دو دهه اخير - به سمت نثر معيار و متعارف گراييده است. ترجمه متين و امين مركز نيز با مراعات امانت و مطابقت و رعايت نثر معيار و امروزين صورت گرفته است؛ يعنى در حقيقت چيزى از متن در ترجمه كاسته نشده و معانى آيات با حفظ ساختار نص وحيانى قرآن، در عين رعايت ساختار و ويژگى‌هاى زبان فارسى منعكس گرديده است. در اين ترجمه اصول و مبانى ويژه‌اى مورد توجه بوده كه به مهم‌ترين آنها اشاره مى‌شود: | ||