پژوهشى تطبیقى در روایات تفسیرى فریقین: تفاوت میان نسخه‌ها

کتاب، دارای سخن ناشر، سخن پژوهشگاه بین‌المللی المصطفی، پیشگفتار و محتوای مطالب در چهار بخش است. نویسنده در نگارش این منبع از 158 منبع فارسی و عربی از منابع اهل سنت و شیعه بهره برده است که برخی از آن‌ها عبارت‌اند از: مقباس الهداية في علم الدراية [[مامقانی، عبدالله|عبدالله مامقانی]] ، [[شرح كافي الأصول و الروضة (ملاصالح مازندرانی)|شرح اصول کافی]] ملا [[مازندرانی، محمدصالح بن احمد|محمدصالح مازندرانی]] ، آشنایى با متون حدیث و نهج‌البلاغه [[مهریزی، مهدی|مهدى مهریزى]] ، [[تاریخ حدیث|تاریخ حدیث سید رضا مؤدب]] ، [[پژوهشی در تاریخ حدیث شیعه]]  [[معارف، مجید|مجید معارف]] ، تفاسیر [[تفسير الصافي|صافی]] ، [[التفسير (عیاشی)|عیاشی]] ، قمی، الميزان و...، مجمع الزوائد هیثمی، الصواعق المحرقه ابن حجر، [[السنن الكبری|سنن الکبرای نسائی]] ، مسند الشاميين طبرانی و... .<ref>ر.ک: منابع کتاب، ص321-327</ref>

نویسنده در تعریف روایات تفسیری دو نوع تفسیر را معرفی می‌کند؛ تفسیر به مأثور که روش تفسیری در آن تفسیر اثری نام دارد و تفسیرهای اجتهادی که روش تفسیری آن‌ها را تفسیر عقلی می‌نامند.<ref>همان، ص24</ref> نویسنده با معرفی 15 منبع از منابع تفسیر شیعه می‌نویسد معروف‌ترین تفسیرهای شیعی عبارت‌اند از: تفسیر [[التفسير (عیاشی)|عیاشی]] ، تفسیر قمی، نورالثقلین، البرهان فی تفسیر القرآن، [[تفسير الصافي|صافی]]  و کنز الدقائق.<ref>همان، ص34-35</ref> او سپس 13 منبع از منابع اهل تسنن را برمی‌شمارد و می‌نویسد از بین این تفسیرها، جامع البیان طبری، الدر المنثور، تفسیر ابن کثیر، تفسیر عبدالرزاق، تفسیر ابن ابی حاتم، تفسیر ثعلبی و بغوی از شهرت و اهمیت بیشتری برخورد هستند.<ref>همان، ص35-36</ref> او منابع عام حدیثی شیعه را در چهار دوره حضور ائمه(ع)، محدثان متقدم، محدثان متأخر و دوره معاصر معرفی می‌کند و هر کدام را به‌خوبی توضیح می‌دهد.<ref>همان، ص49-56</ref>