اعجاز قرآن و مصونیت از تحریف: تفاوت میان نسخه‌ها

بیشتر متکلمان و مفسران شیعه، در مورد جایگاه و عظمت اعجاز «قرآن»، مطالبى را ارائه نموده‌اند که بسیار سودمند است؛ ولى با بررسى آثار کلامى و تفسیرى و علوم قرآنى، به‌ویژه در مورد اعجاز قرآن، به نظر مى‌رسد که سخن از اعجاز «قرآن» به‌صورت کلامى و برهانى، به قرن سوم باز مى‌گردد و اگر پیش از آن‌هم مطرح بوده، به‌صورت مسئله‌اى مستقل و با روش کلامى مورد بحث قرار نگرفته است. در درس ششم، به‌گونه‌اى مختصر، به دیدگاه آن دسته از مشاهیرى که بحث مستقلى را به اعجاز قرآن اختصاص داده‌اند، پرداخته شده است<ref>همان، ص69</ref>.

در درس هشتم، به‌منظور آشنایى با ویژگى امى بودن پیامبر اسلام (ص) و دفع شبهات مربوط‍‌ به آن بر اساس آیات قرآن، به تبیین ملازمه بین امى بودن پیامبر(ص) و اعجاز قرآن پرداخته شده است. عالمان قرآن‌پژوه، هر یک براى اثبات اعجاز «قرآن» به وجه یا بعد خاصى تکیه کرده و دلایل متعددى براى آن ذکر نموده‌اند. در این زمینه برخى از آن‌ها به آیات تحدى استناد کرده، اعجاز «قرآن» را از جهت شخصى که «قرآن» بر او نازل شده، مطرح ساخته‌اند. با این بیان که قرآن، بشر را به شخص رسول اکرم(ص) -که آورنده آن است-تحدى نموده است؛ از این حیث که پیامبر(ص) شخصى امى بوده و هرگز نزد کسى درس نخوانده؛ حال آن‌که کتاب او، هم به لحاظ‍‌ الفاظ‍‌ و عباراتش و هم از جهت معانى و محتواى آن، پدیده‌اى فوق‌العاده بوده و معجزه است<ref>همان، ص87</ref>.