۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'حاجی نوری' به 'حاجی نوری ') |
|||
خط ۵۶: | خط ۵۶: | ||
عدم تحریف قرآن کریم از برخی از آیات این کتاب شریف استفاده شده است. اینکه کدام آیه صراحت بیشتری در این موضوع دارد، در نکته دوازدهم تبیین شده است. جمعى از محقّقین ادّعا نمودهاند که در میان آیات شریفه، صریحترین آیه در اثبات عدم تحریف کتاب، این آیه کریمه است: «لاَ يأْتِيهِ الْبَاطِلُ مِنْ بَينِ يدَيهِ وَ لاَ مِنْ خَلْفِهِ تَنْزِيلٌ مِنْ حَكِيمٍ حَمِيدٍ» (فصلت: 42)؛ «از پیش روى آن و از پشت سرش باطل به سویش نمىآید؛ وحى [نامه] اى است از حکیمى ستوده [صفات]». | عدم تحریف قرآن کریم از برخی از آیات این کتاب شریف استفاده شده است. اینکه کدام آیه صراحت بیشتری در این موضوع دارد، در نکته دوازدهم تبیین شده است. جمعى از محقّقین ادّعا نمودهاند که در میان آیات شریفه، صریحترین آیه در اثبات عدم تحریف کتاب، این آیه کریمه است: «لاَ يأْتِيهِ الْبَاطِلُ مِنْ بَينِ يدَيهِ وَ لاَ مِنْ خَلْفِهِ تَنْزِيلٌ مِنْ حَكِيمٍ حَمِيدٍ» (فصلت: 42)؛ «از پیش روى آن و از پشت سرش باطل به سویش نمىآید؛ وحى [نامه] اى است از حکیمى ستوده [صفات]». | ||
حتى برخى ادّعا نمودهاند که مفسّرین اجماع دارند بر اینکه این آیه صریحترین آیات در عدم تحریف قرآن است. نویسنده در این رابطه کلام حاجی | حتى برخى ادّعا نمودهاند که مفسّرین اجماع دارند بر اینکه این آیه صریحترین آیات در عدم تحریف قرآن است. نویسنده در این رابطه کلام [[نوری، حسین بن محمدتقی|حاجی نوری]] ، [[طوسی، محمد بن حسن|شیخ طوسی]] و [[علمالهدی، علی بن حسین|سید مرتضی]] را مطرح کرده است<ref>ر.ک: همان، ص45-43</ref>. | ||
در میان روایات، مهمترین حدیثى که دلالت بر عدم تحریف قرآن دارد، حدیث متواتر ثقلین است که در حدود ۳۳ هزار نفر از اصحاب بزرگ رسول خدا(ص) مانند امیرالمؤمنین على(ع)، ابوذر، عبدالله بن عباس، عبداللّه بن عمر، حذیفه و ابوایوب انصارى نقل نموده و در حدود ۲۰۰ تن از دانشمندان بزرگ اهل سنت آن را درکتابهاى خودشان درج نمودهاند. در نکته چهاردهم کتاب برای استدلال به این حدیث بر عدم تحریف قرآن دو راه ذکر شده است<ref>ر.ک: همان، ص51-49</ref>. | در میان روایات، مهمترین حدیثى که دلالت بر عدم تحریف قرآن دارد، حدیث متواتر ثقلین است که در حدود ۳۳ هزار نفر از اصحاب بزرگ رسول خدا(ص) مانند امیرالمؤمنین على(ع)، ابوذر، عبدالله بن عباس، عبداللّه بن عمر، حذیفه و ابوایوب انصارى نقل نموده و در حدود ۲۰۰ تن از دانشمندان بزرگ اهل سنت آن را درکتابهاى خودشان درج نمودهاند. در نکته چهاردهم کتاب برای استدلال به این حدیث بر عدم تحریف قرآن دو راه ذکر شده است<ref>ر.ک: همان، ص51-49</ref>. |
ویرایش