۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
قیام جاوید: گردانیده «مقتل الحسين(ع)» ابی‌مخنف: تفاوت میان نسخه‌ها
قیام جاوید: گردانیده «مقتل الحسين(ع)» ابی‌مخنف (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱۱ ژوئیهٔ ۲۰۱۷، ساعت ۱۵:۲۳
، ۱۱ ژوئیهٔ ۲۰۱۷جایگزینی متن - 'تاريخ الرسل و الملوك' به 'تاريخ الرسل و الملوك'
جز (جایگزینی متن - ' (ع)' به '(ع)') |
جز (جایگزینی متن - 'تاريخ الرسل و الملوك' به 'تاريخ الرسل و الملوك') |
||
| خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
}} | }} | ||
'''قیام جاوید: گردانیده «مقتل الحسين(ع)» ابی‌مخنف'''، ترجمه متن عربی «[[مقتل أبي مخنف|مقتل الحسين» ابی‌مخنف]] از کتاب | '''قیام جاوید: گردانیده «مقتل الحسين(ع)» ابی‌مخنف'''، ترجمه متن عربی «[[مقتل أبي مخنف|مقتل الحسين» ابی‌مخنف]] از کتاب «[[تاريخ الطبري، تاريخ الأمم و الملوك|تاريخ الرسل و الملوك]]» معروف به «[[تاريخ الطبري، تاريخ الأمم و الملوك|تاریخ طبری]]»، تألیف محمد بن جریر طبری است که توسط حجت‌الله جودکی، ترجمه و عرضه شده است. وی 113 روایت را که از طریق راویان مختلف درباره جریان کربلا به‌وسیله ابی‌مخنف گزارش شده بود را به ترتیب حوادث تاریخی مدون کرده و با رعایت اصل رجحان حقیقت بر عقیدت، به مراجع مختلفی مراجعه کرده و برای تشخیص و تعیین صحت این گزارش‌ها، تحقیق و پژوهش دامنه‌داری کرده است. | ||
درباره واقعه کربلا، نگارش‌های بسیاری شده و آثار بسیاری به زیور طبع آراسته شده است، اما متأسفانه در این میان برخی با پیرایه‌های خرافی و گزافه‌ها، برخی از صحنه‌های این ماجرا را مشوب و مغشوش جلوه داده‌اند. یکی از گزارش‌گران جریان کربلا، ابومخنف لوط بن یحیی ازدی غامدی (متوفی 157ق) است که گزارش او از حماسه کربلا، به علت نزدیکی وی به زمان واقعه و نیز امامی و ثقه بودن او، در مجموع اطمینان ما را بدین مقتل استوار می‌کند، ولی با درنگ در برخی از مطالب کتاب، به تردید دچار می‌شویم که با قاطعیت باید اظهار کنیم نوشته‌های کنونی وی - که به ما رسیده - از ساخته‌های متأخران است. برای آنکه واقعیت تاریخی این حماسه جاودانی را به‌نحوی بایسته و سزاوار، از دریای مواج و متلاطم تاریخ بیرون آورده و زنگار مبالغه‌گویی‌ها و خیال‌بافی‌های جاهلانه و متعصبانه از آن زدوده شود، نیاز بود که از مکتوبات آن دسته از وقایع‌نگاران سده‌های آغازین هجرت پیامبر(ص) که به‌دور از هرگونه حب و بعض، عاشورای حسینی را شرح کرده‌اند، کمک گرفته شود. از جمله این منابع، کتاب | درباره واقعه کربلا، نگارش‌های بسیاری شده و آثار بسیاری به زیور طبع آراسته شده است، اما متأسفانه در این میان برخی با پیرایه‌های خرافی و گزافه‌ها، برخی از صحنه‌های این ماجرا را مشوب و مغشوش جلوه داده‌اند. یکی از گزارش‌گران جریان کربلا، ابومخنف لوط بن یحیی ازدی غامدی (متوفی 157ق) است که گزارش او از حماسه کربلا، به علت نزدیکی وی به زمان واقعه و نیز امامی و ثقه بودن او، در مجموع اطمینان ما را بدین مقتل استوار می‌کند، ولی با درنگ در برخی از مطالب کتاب، به تردید دچار می‌شویم که با قاطعیت باید اظهار کنیم نوشته‌های کنونی وی - که به ما رسیده - از ساخته‌های متأخران است. برای آنکه واقعیت تاریخی این حماسه جاودانی را به‌نحوی بایسته و سزاوار، از دریای مواج و متلاطم تاریخ بیرون آورده و زنگار مبالغه‌گویی‌ها و خیال‌بافی‌های جاهلانه و متعصبانه از آن زدوده شود، نیاز بود که از مکتوبات آن دسته از وقایع‌نگاران سده‌های آغازین هجرت پیامبر(ص) که به‌دور از هرگونه حب و بعض، عاشورای حسینی را شرح کرده‌اند، کمک گرفته شود. از جمله این منابع، کتاب «[[تاريخ الطبري، تاريخ الأمم و الملوك|تاريخ الرسل و الملوك]]» ابوجعفر محمد بن جریر طبری (متوفی 310ق) است که گرچه با ابی‌مخنف، سه یا چهار نسل فاصله دارد، اما روایات تاریخی وی را با واسطه‌هایی نقل کرده است که می‌توان تا اندازه‌ای به آنها اطمینان کرد<ref>ر.ک: امین، ع، 1378، ص19</ref> | ||
انجام این مهم را نویسنده در اثر حاضر برعهده گرفته است. وی با روشی نقادانه و علمی، به استخراج گنجینه پرارزش «مقتل ابی‌مخنف» از [[تاريخ الطبري، تاريخ الأمم و الملوك|تاریخ طبری]] همت گماشته و 113 روایت را که از طریق راویان مختلف درباره جریان کربلا به‌وسیله ابی‌مخنف گزارش شده بود، به ترتیب حوادث تاریخی مدون کرده است. ایشان با رعایت اصل رجحان حقیقت بر عقیدت، به مراجع مختلفی مراجعه کرده و برای تشخیص و تعیین صحت این گزارش‌ها، تحقیق و پژوهش دامنه‌داری کرده‌اند. آن گاه پس از احراز یقین، به ترجمه مطالب پرداخته است<ref>ر.ک: همان</ref> | انجام این مهم را نویسنده در اثر حاضر برعهده گرفته است. وی با روشی نقادانه و علمی، به استخراج گنجینه پرارزش «مقتل ابی‌مخنف» از [[تاريخ الطبري، تاريخ الأمم و الملوك|تاریخ طبری]] همت گماشته و 113 روایت را که از طریق راویان مختلف درباره جریان کربلا به‌وسیله ابی‌مخنف گزارش شده بود، به ترتیب حوادث تاریخی مدون کرده است. ایشان با رعایت اصل رجحان حقیقت بر عقیدت، به مراجع مختلفی مراجعه کرده و برای تشخیص و تعیین صحت این گزارش‌ها، تحقیق و پژوهش دامنه‌داری کرده‌اند. آن گاه پس از احراز یقین، به ترجمه مطالب پرداخته است<ref>ر.ک: همان</ref> | ||