۰
ویرایش
(صفحه ای تازه حاوی «<div class='wikiInfo'>
[[پرونده:NUR11099J1.jpg|بندانگش» ایجاد کرد.) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
|- | |- | ||
|سال نشر | |سال نشر | ||
|data-type='publishYear'| | |data-type='publishYear'| 1426 هـ.ق | ||
|-class='articleCode' | |-class='articleCode' | ||
|کد اتوماسیون | |کد اتوماسیون | ||
|data-type='automationCode'| | |data-type='automationCode'|AUTOMATIONCODE11099AUTOMATIONCODE | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
فتح البيان فيما روى عن على(ع)من تفسير القرآن تاليف علامه سيد مصطفى حسينى و حواشى | فتح البيان فيما روى عن على(ع)من تفسير القرآن تاليف علامه سيد مصطفى حسينى و حواشى و اضافات سعد رستم مىباشد. | ||
و اضافات سعد رستم مىباشد. | |||
موضوع اين اثر،سخنان نقل شده از امام على(ع)درباره آيات قرآن و به زبان عربى مىباشد. | موضوع اين اثر،سخنان نقل شده از امام على(ع)درباره آيات قرآن و به زبان عربى مىباشد. | ||
خط ۵۲: | خط ۴۹: | ||
امير المؤمنين اولين شخصى است كه در نوشتن آيات قرآن و جمعآورى | امير المؤمنين اولين شخصى است كه در نوشتن آيات قرآن و جمعآورى و تنظيم آن،پيامبر(ص)را كمك كرده است.امام على(ع)صدر المفسرين لقب گرفته و تفسير او مورد تأييد صحابه است.او پرورش يافته بيت رسالت و دريافتكننده معارف نبوى از سرچشمه اصل آن بود و پيامبر(ص) تاويل و تفسير آيات قرآن از جمله عام،خاص،محكم،متشابه و ناسخ و منسوخ را به امام على(ع)آموخت. | ||
امير المؤمنين سرآمد مفسران صحابه است و ابن عباس تفسير خود را از او فراگرفت و مفسران ديگر از ابن عباس اخذ كردند.مؤلف در ادامه مقدمه مىگويند كه تمام سخنان و آثار امير المؤمنين به دست ما نرسيده است و احاديث او نيز در موضوعات گوناگون قرآنى به صورت پراكنده،در كتابهاى حديثى و تفسيرهاى روايى روايت شده است.علاوهبراين،در نهج البلاغه بيانات فراوانى وجود دارد كه بهطور صريح يا ضمنى ناظر به تفسير آيات قرآن است و به همين دليل من درصدد برمىآمدم كه آنها را در يك اثر جمع كرده و اهتمام حضرت در نوشتن آيات قرآن،جمعآورى آن و تنظيم آن و تفسير را نشان دهيم و گوشهاى از ظرائف تعبيرات و تفسيرهاى او كه ايشان از امراء كلام هستند را شرح دهيم.و با خود در اين اثر عهد كردم كه رواياتى را بياوريم كه موافق با مفهوم و منطوق قرآن باشد و از هرآنچه كه موافق با ظاهر كتاب نيست اجتناب و دورىكردم.و اين معيار و ملاك مهمترين مسئله در شناخت اخبار صحيح است همينطورى كه اين مسئله بطور متواتر از طرف خود ائمه روايت شده است. | |||
و تنظيم آن،پيامبر(ص)را كمك كرده است.امام على(ع)صدر المفسرين لقب گرفته و تفسير او مورد تأييد | |||
صحابه است.او پرورش يافته بيت رسالت و دريافتكننده معارف نبوى از سرچشمه اصل آن بود و پيامبر(ص) | |||
تاويل و تفسير آيات قرآن از جمله عام،خاص،محكم،متشابه و ناسخ و منسوخ را به امام على(ع)آموخت. | |||
امير المؤمنين سرآمد مفسران صحابه است و ابن عباس تفسير خود را از او فراگرفت و مفسران ديگر از | |||
ابن عباس اخذ كردند.مؤلف در ادامه مقدمه مىگويند كه تمام سخنان و آثار امير المؤمنين به دست ما نرسيده است | |||
و احاديث او نيز در موضوعات گوناگون قرآنى به صورت پراكنده،در كتابهاى حديثى و تفسيرهاى روايى | |||
روايت شده است.علاوهبراين،در نهج البلاغه بيانات فراوانى وجود دارد كه بهطور صريح يا | |||
ضمنى ناظر به تفسير آيات قرآن است و به همين دليل من درصدد برمىآمدم كه آنها را در يك اثر جمع كرده | |||
و اهتمام حضرت در نوشتن آيات قرآن،جمعآورى آن و تنظيم آن و تفسير را نشان دهيم و گوشهاى از ظرائف | |||
تعبيرات و تفسيرهاى او كه ايشان از امراء كلام هستند را شرح دهيم.و با خود در اين اثر عهد كردم كه رواياتى | |||
را بياوريم كه موافق با مفهوم و منطوق قرآن باشد و از هرآنچه كه موافق با ظاهر كتاب نيست اجتناب و دورىكردم.و اين معيار و ملاك مهمترين مسئله در شناخت اخبار صحيح است همينطورى كه اين مسئله بطور متواتر | |||
از طرف خود ائمه روايت شده است. | |||
مطالب فتح البيان در چهار باب تنظيم شده است. | مطالب فتح البيان در چهار باب تنظيم شده است. | ||
باب اوّل،جمعآورى امام(ع)كه بيشتر جنبه علوم قرآنى دارد و با عنوان على(ع)و قرآن است كه اهمّ موضوعات مطرح شده در اين باب كلام امير(ع)در ذم تفسير به راى،ظاهر و باطن قرآن، ترتيب سورههاى قرآن در مصحف ايشان،در تفسير حروف مقطعه و... | |||
باب اوّل،جمعآورى امام(ع)كه بيشتر جنبه علوم قرآنى دارد و با عنوان على(ع)و قرآن است | باب دوم در تفسير آيات الاحكام و عبادات از جمله:در تعظيم امر نماز،وضوء،در تفسير صلوة الوسطى،در تفسير آداب نماز،نماز جمعه،نوافل صبح و مغرب،در امر به معروف و نهى از منكر در تفسير آيه نكاح و طلاق و در تفسير آيه وصيّت وارث باب سوم سخنان ايشان در تفسير و شرح الفاظ با بيان لغوى آيات قرآن است. | ||
و باب چهارم اختصاص به اقتباسات امير المؤمنين از قرآن كريم دارد و 50 مورد از اينگونه اقتباسات ذكر شده است. | |||
كه اهمّ موضوعات مطرح شده در اين باب كلام امير(ع)در ذم تفسير به راى،ظاهر و باطن قرآن، | |||
ترتيب سورههاى قرآن در مصحف ايشان،در تفسير حروف مقطعه و... | |||
باب دوم در تفسير آيات الاحكام و عبادات از جمله:در تعظيم امر نماز،وضوء،در تفسير | |||
صلوة الوسطى،در تفسير آداب نماز،نماز جمعه،نوافل صبح و مغرب،در امر به معروف و نهى از منكر | |||
در تفسير آيه نكاح و طلاق و در تفسير آيه وصيّت وارث | |||
باب سوم سخنان ايشان در تفسير و شرح الفاظ با بيان لغوى آيات قرآن است. | |||
و باب چهارم اختصاص به اقتباسات امير المؤمنين از قرآن كريم دارد و 50 مورد از اينگونه | |||
اقتباسات ذكر شده است. | |||
در اول كتاب فهرست مطالب و در آخر آن منابع و مصادرى كه در تدوين مورد استفاده قرار گرفته گنجانده شده است. | در اول كتاب فهرست مطالب و در آخر آن منابع و مصادرى كه در تدوين مورد استفاده قرار گرفته گنجانده شده است. | ||
خط ۱۰۳: | خط ۶۰: | ||
نسخه حاضر توسط دار الجسور الثقافية/حلب با عنوان چاپ اول بهتاريخ 2004/10/5 ميلادى | نسخه حاضر توسط دار الجسور الثقافية/حلب با عنوان چاپ اول بهتاريخ 2004/10/5 ميلادى (1425 قمرى)منتشر و به بازار عرضه گرديده است. | ||
(1425 قمرى)منتشر و به بازار عرضه گرديده است. | |||
خط ۱۱۴: | خط ۶۹: | ||
[[رده:تفسیر]] | [[رده:تفسیر]] | ||
[[رده:علم تفسیر]] | [[رده:علم تفسیر]] | ||
ویرایش