۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
غدیر در پرتو کتاب و سنت: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'محمد بن جرير طبرى' به 'محمد بن جرير طبرى '
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
جز (جایگزینی متن - 'محمد بن جرير طبرى' به 'محمد بن جرير طبرى ') |
||
| خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
بايد توجه داشت كه دو آيه 3 و 67 سورده مائده كه اولى به آيه «اكمال» و دومى به آيه «تبليغ» معروف است، درباره واقعه غدير مى‌باشد؛ لذا بحث غدير وارد حوزه تفسير نيز شده است<ref>متن كتاب، ص19</ref> | بايد توجه داشت كه دو آيه 3 و 67 سورده مائده كه اولى به آيه «اكمال» و دومى به آيه «تبليغ» معروف است، درباره واقعه غدير مى‌باشد؛ لذا بحث غدير وارد حوزه تفسير نيز شده است<ref>متن كتاب، ص19</ref> | ||
علاوه بر آن شعرا و نويسندگان، متكلمين، فيلسوفان، محدثين و... اين واقعه را نقل نموده و برخى از آنان آثارى نيز در اين باب نوشته‌اند. در اين موضوع مى‌توان به جلد نخست الغدير مراجعه كرد. نخستين كتابى كه در اين‌باره نوشته شده، «الولاية في طريق الحديث الغدير» اثر [[طبری، محمد بن جریر|ابوجعفر محمد بن جرير طبرى]] (م 310) است كه حديث غدير را به بيش از هفتاد طريق نقل كرده است<ref>ر.ك: همان، ص19-21</ref> | علاوه بر آن شعرا و نويسندگان، متكلمين، فيلسوفان، محدثين و... اين واقعه را نقل نموده و برخى از آنان آثارى نيز در اين باب نوشته‌اند. در اين موضوع مى‌توان به جلد نخست الغدير مراجعه كرد. نخستين كتابى كه در اين‌باره نوشته شده، «الولاية في طريق الحديث الغدير» اثر [[طبری، محمد بن جریر|ابوجعفر [[طبری، محمد بن جریر|محمد بن جرير طبرى]] ]] (م 310) است كه حديث غدير را به بيش از هفتاد طريق نقل كرده است<ref>ر.ك: همان، ص19-21</ref> | ||
بحث بعدى كتاب درباره بازتاب غدير در تفاسير است. مؤلف، ابتدا نگاهى به تفاسير شيعه مانند تفسير عياشى و طبرى كرده و غدير را مورد بررسى قرار داده است و نكات مهم در آيه «تبلغ» - برگرفته از تفاسير - را برشمرده است. يكى از نكات اين است كه اگر پيامبر اين امر را به گوش مردم نرسانده بود، رسالت پروردگار را ابلاغ نكرده بود<ref>متن كتاب، ص25</ref>دوم اينكه اين امر چيزى از قبيل نماز، روزه، حج و ساير عبادات اسلامى و يا اعتقادات دينى مثل توحيد و معاد نبوده است؛ زيرا سوره مائده در شمار آخرين سوره‌هايى است كه بر پيامبر نازل شده است و تا اين تاريخ تمام فروع و اصول دين توسط پيامبر براى مردم بيان شده بود...<ref>همان</ref> | بحث بعدى كتاب درباره بازتاب غدير در تفاسير است. مؤلف، ابتدا نگاهى به تفاسير شيعه مانند تفسير عياشى و طبرى كرده و غدير را مورد بررسى قرار داده است و نكات مهم در آيه «تبلغ» - برگرفته از تفاسير - را برشمرده است. يكى از نكات اين است كه اگر پيامبر اين امر را به گوش مردم نرسانده بود، رسالت پروردگار را ابلاغ نكرده بود<ref>متن كتاب، ص25</ref>دوم اينكه اين امر چيزى از قبيل نماز، روزه، حج و ساير عبادات اسلامى و يا اعتقادات دينى مثل توحيد و معاد نبوده است؛ زيرا سوره مائده در شمار آخرين سوره‌هايى است كه بر پيامبر نازل شده است و تا اين تاريخ تمام فروع و اصول دين توسط پيامبر براى مردم بيان شده بود...<ref>همان</ref> | ||