۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
شهیدی گلپایگانی، محمدباقر: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - ' ' به ' '
جز (جایگزینی متن - 'سید بن طاووس' به 'سید بن طاووس ') |
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
||
| خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
|data-type='authorWritings'|[[برنامه سعادت: ترجمه کتاب وصیت عالم ربانی [[ابن طاووس، علی بن موسی|سید بن طاووس]] | |data-type='authorWritings'|[[برنامه سعادت: ترجمه کتاب وصیت عالم ربانی [[ابن طاووس، علی بن موسی|سید بن طاووس]] قدس سره بفرزند خود بنام "کشف المحجه لثمره المهجه"]] | ||
|-class='articleCode' | |-class='articleCode' | ||
|کد مولف | |کد مولف | ||
| خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
«سيد محمدباقر شهيدى گلپايگانى»، فرزند سيد هاشم، در سال 1318ق، در گلپايگان به دنيا آمد. مقدمات را نزد اساتيد آن شهر فراگرفت، آن‌گاه به نجف مهاجرت كرد و سطوح را نزد علماى بزرگ آن شهر، همچون [[مشکینی اردبیلی، علی|آيت‌الله مشكينى]] | «سيد محمدباقر شهيدى گلپايگانى»، فرزند سيد هاشم، در سال 1318ق، در گلپايگان به دنيا آمد. مقدمات را نزد اساتيد آن شهر فراگرفت، آن‌گاه به نجف مهاجرت كرد و سطوح را نزد علماى بزرگ آن شهر، همچون [[مشکینی اردبیلی، علی|آيت‌الله مشكينى]] آموخت، سپس به سامرا رفت و از محضر آيت‌الله ميرزا عبدالهادى شيرازى استفاده نمود. در 1342ق، پس از درگذشت پدرش، به مولدش بازگشت، سپس به اصفهان رفت و نزد بزرگانى چون آيت‌الله سيد محمدصادق تلمذ كرد. | ||
در 1345، دوباره به نجف بازگشت و از محضر آيت‌الله [[عراقی، ضیاءالدین|آقا ضياءالدين عراقى]] و آيت‌الله اصفهانى و آيت‌الله نايينى و آيت‌الله آقا سيد ابوتراب خوانسارى استفاده‌ها نمود. وى سفرى به هندوچين (برمه) نمود و در آنجا به تبليغ احكام اسلامى پرداخت، سپس به ايران بازگشت. مدتى در اراك به انجام وظايف دينى مشغول بود. | در 1345، دوباره به نجف بازگشت و از محضر آيت‌الله [[عراقی، ضیاءالدین|آقا ضياءالدين عراقى]] و آيت‌الله اصفهانى و آيت‌الله نايينى و آيت‌الله آقا سيد ابوتراب خوانسارى استفاده‌ها نمود. وى سفرى به هندوچين (برمه) نمود و در آنجا به تبليغ احكام اسلامى پرداخت، سپس به ايران بازگشت. مدتى در اراك به انجام وظايف دينى مشغول بود. | ||