۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
عبقرية الشريف الرضي: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - ' ' به ' '
جز (جایگزینی متن - ' (ره)' به '(ره)') |
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
||
| خط ۴۹: | خط ۴۹: | ||
عناوين برخى مطالبى كه نويسنده به آن‌ها پرداخته عبارت است از: مقام [[شریف‌الرضی، محمد بن حسین|سيد رضى]](ره) بين شعراى قرن چهارم، سال‌هاى ناگوار در حيات [[شریف‌الرضی، محمد بن حسین|سيد رضى]]، نماز گزاردن [[شریف الرضی، محمد بن حسین|شريف رضى]] | عناوين برخى مطالبى كه نويسنده به آن‌ها پرداخته عبارت است از: مقام [[شریف‌الرضی، محمد بن حسین|سيد رضى]](ره) بين شعراى قرن چهارم، سال‌هاى ناگوار در حيات [[شریف‌الرضی، محمد بن حسین|سيد رضى]]، نماز گزاردن [[شریف الرضی، محمد بن حسین|شريف رضى]] با خلفاى بنى‌عباس و وزراء و ملوك، برترى شعر [[شریف‌الرضی، محمد بن حسین|سيد رضى]]، تأليفات و نهج‌البلاغه، دوستان و دشمنان، عفاف شريف، اسرار دوستى بين رضى و صابى، غراميات و حجازيات [[شریف الرضی، محمد بن حسین|شريف رضى]]، مراثى، قصيده وداع. | ||
نويسنده در ابتداى اثر به اين نكته مهم اشاره مى‌كند كه شناخت صحيح «[[شریف الرضی، محمد بن حسین|شريف رضى]](ره)» بدون تصور درست از قرن چهارم امكان‌پذير نيست. در اين قرن كه از سه مزيت: نقد ادبى، جدل عقلى و نثر فنى برخوردار بود، بزرگانى مانند ابوالحسن جزجانى، ابوالقاسم آمدى و اخوان صفا و ابن‌مسكويه ظهور يافتند. | نويسنده در ابتداى اثر به اين نكته مهم اشاره مى‌كند كه شناخت صحيح «[[شریف الرضی، محمد بن حسین|شريف رضى]](ره)» بدون تصور درست از قرن چهارم امكان‌پذير نيست. در اين قرن كه از سه مزيت: نقد ادبى، جدل عقلى و نثر فنى برخوردار بود، بزرگانى مانند ابوالحسن جزجانى، ابوالقاسم آمدى و اخوان صفا و ابن‌مسكويه ظهور يافتند. | ||
| خط ۶۱: | خط ۶۱: | ||
از اين مدرسه مشهور كه آوازه‌اش در سراسر عراق آن روز و مصر و ديگر سرزمين‌هاى اسلامى پيچيده بود، دانشمندان بسيارى فارغ‌التحصيل شدند، و هر يك به نوبه خود دانش‌هاى فرا گرفته از سيّد را به نسل‌هاى ديگر منتقل كردند. ابوزيد سيد عبداللّه الكبايكى الحسينى الجرجانى، ابوعبداللّه شيخ محمد بن على حلوانى، ابوعبداللّه شيخ جعفر بن محمد بن احمد دوريستى عبسى و ابوالحسن سيد على بن بندار بن محمد قاضى هاشمى؛ از جمله اين مشاهير هستند. | از اين مدرسه مشهور كه آوازه‌اش در سراسر عراق آن روز و مصر و ديگر سرزمين‌هاى اسلامى پيچيده بود، دانشمندان بسيارى فارغ‌التحصيل شدند، و هر يك به نوبه خود دانش‌هاى فرا گرفته از سيّد را به نسل‌هاى ديگر منتقل كردند. ابوزيد سيد عبداللّه الكبايكى الحسينى الجرجانى، ابوعبداللّه شيخ محمد بن على حلوانى، ابوعبداللّه شيخ جعفر بن محمد بن احمد دوريستى عبسى و ابوالحسن سيد على بن بندار بن محمد قاضى هاشمى؛ از جمله اين مشاهير هستند. | ||
از جمله مسائل و شبهاتى كه برخى بر [[شریف‌الرضی، محمد بن حسین|سيد رضى]] | از جمله مسائل و شبهاتى كه برخى بر [[شریف‌الرضی، محمد بن حسین|سيد رضى]] خرده گرفته‌اند، نماز گزاردن وى با خلفاى بنى‌عباس است. وى با سه تن از خلفاى بنى‌عباس با نام‌هاى المطيع و الطائع و القادر معاصر بوده است. نويسنده معتقد است كه زمانى را كه سيد در آن به سر مى‌برده است، بسيار دشوار بوده است. وى سپس به تشريح شرايط و دلائلى كه وى در مدح خلفا اشعارى را سروده پرداخته است. | ||
منزلت [[شریف‌الرضی، محمد بن حسین|سيد رضى]](ره) از شعراى قرن چهارم والاتر بوده است. نويسنده اين مطلب را با استناد به اشعار وى مورد مطالعه قرار داده است. زكى مبارك معتقد است كه [[شریف الرضی، محمد بن حسین|شريف رضى]] | منزلت [[شریف‌الرضی، محمد بن حسین|سيد رضى]](ره) از شعراى قرن چهارم والاتر بوده است. نويسنده اين مطلب را با استناد به اشعار وى مورد مطالعه قرار داده است. زكى مبارك معتقد است كه [[شریف الرضی، محمد بن حسین|شريف رضى]] شاعرى بوده است كه حيات شعرى او ثروت باقيه‌اى است. او داراى آثار فراوانى بوده و «المجازات النبويه» و «حقائق التأويل» از جمله آثار اوست. | ||
حجازيات حدود چهل قصيده است كه حاوى احساسات عاشقانه شاعر كه به بركت مواسم حجّ شكفته شده است، و تمام ويژگى‌هاى غزل او را در بردارد. قدماء به قصائد حجازيات او مثال مى‌زنند. ارزش حجازيات را از اين عبارت مى‌توان دريافت: «روح اديب صيقل داده نمى‌شود، جز با حفظ هاشميات كميت و خمريات ابى‌نواس و زهديات ابى‌العتاهيه و تشبيهات ابن‌معتز و مدائح بحترى و حجازيات [[شریف الرضی، محمد بن حسین|شريف رضى]]». غزل [[شریف الرضی، محمد بن حسین|شريف رضى]] | حجازيات حدود چهل قصيده است كه حاوى احساسات عاشقانه شاعر كه به بركت مواسم حجّ شكفته شده است، و تمام ويژگى‌هاى غزل او را در بردارد. قدماء به قصائد حجازيات او مثال مى‌زنند. ارزش حجازيات را از اين عبارت مى‌توان دريافت: «روح اديب صيقل داده نمى‌شود، جز با حفظ هاشميات كميت و خمريات ابى‌نواس و زهديات ابى‌العتاهيه و تشبيهات ابن‌معتز و مدائح بحترى و حجازيات [[شریف الرضی، محمد بن حسین|شريف رضى]]». غزل [[شریف الرضی، محمد بن حسین|شريف رضى]] از روح او مايه مى‌گيرد و از اعمال قلب او كه صادقانه عشق مى‌ورزد و اشك مى‌ريزد، مى‌تراود. | ||
[[شریف‌الرضی، محمد بن حسین|سيد رضى]](ره) اشعار فراوانى در رثاء اهل‌بيت(ع) دارد كه نويسنده به كتاب «مدائح النبوية» خود كه فصل طولانى از آن در اين رابطه است، ارجاع مى‌دهد؛ اما مراثى شريف درباره دوستان، رؤساء، ملوك و خلفاء را در ضمن سخنرانى‌هايش مطرح مى‌كند. او [[شریف الرضی، محمد بن حسین|شريف رضى]] | [[شریف‌الرضی، محمد بن حسین|سيد رضى]](ره) اشعار فراوانى در رثاء اهل‌بيت(ع) دارد كه نويسنده به كتاب «مدائح النبوية» خود كه فصل طولانى از آن در اين رابطه است، ارجاع مى‌دهد؛ اما مراثى شريف درباره دوستان، رؤساء، ملوك و خلفاء را در ضمن سخنرانى‌هايش مطرح مى‌كند. او [[شریف الرضی، محمد بن حسین|شريف رضى]] را داراى روحى لطيف مى‌داند كه حتى پس از مرگ نيز به دوستانش وفادار بوده و در رثاى آن‌ها شعر سروده است. نويسنده در اين اثر به يكى از دوستان رضى(ره) به نام ابن‌ليلى كه كتب تاريخ از وى ياد نكرده‌اند، نام مى‌برد. سيد خود با نام عمرو از او ياد مى‌كند و در چهار قصيده در رثاى او مى‌سرايد. | ||
[[شریف‌الرضی، محمد بن حسین|سيد رضى]](ره) قريب به يك سال پيش از مرگش قصيده‌اى را سروده است كه به قصيده وداع معروف است و در آخرين بخش از كتاب ذكر شده است. وى در اوايل محرم سال 406 وفات نمود كه تاريخ وفاتش را [[علم‌الهدی، علی بن حسین|سيد مرتضى]] درضمن ابياتى ثبت كرده است. | [[شریف‌الرضی، محمد بن حسین|سيد رضى]](ره) قريب به يك سال پيش از مرگش قصيده‌اى را سروده است كه به قصيده وداع معروف است و در آخرين بخش از كتاب ذكر شده است. وى در اوايل محرم سال 406 وفات نمود كه تاريخ وفاتش را [[علم‌الهدی، علی بن حسین|سيد مرتضى]] درضمن ابياتى ثبت كرده است. | ||