پرش به محتوا

رسائل المحقق الكركي: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - ' ' به ' '
جز (جایگزینی متن - 'جواهر الكلام' به 'جواهر الكلام ')
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ')
خط ۸۶: خط ۸۶:
- [[مفتاح الكرامة في شرح قواعد العلامة|مفتاح الكرامة]] [[حسینی عاملی، محمدجواد بن محمد|سيد محمد جواد عاملى]] (م 1226 ق)
- [[مفتاح الكرامة في شرح قواعد العلامة|مفتاح الكرامة]] [[حسینی عاملی، محمدجواد بن محمد|سيد محمد جواد عاملى]] (م 1226 ق)


- [[جواهر الكلام في شرح شرائع الإسلام|جواهر الكلام]] [[صاحب جواهر، محمدحسن|شيخ محمد حسن نجفى]] (م 1226 ق) و غير آن به بررسى مباحث آن پرداخته شده است.
- [[جواهر الكلام في شرح شرائع الإسلام|جواهر الكلام]] [[صاحب جواهر، محمدحسن|شيخ محمد حسن نجفى]] (م 1226 ق) و غير آن به بررسى مباحث آن پرداخته شده است.


==مباحث==
==مباحث==
خط ۱۰۴: خط ۱۰۴:
صاحب [[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|الذريعة]] در ج 174/13 دربارۀ آن مى‌نويسد: من كتب الفقه المهمة الجيدة عنى بشرحه بعض تلاميذ مؤلّفه و معاصريه و المتأخرين عنه من الفقهاء و الأعلام و له شروح متعددة قيمة.
صاحب [[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|الذريعة]] در ج 174/13 دربارۀ آن مى‌نويسد: من كتب الفقه المهمة الجيدة عنى بشرحه بعض تلاميذ مؤلّفه و معاصريه و المتأخرين عنه من الفقهاء و الأعلام و له شروح متعددة قيمة.


در [[أعيان الشيعة (12 جلدی)|أعيان الشيعة]] ج 145/1 آمده است: له الرسالة الجعفريّة لا تحصى شروحها اذعن له العلماء الإماميّة بالتحقيق و علوّ الشأن.
در [[أعيان الشيعة (12 جلدی)|أعيان الشيعة]] ج 145/1 آمده است: له الرسالة الجعفريّة لا تحصى شروحها اذعن له العلماء الإماميّة بالتحقيق و علوّ الشأن.


در جاى ديگر از [[أعيان الشيعة (12 جلدی)|أعيان الشيعة]] 210/8 آمده‌است: الرسالة الجعفريّة و هذه الرسالة لاقت حظا عظيما و شرحت عدّة شروح من أعظم العلماء.
در جاى ديگر از [[أعيان الشيعة (12 جلدی)|أعيان الشيعة]] 210/8 آمده‌است: الرسالة الجعفريّة و هذه الرسالة لاقت حظا عظيما و شرحت عدّة شروح من أعظم العلماء.


==تاريخ تأليف==
==تاريخ تأليف==
خط ۱۶۵: خط ۱۶۵:


#حسن بن غياثالدين استرآبادى (بعض الأصحاب) (ذ94/4/، مقدمۀ رسائل المحقق الكركي).
#حسن بن غياثالدين استرآبادى (بعض الأصحاب) (ذ94/4/، مقدمۀ رسائل المحقق الكركي).
#سيد ابوالمعالى بن بدرالدين حسن حسينى استرآبادى (ذ104/4/، [[أعيان الشيعة (12 جلدی)|أعيان الشيعة]] 454/2).
#سيد ابوالمعالى بن بدرالدين حسن حسينى استرآبادى (ذ104/4/، [[أعيان الشيعة (12 جلدی)|أعيان الشيعة]] 454/2).
#حسن بن عبدالغفار (نيمۀ اول قرن دهم) (مقدمه‌اى بر فقه شيعه ص 172).
#حسن بن عبدالغفار (نيمۀ اول قرن دهم) (مقدمه‌اى بر فقه شيعه ص 172).
#على بن حسن زوارى (ميانۀ قرن دهم) (مقدمه‌اى بر فقه شيعه ص 172).
#على بن حسن زوارى (ميانۀ قرن دهم) (مقدمه‌اى بر فقه شيعه ص 172).
خط ۲۰۹: خط ۲۰۹:
#[[علم‌الهدی، علی بن حسین|سيد مرتضى]] (م 436) در المسائل الميافارقيات
#[[علم‌الهدی، علی بن حسین|سيد مرتضى]] (م 436) در المسائل الميافارقيات
#سلاّر (448 ه‍ ق) در [[المراسم في الفقه الإمامي|المراسم]]  
#سلاّر (448 ه‍ ق) در [[المراسم في الفقه الإمامي|المراسم]]  
#[[ابن براج، عبدالعزیز بن نحریر|ابن براج]] (م 481 ه‍ ق)
#[[ابن براج، عبدالعزیز بن نحریر|ابن براج]] (م 481 ه‍ ق)
#[[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]] (م 460 ه‍ ق) در النهاية و [[الخلاف]]
#[[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]] (م 460 ه‍ ق) در النهاية و [[الخلاف]]
#ابوالصلاح حلبى در الكافى (م 447 ه‍ ق)
#ابوالصلاح حلبى در الكافى (م 447 ه‍ ق)
خط ۲۵۱: خط ۲۵۱:




در [[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|الذريعة]] در 3 جا به نسخه‌هاى خطى آن اشاره شده است. يكبار در 110/15 به نسخه خط مؤلف در كتابخانه آستان قدس رضوى و بار ديگر در ذ126/16/ نسخه مربوط به سال 937 كه همراه الفخريه [[فخرالمحققین، محمد بن حسن|فخر المحققين]] به خط مولى محمود ميبدى نوشته شده است و بار ديگر در ذ6/20/ به نسخه مربوط به سال 1058 به خط سيد محمد يوسف اشاره نموده است.
در [[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|الذريعة]] در 3 جا به نسخه‌هاى خطى آن اشاره شده است. يكبار در 110/15 به نسخه خط مؤلف در كتابخانه آستان قدس رضوى و بار ديگر در ذ126/16/ نسخه مربوط به سال 937 كه همراه الفخريه [[فخرالمحققین، محمد بن حسن|فخر المحققين]] به خط مولى محمود ميبدى نوشته شده است و بار ديگر در ذ6/20/ به نسخه مربوط به سال 1058 به خط سيد محمد يوسف اشاره نموده است.


در مقدمه‌اى بر فقه شيعه صفحات 177، 178 به چند نسخه منتخب خطى كتابخانه‌هاى آستان قدس رضوى، آیت‌الله مرعشى، مجلس شوراى اسلامى و دانشگاه تهران اشاره شده است.
در مقدمه‌اى بر فقه شيعه صفحات 177، 178 به چند نسخه منتخب خطى كتابخانه‌هاى آستان قدس رضوى، آیت‌الله مرعشى، مجلس شوراى اسلامى و دانشگاه تهران اشاره شده است.
خط ۴۰۰: خط ۴۰۰:




نوشته مختصرى به صورت مقاله است كه مؤلف پس از تعريف حيض و بيان صفاتى كه باعث تميز حيض از استحاضه است، به اقسام حائض و صفات هر كدام از آنان پرداخته است اين كتاب به سبك فقه نيمه استدلالى نوشته شده است و مؤلف در آن به نظريات [[شهید اول، محمد بن مکی|شهيد اوّل]] (م 786 ه‍ ق) در كتابهاى [[ذكری الشيعة في أحكام الشريعة|الذكرى]] و الدروس و [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلّى]] (م 726 ه‍ ق) در كتابهاى المختلف و المنتهى اشاره و آنان را بررسى نموده است.
نوشته مختصرى به صورت مقاله است كه مؤلف پس از تعريف حيض و بيان صفاتى كه باعث تميز حيض از استحاضه است، به اقسام حائض و صفات هر كدام از آنان پرداخته است اين كتاب به سبك فقه نيمه استدلالى نوشته شده است و مؤلف در آن به نظريات [[شهید اول، محمد بن مکی|شهيد اوّل]] (م 786 ه‍ ق) در كتابهاى [[ذكری الشيعة في أحكام الشريعة|الذكرى]] و الدروس و [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلّى]] (م 726 ه‍ ق) در كتابهاى المختلف و المنتهى اشاره و آنان را بررسى نموده است.


در [[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|الذريعة]]127/7 به نسخه‌اى از آن مربوط به 958 ه‍ق اشاره شده است.
در [[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|الذريعة]]127/7 به نسخه‌اى از آن مربوط به 958 ه‍ق اشاره شده است.
خط ۴۳۶: خط ۴۳۶:
وى علّت تأليف كتاب را حمايت علماى اهل تسنن از فتواى حرمت سجده و درخواست فضلاء و ناراحتى علماء و فقهاء آن زمان ذكر نموده است.
وى علّت تأليف كتاب را حمايت علماى اهل تسنن از فتواى حرمت سجده و درخواست فضلاء و ناراحتى علماء و فقهاء آن زمان ذكر نموده است.


اين كتاب به سبك فقه استدلالى نوشته شده است و در آن پس از بيان اطلاقات و عمومات روايى، اجماع علماء، اصل استصحاب و نظائر آن به نظرات فقهاى بزرگى همچون [[شيخ مفيد]] (م 413 ه‍ ق) در المقنعه، [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]] (م 460 ه‍ ق) در النهاية،[[ابن‌ادریس، محمد بن احمد| ابن ادريس]] (م 598 ه‍ ق) در السرائر، محقق اوّل (م 676 ه‍ ق) در المعتبر، [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلّى]] (م 726 ه‍ ق) در المنتهى، التذكرة، نهاية الاحكام، و [[شهید اول، محمد بن مکی|شهيد اوّل]] (م 786 ه‍ ق) در [[ذكری الشيعة في أحكام الشريعة|الذكرى]] استناد شده است.
اين كتاب به سبك فقه استدلالى نوشته شده است و در آن پس از بيان اطلاقات و عمومات روايى، اجماع علماء، اصل استصحاب و نظائر آن به نظرات فقهاى بزرگى همچون [[شيخ مفيد]] (م 413 ه‍ ق) در المقنعه، [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]] (م 460 ه‍ ق) در النهاية،[[ابن‌ادریس، محمد بن احمد| ابن ادريس]] (م 598 ه‍ ق) در السرائر، محقق اوّل (م 676 ه‍ ق) در المعتبر، [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلّى]] (م 726 ه‍ ق) در المنتهى، التذكرة، نهاية الاحكام، و [[شهید اول، محمد بن مکی|شهيد اوّل]] (م 786 ه‍ ق) در [[ذكری الشيعة في أحكام الشريعة|الذكرى]] استناد شده است.


پس از تأليف اين كتاب فقهاى بزرگ به آن استناد نموده و به عنوان مثال [[صاحب جواهر، محمدحسن|صاحب جواهر]] در جلد 8 صفحه 414، و جلد 10
پس از تأليف اين كتاب فقهاى بزرگ به آن استناد نموده و به عنوان مثال [[صاحب جواهر، محمدحسن|صاحب جواهر]] در جلد 8 صفحه 414، و جلد 10
خط ۴۴۲: خط ۴۴۲:
صفحه 406 به آن استناد نموده است.
صفحه 406 به آن استناد نموده است.


در ميان فقها، فقط سلاّر (م 448 ه‍ ق) در [[المراسم في الفقه الإمامي|المراسم]] فتواى به كراهت سجده بر تربت پخته شده وارده است كه مؤلف به علّت نادر بودن اين فتواى و نداشتن دليل فقهى آن را رد نموده است.
در ميان فقها، فقط سلاّر (م 448 ه‍ ق) در [[المراسم في الفقه الإمامي|المراسم]] فتواى به كراهت سجده بر تربت پخته شده وارده است كه مؤلف به علّت نادر بودن اين فتواى و نداشتن دليل فقهى آن را رد نموده است.


==تاريخ تأليف==
==تاريخ تأليف==
خط ۴۶۴: خط ۴۶۴:




در اين مقاله مسئله مسافرى كه قصد اقامت كرده و از آن شهر خارج شده و در فاصله بين حد ترخص و مسافت واقع مى‌شود و قصد برگشتن دارد ولى قصد نيت 10 روز ديگرى را ندارد، بررسى شده است. در اين مسئله دو قول وجود دارد يكى نظر [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]] (م 460 ه‍ ق)، [[ابن براج، عبدالعزیز بن نحریر|ابن براج]] (م 481 ه‍ ق) و [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلّى]] (م 726 ه‍ ق) اين است كه وظيفۀ وى نماز شكسته است و نظريه [[شهيد اول]] (م 726 ه‍ ق) و گروهى از فقهاء نماز تمام است و مؤلف نيز نظر [[شهید اول، محمد بن مکی|شهيد اوّل]] را كه نماز تمام است انتخاب مى‌كند. اين نوشته به سبك فقه استدلالى است امّا آيات و روايات مطرح نشده و بيشتر نظريات فقها مطرح گرديده است.
در اين مقاله مسئله مسافرى كه قصد اقامت كرده و از آن شهر خارج شده و در فاصله بين حد ترخص و مسافت واقع مى‌شود و قصد برگشتن دارد ولى قصد نيت 10 روز ديگرى را ندارد، بررسى شده است. در اين مسئله دو قول وجود دارد يكى نظر [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]] (م 460 ه‍ ق)، [[ابن براج، عبدالعزیز بن نحریر|ابن براج]] (م 481 ه‍ ق) و [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلّى]] (م 726 ه‍ ق) اين است كه وظيفۀ وى نماز شكسته است و نظريه [[شهيد اول]] (م 726 ه‍ ق) و گروهى از فقهاء نماز تمام است و مؤلف نيز نظر [[شهید اول، محمد بن مکی|شهيد اوّل]] را كه نماز تمام است انتخاب مى‌كند. اين نوشته به سبك فقه استدلالى است امّا آيات و روايات مطرح نشده و بيشتر نظريات فقها مطرح گرديده است.


اين كتاب در دو جا از [[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|الذريعة]]ذكر شده است. در جلد 11، صفحه 180 مؤلف به نسخه مربوط به سال 1100 به خط مولى على بن محمد امين ساروى در نزد سيد هادى شكورى اشاره كرده است.
اين كتاب در دو جا از [[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|الذريعة]]ذكر شده است. در جلد 11، صفحه 180 مؤلف به نسخه مربوط به سال 1100 به خط مولى على بن محمد امين ساروى در نزد سيد هادى شكورى اشاره كرده است.
خط ۵۴۴: خط ۵۴۴:
نوشته مختصرى است كه در آن سقوط و عدم سقوط خيار در بيع نسبت به تصرفات مشترى و بايع بررسى شده است: اين كتاب به سبك فقه استدلالى نوشته شده است و مؤلف پس از تقسيم خيار نسبت به مشترى بايع يا هر دو به بررسى هر كدام پرداخته است.
نوشته مختصرى است كه در آن سقوط و عدم سقوط خيار در بيع نسبت به تصرفات مشترى و بايع بررسى شده است: اين كتاب به سبك فقه استدلالى نوشته شده است و مؤلف پس از تقسيم خيار نسبت به مشترى بايع يا هر دو به بررسى هر كدام پرداخته است.


وى تصرف مشترى در سقوط خيار را از موارد مورد تسالم فقهاء دانسته و به اقوال [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]] در المبسوط، [[محقق حلی، جعفر بن حسن|محقق حلّى]]   در شرايع الاسلام، [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلّى]] در تذكرة الفقهاء، قواعد الاحكام، التحرير، ارشاد الاذهان استناد كرده است.
وى تصرف مشترى در سقوط خيار را از موارد مورد تسالم فقهاء دانسته و به اقوال [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]] در المبسوط، [[محقق حلی، جعفر بن حسن|محقق حلّى]] در شرايع الاسلام، [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلّى]] در تذكرة الفقهاء، قواعد الاحكام، التحرير، ارشاد الاذهان استناد كرده است.


وى در اواخر مباحث آن مى‌نويسد: و اعلم ان الغرض الاقصى فى بيان هذه الاحكام كلّها، هو بيان كون الاجازة الواقعة من المشترى للبايع فى العين المبيعة بخيار البايع يقتضى سقوط خياره فهذا هو المقصود بالبيان و الذى وقع فيه الوهم، و هذا الحكم يكاد يلحق بالبديهيات عند الفقهاء بعد الاحاطة بمقدماته و قد تطابق كلام القوم على ذلك و لم نقف على خلاف فيه لاحد من الاصحاب. در مقدمه ناشر به نسخه‌اى مربوط به سال 964 ه‍ق متعلّق به كتابخانه آیت‌الله مرعشى اشاره شده است. در مقدمه‌اى بر فقه شيعه ص 179 به نسخه‌اى در مجلس شوراى اسلامى اشاره شده است و در معرفى آثار [[محقق کرکی، علی بن حسین|محقق كركى]] قبل از آن در ص 178 نسخه رسالة فى تحقيق البيع بشرط الخيار از دانشگاه تهران را ذكر نموده است كه بنظر مى‌رسد با توجه به توضيحاتى كه گذشت، اين دو كتاب، يكى باشند، به كتاب [[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|الذريعة]] مراجعه شد اين عنوان وجود نداشت بلكه در آنجا كتاب «رساله فى تصرف المشترى فى زمن الخيار» آمده است كه مؤلف [[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|الذريعه]] احتمال قوى مى‌دهد اين كتاب از [[محقق کرکی، علی بن حسین|محقق كركى]] مى‌باشد.
وى در اواخر مباحث آن مى‌نويسد: و اعلم ان الغرض الاقصى فى بيان هذه الاحكام كلّها، هو بيان كون الاجازة الواقعة من المشترى للبايع فى العين المبيعة بخيار البايع يقتضى سقوط خياره فهذا هو المقصود بالبيان و الذى وقع فيه الوهم، و هذا الحكم يكاد يلحق بالبديهيات عند الفقهاء بعد الاحاطة بمقدماته و قد تطابق كلام القوم على ذلك و لم نقف على خلاف فيه لاحد من الاصحاب. در مقدمه ناشر به نسخه‌اى مربوط به سال 964 ه‍ق متعلّق به كتابخانه آیت‌الله مرعشى اشاره شده است. در مقدمه‌اى بر فقه شيعه ص 179 به نسخه‌اى در مجلس شوراى اسلامى اشاره شده است و در معرفى آثار [[محقق کرکی، علی بن حسین|محقق كركى]] قبل از آن در ص 178 نسخه رسالة فى تحقيق البيع بشرط الخيار از دانشگاه تهران را ذكر نموده است كه بنظر مى‌رسد با توجه به توضيحاتى كه گذشت، اين دو كتاب، يكى باشند، به كتاب [[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|الذريعة]] مراجعه شد اين عنوان وجود نداشت بلكه در آنجا كتاب «رساله فى تصرف المشترى فى زمن الخيار» آمده است كه مؤلف [[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|الذريعه]] احتمال قوى مى‌دهد اين كتاب از [[محقق کرکی، علی بن حسین|محقق كركى]] مى‌باشد.
خط ۵۵۶: خط ۵۵۶:
سبك نگارش آن فقه استدلالى است.
سبك نگارش آن فقه استدلالى است.


در اين مسئله دو نظريه وجود دارد كه ابن جنيد، [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]]، ابن حمزة و [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلّى]] صحت آن را تأييد نموده است و در نظريه دوم كه اين اجاره را صحيح ندانسته‌اند [[شيخ مفيد]]، سلاّر،[[ابن‌ادریس، محمد بن احمد| ابن ادريس]] و [[فخرالمحققین، محمد بن حسن|فخر المحققين]] آن را انتخاب نموده‌اند.
در اين مسئله دو نظريه وجود دارد كه ابن جنيد، [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]]، ابن حمزة و [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلّى]] صحت آن را تأييد نموده است و در نظريه دوم كه اين اجاره را صحيح ندانسته‌اند [[شيخ مفيد]]، سلاّر،[[ابن‌ادریس، محمد بن احمد| ابن ادريس]] و [[فخرالمحققین، محمد بن حسن|فخر المحققين]] آن را انتخاب نموده‌اند.


در مقدمه ناشر به نسخه‌اى مربوط به 964 ه‍ق كه متعلّق به كتابخانه آیت‌الله مرعشى است، اشاره شده است.
در مقدمه ناشر به نسخه‌اى مربوط به 964 ه‍ق كه متعلّق به كتابخانه آیت‌الله مرعشى است، اشاره شده است.
خط ۵۸۶: خط ۵۸۶:
وى نظريه اوّل را اختيار نموده است و دو نظريه ديگر را رد نموده است.
وى نظريه اوّل را اختيار نموده است و دو نظريه ديگر را رد نموده است.


اين كتاب به سبك فقه استدلالى نوشته شده است و مؤلف با بررسى آيات و روايات متعدد و استناد به اقوال بزرگانى همچون علامة در تذكرة،[[ابن‌ادریس، محمد بن احمد| ابن ادريس]] در السرائر، [[محقق حلی، جعفر بن حسن|محقق حلّى]]   در الشرايع، [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]] در النهاية، و شهيد در الدروس با دقتى زياد اين كتاب را تأليف نموده است.
اين كتاب به سبك فقه استدلالى نوشته شده است و مؤلف با بررسى آيات و روايات متعدد و استناد به اقوال بزرگانى همچون علامة در تذكرة،[[ابن‌ادریس، محمد بن احمد| ابن ادريس]] در السرائر، [[محقق حلی، جعفر بن حسن|محقق حلّى]] در الشرايع، [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]] در النهاية، و شهيد در الدروس با دقتى زياد اين كتاب را تأليف نموده است.


در [[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|الذريعة]] در دو جا (ج 293/1، ج 271/2) به اين كتاب با نامهاى احكام الارضين) و (اقسام الارضين) اشاره شده است كه آغاز خطبه آنها نيز با الحمد للّه حمدا كثيرا كما هو اهله هذا تحقيق لمسألة مهمّة صورتها: اذا اخربت الارض... مى‌باشد.
در [[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|الذريعة]] در دو جا (ج 293/1، ج 271/2) به اين كتاب با نامهاى احكام الارضين) و (اقسام الارضين) اشاره شده است كه آغاز خطبه آنها نيز با الحمد للّه حمدا كثيرا كما هو اهله هذا تحقيق لمسألة مهمّة صورتها: اذا اخربت الارض... مى‌باشد.
خط ۶۰۰: خط ۶۰۰:
نوشته بسيار مختصرى در حدود صد خط است كه در آن احكام طلاق زنى كه شوهر او غائب است و شوهرش در زمان پاكى با وى عمل زناشويى انجام داده است، بيان شده است.
نوشته بسيار مختصرى در حدود صد خط است كه در آن احكام طلاق زنى كه شوهر او غائب است و شوهرش در زمان پاكى با وى عمل زناشويى انجام داده است، بيان شده است.


سبك نگارش آن فقه استدلالى است و در عين مختصر بودن نظريات بزرگانى از فقهاى اسلام همچون [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]] در النهاية و [[الاستبصار في ما اختلف من الأخبار|استبصار]]، [[شيخ مفيد]]، سلاّر، ابن ابى عقيل، ابن جنيد، على بن بابويه،[[ابن‌ادریس، محمد بن احمد| ابن ادريس]]، [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلّى]] در القواعد، التحرير، المختلف، [[محقق حلی، جعفر بن حسن|محقق حلى]] در الشرايع، و [[فخرالمحققین، محمد بن حسن|فخر المحققين]] در آن ذكر شده است.
سبك نگارش آن فقه استدلالى است و در عين مختصر بودن نظريات بزرگانى از فقهاى اسلام همچون [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]] در النهاية و [[الاستبصار في ما اختلف من الأخبار|استبصار]]، [[شيخ مفيد]]، سلاّر، ابن ابى عقيل، ابن جنيد، على بن بابويه،[[ابن‌ادریس، محمد بن احمد| ابن ادريس]]، [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلّى]] در القواعد، التحرير، المختلف، [[محقق حلی، جعفر بن حسن|محقق حلى]] در الشرايع، و [[فخرالمحققین، محمد بن حسن|فخر المحققين]] در آن ذكر شده است.


وى در بين اقوال مطرح شده نظريه [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]] در [[الاستبصار في ما اختلف من الأخبار|استبصار]] را مى‌پذيرد و مى‌نويسد:
وى در بين اقوال مطرح شده نظريه [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]] در [[الاستبصار في ما اختلف من الأخبار|استبصار]] را مى‌پذيرد و مى‌نويسد:


و الّذى يقتضيه النظر الصحيح و الوقوف مع القوانين الاصولية هو مختار الشيخ فى ال[[الاستبصار في ما اختلف من الأخبار|استبصار]] . نظر شيخ در [[الاستبصار في ما اختلف من الأخبار|استبصار]] تفصيل است به اين معنى كه زنانى كه در هر ماه حيض مى‌شوند جائز است پس از ماه طلاق داده شود و زنانى كه در مدتى بيش از يك ماه حيض مى‌شوند در اين صورت بايد منتظر شد كه آن زمان زيادتر از يك ماه سپرى شود و پس از آن او طلاق داده شود ([[الاستبصار في ما اختلف من الأخبار|استبصار]] ج 295/3 ذيل حديث 1043) در [[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|الذريعة]] ج 176/5 به نسخه به خط مولى درويش محمد بن درويش سمنانى مربوط به 958 ه‍ق و همينطور نسخه به خط سيد حسين بن حسن حسينى مربوط به 949 ه‍ق در كتابخانه آیت‌الله شيرازى بزرگ در سامراء اشاره شده است.
و الّذى يقتضيه النظر الصحيح و الوقوف مع القوانين الاصولية هو مختار الشيخ فى ال[[الاستبصار في ما اختلف من الأخبار|استبصار]] . نظر شيخ در [[الاستبصار في ما اختلف من الأخبار|استبصار]] تفصيل است به اين معنى كه زنانى كه در هر ماه حيض مى‌شوند جائز است پس از ماه طلاق داده شود و زنانى كه در مدتى بيش از يك ماه حيض مى‌شوند در اين صورت بايد منتظر شد كه آن زمان زيادتر از يك ماه سپرى شود و پس از آن او طلاق داده شود ([[الاستبصار في ما اختلف من الأخبار|استبصار]] ج 295/3 ذيل حديث 1043) در [[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|الذريعة]] ج 176/5 به نسخه به خط مولى درويش محمد بن درويش سمنانى مربوط به 958 ه‍ق و همينطور نسخه به خط سيد حسين بن حسن حسينى مربوط به 949 ه‍ق در كتابخانه آیت‌الله شيرازى بزرگ در سامراء اشاره شده است.


در مقدمه ناشر نيز نسخه‌هاى كتابخانه آیت‌الله مرعشى مربوط به 964 ه‍ق و كتابخانه مسجد جامع گوهرشاد و كتابخانه سپهسالار در تهران ذكر شده‌اند.
در مقدمه ناشر نيز نسخه‌هاى كتابخانه آیت‌الله مرعشى مربوط به 964 ه‍ق و كتابخانه مسجد جامع گوهرشاد و كتابخانه سپهسالار در تهران ذكر شده‌اند.
خط ۶۵۲: خط ۶۵۲:
نوشته مختصرى است كه در آن به يازده مسئله فقهى در ابواب مختلف مثل تيمم، افعال نماز، ضمان، مهريه، تزاحم نماز واجب و مستحب، تلفظ عقود معاملات، اقرار، و تقليد پاسخ داده شده است.
نوشته مختصرى است كه در آن به يازده مسئله فقهى در ابواب مختلف مثل تيمم، افعال نماز، ضمان، مهريه، تزاحم نماز واجب و مستحب، تلفظ عقود معاملات، اقرار، و تقليد پاسخ داده شده است.


از آنجائى كه سؤالها در سطح عالى فقهى مطرح شده و در آن از كتابهاى التحرير [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلّى]]، البيان و [[ذكری الشيعة في أحكام الشريعة|الذكرى]] [[شهید اول، محمد بن مکی|شهيد اوّل]]، و كتابهاى [[فخرالمحققین، محمد بن حسن|فخر المحققين]] و احمد بن فهد حلّى و خود مؤلف سؤالاتى طرح شده است، مؤلف نيز با بيانى روان و دقت نظرى كامل به آنها به سبك فقه استدلالى جواب داده است.
از آنجائى كه سؤالها در سطح عالى فقهى مطرح شده و در آن از كتابهاى التحرير [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلّى]]، البيان و [[ذكری الشيعة في أحكام الشريعة|الذكرى]] [[شهید اول، محمد بن مکی|شهيد اوّل]]، و كتابهاى [[فخرالمحققین، محمد بن حسن|فخر المحققين]] و احمد بن فهد حلّى و خود مؤلف سؤالاتى طرح شده است، مؤلف نيز با بيانى روان و دقت نظرى كامل به آنها به سبك فقه استدلالى جواب داده است.


اين كتاب از كتاب معادن الجواهر و نزهة الخواطر (ج 386/1) گرفته شده است و در آنجا صاحب اعيان الشيعة [[امین، محسن|سيد محسن امين]] اين كتاب را به [[محقق کرکی، علی بن حسین|محقق كركى]] نسبت داده است و آن را از آثار محقق ميسى هم عصر مؤلف ندانسته است.
اين كتاب از كتاب معادن الجواهر و نزهة الخواطر (ج 386/1) گرفته شده است و در آنجا صاحب اعيان الشيعة [[امین، محسن|سيد محسن امين]] اين كتاب را به [[محقق کرکی، علی بن حسین|محقق كركى]] نسبت داده است و آن را از آثار محقق ميسى هم عصر مؤلف ندانسته است.
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش