۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
عراقی، ضیاءالدین: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - ' ' به ' '
جز (جایگزینی متن - '[[ ' به '[[') |
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
||
| خط ۵۵: | خط ۵۵: | ||
دروس مقدماتى و مرحلۀ سطح دروس حوزه را در محضر پدر بزرگوارش و بعضى از علماى آن ديار گذرانيد، سپس به اصفهان رفت و از محضر آخوند ملا محمد كاشانى (متوفاى 1333 قمرى) و ميرزا هاشم چهارسوقى و ميرزا ابوالمعالى كلباسى (متوفاى 1315 قمرى) استفاده كرد. | دروس مقدماتى و مرحلۀ سطح دروس حوزه را در محضر پدر بزرگوارش و بعضى از علماى آن ديار گذرانيد، سپس به اصفهان رفت و از محضر آخوند ملا محمد كاشانى (متوفاى 1333 قمرى) و ميرزا هاشم چهارسوقى و ميرزا ابوالمعالى كلباسى (متوفاى 1315 قمرى) استفاده كرد. | ||
پس از آن، به نجف اشرف هجرت كرد. در ابتداى ورود، از محضر سيد محمد فشاركى اصفهانى (متوفاى 1316 قمرى) استفاده مى‌كرد و پس از آن، از محضر علماى بزرگوارى نظير ملا محمد كاظم آخوند خراسانى، صاحب [[كفاية الأصول]] | پس از آن، به نجف اشرف هجرت كرد. در ابتداى ورود، از محضر سيد محمد فشاركى اصفهانى (متوفاى 1316 قمرى) استفاده مى‌كرد و پس از آن، از محضر علماى بزرگوارى نظير ملا محمد كاظم آخوند خراسانى، صاحب [[كفاية الأصول]] (متوفاى 1329 قمرى) و ميرزا حبيب اللّه رشتى، صاحب بدايع الأفكار (متوفاى 1312 قمرى) و [[یزدی، محمدکاظم بن عبدالعظیم|سيد محمد كاظم يزدى]]، صاحب حاشيۀ معروف بر مكاسب [[انصاری، مرتضی بن محمدامین|شيخ انصارى]] (متوفاى 1337 قمرى) و [[شریعت اصفهانی، فتح‌الله|شيخ الشريعة اصفهانى]] (متوفاى 1339 قمرى) و علماى گرانقدر ديگرى در ساير علوم اسلامى استفاده نمود. | ||
ايشان از همان اوايل تحصيل به خاطر دقت نظر و هوش سرشار و سرعت درك مطالب علمى مورد توجه قرار گرفته و در بين نزديكان و خواص آخوند خراسانى به يگانگى و برترى علمى از هم درسانش شناخته شد. | ايشان از همان اوايل تحصيل به خاطر دقت نظر و هوش سرشار و سرعت درك مطالب علمى مورد توجه قرار گرفته و در بين نزديكان و خواص آخوند خراسانى به يگانگى و برترى علمى از هم درسانش شناخته شد. | ||
| خط ۶۴: | خط ۶۴: | ||
آقا [[عراقی، ضیاءالدین|ضياء عراقى]] | آقا [[عراقی، ضیاءالدین|ضياء عراقى]] از حدود سال 1310 هجرى قمرى و در زمان حيات اساتيدش به تدريس فقه و اصول اشتغال داشت و طلاب جوان در اطراف او جمع مى‌شدند و به دليل بيان واضح و منطقى، و انتقال صحيح مباحث علمى، از مدرسين ممتاز به حساب مى‌آمده است. | ||
بعد از وفات آخوند خراسانى در سال 1329 قمرى، ايشان شروع به تدريس خارج اصول مى‌كند و به زودى نام او در زمرۀ اساتيد درجۀ اول خارج اصول مشهور گشته و در سطح اجلاء علما و مدرسين بزرگ نجف اشرف قرار مى‌گيرد به طورى كه در درس او - به خصوص خارج اصول - علما و طلاب بيش از دروس اساتيد بزرگ معاصرش شركت مى‌كرده‌اند. | بعد از وفات آخوند خراسانى در سال 1329 قمرى، ايشان شروع به تدريس خارج اصول مى‌كند و به زودى نام او در زمرۀ اساتيد درجۀ اول خارج اصول مشهور گشته و در سطح اجلاء علما و مدرسين بزرگ نجف اشرف قرار مى‌گيرد به طورى كه در درس او - به خصوص خارج اصول - علما و طلاب بيش از دروس اساتيد بزرگ معاصرش شركت مى‌كرده‌اند. | ||
| خط ۸۰: | خط ۸۰: | ||
بعد از وفات شيخ طوسى بنا به وصيت ايشان خانۀ مسكونى او تبديل به مسجد شد و مزار و محل تبرك براى عوام و خواص گرديد. اين مسجد بعدها از مشهورترين مساجد نجف اشرف گشت و از آن زمان تا به حال، مجالس درس بسيارى از مراجع بزرگ و اعاظم مدرسين در آن تشكيل شده و آنان براى حل مسائل پيچيده و مشكلات علمى از مدفن آن عالم بزرگ استمداد مى‌جويند. | بعد از وفات شيخ طوسى بنا به وصيت ايشان خانۀ مسكونى او تبديل به مسجد شد و مزار و محل تبرك براى عوام و خواص گرديد. اين مسجد بعدها از مشهورترين مساجد نجف اشرف گشت و از آن زمان تا به حال، مجالس درس بسيارى از مراجع بزرگ و اعاظم مدرسين در آن تشكيل شده و آنان براى حل مسائل پيچيده و مشكلات علمى از مدفن آن عالم بزرگ استمداد مى‌جويند. | ||
يكى از علمايى كه صبحها در آن محل تدريس مى‌كرده، آقا ضياءالدين عراقى بوده است. ايشان حتى اواخر عمر مباركش به خاطر ضعف مزاج، با مركب به مسجد شيخ طوسى رفته و تدريس مى‌كرده است.<ref>[[أعيان الشيعة (12 جلدی)|أعيان الشيعة]] | يكى از علمايى كه صبحها در آن محل تدريس مى‌كرده، آقا ضياءالدين عراقى بوده است. ايشان حتى اواخر عمر مباركش به خاطر ضعف مزاج، با مركب به مسجد شيخ طوسى رفته و تدريس مى‌كرده است.<ref>[[أعيان الشيعة (12 جلدی)|أعيان الشيعة]] ج 9 ص 167</ref> | ||
==ويژگيها== | ==ويژگيها== | ||
| خط ۸۹: | خط ۸۹: | ||
او به شاگردانش علاقۀ خاصى داشت و شاگردانش بخاطر طهارت قلب و تقوا و اخلاص و محبتى كه در او مى‌ديدند، علاقه و مودتى خاص نسبت به او داشتند. | او به شاگردانش علاقۀ خاصى داشت و شاگردانش بخاطر طهارت قلب و تقوا و اخلاص و محبتى كه در او مى‌ديدند، علاقه و مودتى خاص نسبت به او داشتند. | ||
آقا [[عراقی، ضیاءالدین|ضياء عراقى]] | آقا [[عراقی، ضیاءالدین|ضياء عراقى]] آنچنان به سعۀ صدر در مباحث علمى و تحمل انتقادات شاگردانش معروف گشته بود كه ضرب المثل در سعۀ صدر و تحمل نظريات گوناگون شده بود. | ||
==گفتار بزرگان== | ==گفتار بزرگان== | ||
| خط ۹۸: | خط ۹۸: | ||
در جايى ديگر مى‌گويد: «كانت بيني و بينه مودّة تامة خبرت خلالها أخلاقه و طيب قلبه و تقواه و إخلاصه و حبه للخير»<ref>نقباء البشر ج 3 ص 956 و 959</ref> | در جايى ديگر مى‌گويد: «كانت بيني و بينه مودّة تامة خبرت خلالها أخلاقه و طيب قلبه و تقواه و إخلاصه و حبه للخير»<ref>نقباء البشر ج 3 ص 956 و 959</ref> | ||
مستدركات [[أعيان الشيعة (12 جلدی)|أعيان الشيعة]] : «قرن بكبار المدرسين و أجلاء العلماء، عرف بالتحقيق و التدقيق و أصالة الرأي و غزارة المادة و الفكر الصائب، و كان مجلس درسه مفضلاً على غيره من كبار المدرسين، و لا سيما في علم أصول الفقه الذي اشتهر به و تفوق في مبانيه و مباحثه. درس أكثر من ثلاثين سنة في الفقه و الأصول، و تخرج عليه مئات من المجتهدين و العلماء الأكابر و أصحاب الرأي و الفتوى»<ref>مستدركات [[أعيان الشيعة (12 جلدی)|أعيان الشيعة]] | مستدركات [[أعيان الشيعة (12 جلدی)|أعيان الشيعة]] : «قرن بكبار المدرسين و أجلاء العلماء، عرف بالتحقيق و التدقيق و أصالة الرأي و غزارة المادة و الفكر الصائب، و كان مجلس درسه مفضلاً على غيره من كبار المدرسين، و لا سيما في علم أصول الفقه الذي اشتهر به و تفوق في مبانيه و مباحثه. درس أكثر من ثلاثين سنة في الفقه و الأصول، و تخرج عليه مئات من المجتهدين و العلماء الأكابر و أصحاب الرأي و الفتوى»<ref>مستدركات [[أعيان الشيعة (12 جلدی)|أعيان الشيعة]] ج 6 ص 182</ref> | ||
معارف الرجال: «كان عالماً متكلماً أصولياً و قد برع في علم الأصول حتى تخصص به و أبدع و أصبح المدرس الوحيد بالنجف في علم الأصول فحسب. تحضر بحثه الأفاضل الطلبة المحصلون، و كان حراً بطبعه و آرائه و مجالسه»<ref>معارف الرجال ج 1 ص 386</ref> | معارف الرجال: «كان عالماً متكلماً أصولياً و قد برع في علم الأصول حتى تخصص به و أبدع و أصبح المدرس الوحيد بالنجف في علم الأصول فحسب. تحضر بحثه الأفاضل الطلبة المحصلون، و كان حراً بطبعه و آرائه و مجالسه»<ref>معارف الرجال ج 1 ص 386</ref> | ||
| خط ۱۱۰: | خط ۱۱۰: | ||
#ملا آخوند ملا محمد كاشانى اصفهانى (متوفاى 1333 قمرى) | #ملا آخوند ملا محمد كاشانى اصفهانى (متوفاى 1333 قمرى) | ||
#[[یزدی، محمدکاظم بن عبدالعظیم|سيد محمد كاظم طباطبايى يزدى]] (متوفاى 1337 قمرى) | #[[یزدی، محمدکاظم بن عبدالعظیم|سيد محمد كاظم طباطبايى يزدى]] (متوفاى 1337 قمرى) | ||
#[[شریعت اصفهانی، فتح‌الله|شيخ الشريعة اصفهانى]] | #[[شریعت اصفهانی، فتح‌الله|شيخ الشريعة اصفهانى]] (متوفاى 1339 قمرى) | ||
#سيد محمد فشاركى اصفهانى (متوفاى 1316 قمرى) | #سيد محمد فشاركى اصفهانى (متوفاى 1316 قمرى) | ||
#سيد محمد طباطبايى اصفهانى (متوفاى 1317 قمرى) | #سيد محمد طباطبايى اصفهانى (متوفاى 1317 قمرى) | ||
| خط ۱۲۳: | خط ۱۲۳: | ||
#سيد مرتضى موسوى خلخالى، مؤلف كتاب قاعدة لا ضرر، كه تقرير درس استادش آقا ضياء است. او پس از طغيان نظام تكريتى عراق در سال 1412 دستگير و زندانى شد و تا به حال نيز در زندان نظام بعثى ملحد است.<ref>به نقل از مقدمۀ كتاب قاعدة لا ضرر صفحۀ 122</ref> | #سيد مرتضى موسوى خلخالى، مؤلف كتاب قاعدة لا ضرر، كه تقرير درس استادش آقا ضياء است. او پس از طغيان نظام تكريتى عراق در سال 1412 دستگير و زندانى شد و تا به حال نيز در زندان نظام بعثى ملحد است.<ref>به نقل از مقدمۀ كتاب قاعدة لا ضرر صفحۀ 122</ref> | ||
#سيد محمد تقى بن سيد محسن حسينى (متوفاى 1402 قمرى) كه پس از طغيان نظام تكريتى زندانى شده و او را شكنجه دادند و با شكنجه به شهادت رساندند. او و اجداد طاهرينش امامت جماعت حرم حسينى را به عهده داشته‌اند.<ref>مستدركات [[أعيان الشيعة (12 جلدی)|أعيان الشيعة]] | #سيد محمد تقى بن سيد محسن حسينى (متوفاى 1402 قمرى) كه پس از طغيان نظام تكريتى زندانى شده و او را شكنجه دادند و با شكنجه به شهادت رساندند. او و اجداد طاهرينش امامت جماعت حرم حسينى را به عهده داشته‌اند.<ref>مستدركات [[أعيان الشيعة (12 جلدی)|أعيان الشيعة]] ج 3 ص 119</ref> | ||
#سيد محمد بن سيد صادق حسنى بغدادى نجفى. | #سيد محمد بن سيد صادق حسنى بغدادى نجفى. | ||
#:در الذريعة دربارۀ او اينطور آمده: «هو من المجاهدين الوطنيين و رجال الجهاد أعزهم و حفظهم اللّه»<ref>الذريعة ج 18 ص 78</ref> | #:در الذريعة دربارۀ او اينطور آمده: «هو من المجاهدين الوطنيين و رجال الجهاد أعزهم و حفظهم اللّه»<ref>الذريعة ج 18 ص 78</ref> | ||
#از ديگر شاگردان او، شيخ نصر اللّه بن شيخ هدايت اللّه برغانى قزوينى آل شهيدى است (متوفاى 1398 قمرى). | #از ديگر شاگردان او، شيخ نصر اللّه بن شيخ هدايت اللّه برغانى قزوينى آل شهيدى است (متوفاى 1398 قمرى). | ||
او در نهضت بزرگ علماى عراق بر عليه انگليس در سال 1340 شركت داشت. همچنين در زمانى كه [[خ‍م‍ی‍ن‍ی، روح‌الله، رهبر انقلاب و بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران|امام خمينى]] | او در نهضت بزرگ علماى عراق بر عليه انگليس در سال 1340 شركت داشت. همچنين در زمانى كه [[خ‍م‍ی‍ن‍ی، روح‌الله، رهبر انقلاب و بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران|امام خمينى]] حركت خود را در 15 خرداد سال 1342 مطابق با (1384 قمرى) آغاز كرد، در اين نهضت شركت داشته و سه ماه در قزوين زندانى شد.<ref>مستدركات [[أعيان الشيعة (12 جلدی)|أعيان الشيعة]] ج 3 ص 290</ref> | ||
==ساير شاگردان== | ==ساير شاگردان== | ||
در [[أعيان الشيعة (12 جلدی)|أعيان الشيعة]] | در [[أعيان الشيعة (12 جلدی)|أعيان الشيعة]] و الذريعة به حدود 70 تن از شاگردان آقا ضياءالدين عراقى اشاره شده كه در اينجا به نام بعضى از بزرگان و مراجع بسنده مى‌كنيم. | ||
#[[خویی، ابوالقاسم|سيد ابوالقاسم خويى]] (متوفاى 1413 قمرى) | #[[خویی، ابوالقاسم|سيد ابوالقاسم خويى]] (متوفاى 1413 قمرى) | ||