۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
المجتبی من السنن (المشهور بسنن النسائی): تفاوت میان نسخه‌ها
المجتبی من السنن (المشهور بسنن النسائی) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۶ ژوئیهٔ ۲۰۱۷، ساعت ۱۹:۳۶
، ۶ ژوئیهٔ ۲۰۱۷جایگزینی متن - ' ' به ' '
جز (جایگزینی متن - 'سنن نسائى' به 'سنن نسائى ') |
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
||
| خط ۶۷: | خط ۶۷: | ||
از جمله ویژگى‌هاى این کتاب، آن است که نویسنده آن، از بزرگان جرح و تعدیل است. دیگر صاحبان صحاح ستّه، هرچند که سخنانشان در جرح و تعدیل مقبول است، ولى هیچ‌کدام به پاى نسائى نمى‌رسند و اساساً نسائى افزون بر اینکه محدث است، به‌عنوان یکى از بزرگ‌ترین جارحان و معدلان نزد سنیان شناخته مى‌شود. او در علم «رجال الحدیث» کتابى دارد به نام «[[الضعفاء و المتروکین]]» که معروف است ....<ref>ر.ک: همان</ref> | از جمله ویژگى‌هاى این کتاب، آن است که نویسنده آن، از بزرگان جرح و تعدیل است. دیگر صاحبان صحاح ستّه، هرچند که سخنانشان در جرح و تعدیل مقبول است، ولى هیچ‌کدام به پاى نسائى نمى‌رسند و اساساً نسائى افزون بر اینکه محدث است، به‌عنوان یکى از بزرگ‌ترین جارحان و معدلان نزد سنیان شناخته مى‌شود. او در علم «رجال الحدیث» کتابى دارد به نام «[[الضعفاء و المتروکین]]» که معروف است ....<ref>ر.ک: همان</ref> | ||
بنابراین مى‌توان گفت که کتاب نسائى از نظر صحت احادیث، اگر بالاتر از صحیحین نباشد، کمتر و پایین‌تر نیست و مى‌توان جایگاه [[المجتبی من السنن (المشهور بسنن النسائی)|سنن نسائى]] | بنابراین مى‌توان گفت که کتاب نسائى از نظر صحت احادیث، اگر بالاتر از صحیحین نباشد، کمتر و پایین‌تر نیست و مى‌توان جایگاه [[المجتبی من السنن (المشهور بسنن النسائی)|سنن نسائى]] را پس از صحیحین دانست، هرچند معمول بر این است که آن را در جایگاه پنجم ذکر مى‌کنند ....<ref>ر.ک: همان</ref> | ||
[[ابوعبدالله رشید]] مى‌گوید: «کتاب نسایى (سنن المجتبى) در زمینه سنن، بدیع‌ترین کتاب و داراى بهترین سامانمندى است. کتاب او میان طریق [[بخارى]] و [[مسلم بن حجاج|مسلم]] جمع کرده و مطالب باارزش در زمینه علل روایات آورده است» ....<ref>نصیرى، على، ص289</ref> | [[ابوعبدالله رشید]] مى‌گوید: «کتاب نسایى (سنن المجتبى) در زمینه سنن، بدیع‌ترین کتاب و داراى بهترین سامانمندى است. کتاب او میان طریق [[بخارى]] و [[مسلم بن حجاج|مسلم]] جمع کرده و مطالب باارزش در زمینه علل روایات آورده است» ....<ref>نصیرى، على، ص289</ref> | ||