۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
حقوق اهل‌بیت(ع) در تفاسیر اهل سنت: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'حضرت على(ع)' به 'حضرت على(ع) '
جز (جایگزینی متن - '</ref>.' به '</ref>') |
جز (جایگزینی متن - 'حضرت على(ع)' به 'حضرت على(ع) ') |
||
| خط ۶۵: | خط ۶۵: | ||
در بخش دوم، به بحث پیرامون حقوق اهل‌بیت(ع) پرداخته شده و پنج حق زیر، در مورد ایشان، بررسی شده است: | در بخش دوم، به بحث پیرامون حقوق اهل‌بیت(ع) پرداخته شده و پنج حق زیر، در مورد ایشان، بررسی شده است: | ||
# حق ولایت: در منابع تفسیرى، حدیثى، تاریخى و رجالى اهل سنت، صدها آیه و حدیث با عناوین گوناگون، در شأن اهل‌بیت(ع) وارد شده است که امت اسلامى را به اهمیت دادن و شناخت حقوق مادى و معنوى آنان فرامى‌خواند که از جمله آنها، آیه 55 و 56 سوره مائده می‌باشد (إِنَّمٰا وَلِيكمُ اللّٰهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذِينَ آمَنُوا الَّذِينَ يقِيمُونَ الصَّلاٰةَ وَ يؤْتُونَ الزَّكٰاةَ وَ هُمْ رٰاكعُونَ وَ مَنْ يتَوَلَّ اللّٰهَ وَ رَسُولَهُ وَ الَّذِينَ آمَنُوا فَإِنَّ حِزْبَ اللّٰهِ هُمُ الْغٰالِبُونَ؛ جز این نیست که ولى شما، خدا و رسولش و کسانى که ایمان آورده‌اند مى‌باشد؛ آنان که پیوسته نماز به‌پاى مى‌دارند و زکات مى‌پردازند، در حالى که در رکوع هستند و هرکه خدا و رسولش و کسانى را که ایمان آورده‌اند، به ولایت گیرد، پس قطعاً حزب خدا پیروز است). به اعتقاد نویسنده، این آیه به یکى از حقوق اهل‌بیت(ع) که همان پذیرفتن ولایت ایشان است، پرداخته و به امت اسلامى بشارت مى‌دهد که سرپرست این امت کسى است که در حال رکوع زکات مى‌دهد. روایات متعدد و معتبر فریقین چنین فردى را [[امام على(ع)|على بن ابى‌طالب(ع)]] معرفى کرده‌اند و به باور نویسنده، این آیه صریح‌ترین دلیل بر زعامت و امامت ائمه به‌ویژه حضرت على(ع) است<ref>ر.ک: همان، ص75-76</ref> | # حق ولایت: در منابع تفسیرى، حدیثى، تاریخى و رجالى اهل سنت، صدها آیه و حدیث با عناوین گوناگون، در شأن اهل‌بیت(ع) وارد شده است که امت اسلامى را به اهمیت دادن و شناخت حقوق مادى و معنوى آنان فرامى‌خواند که از جمله آنها، آیه 55 و 56 سوره مائده می‌باشد (إِنَّمٰا وَلِيكمُ اللّٰهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذِينَ آمَنُوا الَّذِينَ يقِيمُونَ الصَّلاٰةَ وَ يؤْتُونَ الزَّكٰاةَ وَ هُمْ رٰاكعُونَ وَ مَنْ يتَوَلَّ اللّٰهَ وَ رَسُولَهُ وَ الَّذِينَ آمَنُوا فَإِنَّ حِزْبَ اللّٰهِ هُمُ الْغٰالِبُونَ؛ جز این نیست که ولى شما، خدا و رسولش و کسانى که ایمان آورده‌اند مى‌باشد؛ آنان که پیوسته نماز به‌پاى مى‌دارند و زکات مى‌پردازند، در حالى که در رکوع هستند و هرکه خدا و رسولش و کسانى را که ایمان آورده‌اند، به ولایت گیرد، پس قطعاً حزب خدا پیروز است). به اعتقاد نویسنده، این آیه به یکى از حقوق اهل‌بیت(ع) که همان پذیرفتن ولایت ایشان است، پرداخته و به امت اسلامى بشارت مى‌دهد که سرپرست این امت کسى است که در حال رکوع زکات مى‌دهد. روایات متعدد و معتبر فریقین چنین فردى را [[امام على(ع)|على بن ابى‌طالب(ع)]] معرفى کرده‌اند و به باور نویسنده، این آیه صریح‌ترین دلیل بر زعامت و امامت ائمه به‌ویژه [[امام على(ع)|حضرت على(ع)]] است<ref>ر.ک: همان، ص75-76</ref> | ||
# حق مودت: بنا بر آیه شریفه: «قُلْ لاَ أَسْأَلُكُمْ عَلَيهِ أَجْراً إِلاَّ الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَى وَ مَنْ يقْتَرِفْ حَسَنَةً نَزِدْ لَهُ فِيهَا حُسْناً إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ شَكُورٌ (شورا: 23)؛ «بگو: «به ازاى آن [رسالت] پاداشى از شما خواستار نیستم، مگر دوستى درباره خویشاوندان» و هرکس نیکى به‌جاى آورد [و طاعتى اندوزد]، براى او در ثواب آن خواهیم افزود؛ قطعاً خدا آمرزنده و قدرشناس است»<ref>ر.ک: همان، ص103</ref> | # حق مودت: بنا بر آیه شریفه: «قُلْ لاَ أَسْأَلُكُمْ عَلَيهِ أَجْراً إِلاَّ الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَى وَ مَنْ يقْتَرِفْ حَسَنَةً نَزِدْ لَهُ فِيهَا حُسْناً إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ شَكُورٌ (شورا: 23)؛ «بگو: «به ازاى آن [رسالت] پاداشى از شما خواستار نیستم، مگر دوستى درباره خویشاوندان» و هرکس نیکى به‌جاى آورد [و طاعتى اندوزد]، براى او در ثواب آن خواهیم افزود؛ قطعاً خدا آمرزنده و قدرشناس است»<ref>ر.ک: همان، ص103</ref> | ||
# حق صلوات و سلام: بنا بر آیه 56 سوره احزاب: «إِنَّ اللَّهَ وَ مَلاَئِكَتَهُ يصَلُّونَ عَلَى النَّبِي يا أَيهَا الَّذِينَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَيهِ وَ سَلِّمُوا تَسْلِيماً»؛ «خدا و فرشتگانش بر پیامبر درود مىفرستند؛ اى کسانى که ایمان آوردهاید، بر او درود فرستید و به فرمانش به‌خوبى گردن نهید»<ref>همان، ص157</ref> | # حق صلوات و سلام: بنا بر آیه 56 سوره احزاب: «إِنَّ اللَّهَ وَ مَلاَئِكَتَهُ يصَلُّونَ عَلَى النَّبِي يا أَيهَا الَّذِينَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَيهِ وَ سَلِّمُوا تَسْلِيماً»؛ «خدا و فرشتگانش بر پیامبر درود مىفرستند؛ اى کسانى که ایمان آوردهاید، بر او درود فرستید و به فرمانش به‌خوبى گردن نهید»<ref>همان، ص157</ref> | ||