۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
جز (جایگزینی متن - '</ref>.' به '</ref>') |
||
خط ۶۱: | خط ۶۱: | ||
[[ابن قتیبه، عبدالله بن مسلم|ابن قتيبه]] درباره آيه '''«و جعلنا نومكم سباتا»''' ....<ref>نبأ /9</ref>مىگويد: منظور از «سبات»، خواب نيست، بلكه به معناى «راحتى» است؛ يعنى «ما خواب را مايه آرامش جسمتان قرار داديم» و درباره استعارهاى كه در اين آيه: '''«أ و من كان ميتا فأحييناه و جعلنا له نوراً يمشي به في الناس»''' ....<ref>انعام/ 122</ref>به كار رفته است، مىگويد: منظور از «ميت»، كافر است... و در [باره] كنايهاى كه در آيه '''«و ثيابك فطهر»''' ....<ref>مدثر/4</ref>؛ «جامهات را پاكيزه گردان» نهفته است، مىگويد: منظور از «ثياب» آن چيزى است كه لباس دربردارنده آن مىباشد؛ يعنى نفس انسان ....<ref>همان</ref> | [[ابن قتیبه، عبدالله بن مسلم|ابن قتيبه]] درباره آيه '''«و جعلنا نومكم سباتا»''' ....<ref>نبأ /9</ref>مىگويد: منظور از «سبات»، خواب نيست، بلكه به معناى «راحتى» است؛ يعنى «ما خواب را مايه آرامش جسمتان قرار داديم» و درباره استعارهاى كه در اين آيه: '''«أ و من كان ميتا فأحييناه و جعلنا له نوراً يمشي به في الناس»''' ....<ref>انعام/ 122</ref>به كار رفته است، مىگويد: منظور از «ميت»، كافر است... و در [باره] كنايهاى كه در آيه '''«و ثيابك فطهر»''' ....<ref>مدثر/4</ref>؛ «جامهات را پاكيزه گردان» نهفته است، مىگويد: منظور از «ثياب» آن چيزى است كه لباس دربردارنده آن مىباشد؛ يعنى نفس انسان ....<ref>همان</ref> | ||
به اعتقاد [[ابن قتیبه، عبدالله بن مسلم|ابن قتيبه]] يكى از اسلوبهاى قرآن، اسلوب استفهام است كه گاهى منظور از استفهام، تقرير است، مثل: '''«أ أنت قلت للناس اتخذوني و أمي إلهين من دون الله»''' ....<ref>مائده /116</ref>و گاهى تعجب مثل: '''«عمّ يتسائلون عن النبإ العظيم»''' ....<ref>نبأ/ 1</ref>و گاهى توبيخ مثل: '''«أ تأتون الذكران من العالمين»''' ....<ref>شعراء/ 165</ref> | به اعتقاد [[ابن قتیبه، عبدالله بن مسلم|ابن قتيبه]] يكى از اسلوبهاى قرآن، اسلوب استفهام است كه گاهى منظور از استفهام، تقرير است، مثل: '''«أ أنت قلت للناس اتخذوني و أمي إلهين من دون الله»''' ....<ref>مائده /116</ref>و گاهى تعجب مثل: '''«عمّ يتسائلون عن النبإ العظيم»''' ....<ref>نبأ/ 1</ref>و گاهى توبيخ مثل: '''«أ تأتون الذكران من العالمين»''' ....<ref>شعراء/ 165</ref>...<ref>همان</ref> | ||
نويسنده، باب اول كتاب را با اين عبارات آغاز كرده است كه تنها كسى مىتواند به فضل و عظمت قرآن پى برد كه به زبان عرب و مذاهب آن و ويژگىهايى كه خداوند به اين لغت اختصاص داده احاطه داشته باشد. وى ادامه مىدهد كه خداوند براى هر پيامبرى معجزهاى قرار داده است و معجزه پيامبر اسلام كتابى است كه اگر جن و انس جمع شوند كه مانند آن را بياورند نخواهند توانست. وى سپس به بيان ويژگى 28 حرف زبان عربى و مخارج آن و... پرداخته است. | نويسنده، باب اول كتاب را با اين عبارات آغاز كرده است كه تنها كسى مىتواند به فضل و عظمت قرآن پى برد كه به زبان عرب و مذاهب آن و ويژگىهايى كه خداوند به اين لغت اختصاص داده احاطه داشته باشد. وى ادامه مىدهد كه خداوند براى هر پيامبرى معجزهاى قرار داده است و معجزه پيامبر اسلام كتابى است كه اگر جن و انس جمع شوند كه مانند آن را بياورند نخواهند توانست. وى سپس به بيان ويژگى 28 حرف زبان عربى و مخارج آن و... پرداخته است. |
ویرایش