۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
لاهوتی، حسن: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'لالدين' به 'لالدين'
جز (جایگزینی متن - ' الدين' به 'الدين') |
جز (جایگزینی متن - 'لالدين' به 'لالدين') |
||
| خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
وى تازه ازدواج كرده بود كه وسايل سفر آمريكا فراهم آمد و براى ادامه تحصيل راهى آن ديار شد. او از دانشگاه ايالتى ميشيگان، دانشنامه فوق ليسانس گرفت و بعد از انقلاب به مشهد بازگشت، اما سازمان صدا و سيماى جمهورى اسلامى، او را در مهرماه 1359، بازنشسته كرد؛ ناچار، يكى دو سال، كارهاى آزاد از كارخانه‌دارى گرفته تا ساختمان‌سازى را آزمود، ولى هيچ‌يك را مطابق ميل و طبع هنرمند خود نيافت. | وى تازه ازدواج كرده بود كه وسايل سفر آمريكا فراهم آمد و براى ادامه تحصيل راهى آن ديار شد. او از دانشگاه ايالتى ميشيگان، دانشنامه فوق ليسانس گرفت و بعد از انقلاب به مشهد بازگشت، اما سازمان صدا و سيماى جمهورى اسلامى، او را در مهرماه 1359، بازنشسته كرد؛ ناچار، يكى دو سال، كارهاى آزاد از كارخانه‌دارى گرفته تا ساختمان‌سازى را آزمود، ولى هيچ‌يك را مطابق ميل و طبع هنرمند خود نيافت. | ||
لاهوتى، از آبان سال 1363، با عنوان مترجم، به خدمت بنياد تازه‌تأسيس پژوهش‌هاى اسلامى آستان قدس رضوى درآمد. ممارست او در ادب فارسى، احاطه بر زبان انگليسى و هم‌جوارى‌اش با استاد [[آشتیانی، جلال‌الدین|سيد | لاهوتى، از آبان سال 1363، با عنوان مترجم، به خدمت بنياد تازه‌تأسيس پژوهش‌هاى اسلامى آستان قدس رضوى درآمد. ممارست او در ادب فارسى، احاطه بر زبان انگليسى و هم‌جوارى‌اش با استاد [[آشتیانی، جلال‌الدین|سيد جلالالدين آشتيانى]]، از وى محقق و مترجمى كم‌مانند به وجود آورد. لاهوتى، كتاب‌هاى گران‌سنگى چون «شكوه شمس» پروفسور شيمل و «شرح مثنوى» اثر نيكلسون را در كنار پير و مراد و هم‌خانه خود، [[آشتیانی، جلال‌الدین|استاد آشتيانى]] ترجمه كرد. | ||
وى مدتى مدرس دانشگاه پيام نور بود و بعد از آن عضو هيئت علمى گروه انگليسى دانشگاه آزاد مشهد شد. او در اين دانشگاه، گاهى متن و گاهى دستور زبان انگليسى درس مى‌داد، اما بيش از همه، به تدريس و ترجمه مشغول بود كه در واقع فن خاص او به شمار مى‌رفت. | وى مدتى مدرس دانشگاه پيام نور بود و بعد از آن عضو هيئت علمى گروه انگليسى دانشگاه آزاد مشهد شد. او در اين دانشگاه، گاهى متن و گاهى دستور زبان انگليسى درس مى‌داد، اما بيش از همه، به تدريس و ترجمه مشغول بود كه در واقع فن خاص او به شمار مى‌رفت. | ||