۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
صفحهٔ اصلی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۰: | خط ۲۰: | ||
'''[[موسوعه کلمات الامام الحسین علیه السلام]]''' | '''[[موسوعه کلمات الامام الحسین علیه السلام]]''' | ||
[[پرونده: | [[پرونده:NUR37036J1.jpg|بندانگشتی|الرسالة الرابعة في الغیبة|175px]] | ||
'''معرفى اجمالى''' | '''معرفى اجمالى''' | ||
''' | '''الرسالة الرابعة في الغيبة'''، يكى از چهار رساله مختصرى است كه مرحوم [[شيخ مفيد]] (بغداد، 336 - 413ق، بغداد)، در موضوع علت غيبت طولانى حضرت مهدى(عج)، به زبان عربى نوشته است. | ||
هرچند نام پرسشگر مشخص نشده، ولى شيخ مفيد او را يكى از مخالفان (سنيان) شمرده است. بحث شيخ مفيد، هرچند مختصر است، ولى از نظر روشى، جامع است و با بهره‌گيرى از علم كلام، فقه و آيات و روايات و حتى تحليل و تفسير حوادث تاريخى پاسخى قانع‌كننده عرضه كرده است. | |||
اين كتاب از | اين اثر را آقاى [[علاء آل جعفر]] تصحيح كرده و آقاى [[حسینی جلالی، محمدرضا|سيد محمدرضا حسينى جلالى]] مقدمه‌اى به زبان عربى بر آن نوشته و كنگره جهانى شيخ مفيد آن را به مناسبت هزارمين سالگرد درگذشت شيخ مفيد منتشر كرده است. | ||
''' ساختار ''' | |||
كتاب حاضر در واقع رساله‌اى كم‌برگ، ولى پُربار است كه به‌صورت پرسش و پاسخ فراهم شده و به‌صورت كتاب سامان‌دهى نشده است و به همين جهت ويژگى‌هاى ساختارى كتاب را نيز دارا نيست و تقسيم به بخش و فصل و درس و... نشده است. از نظر روشى مى‌توان گفت كه اثر حاضر، اجتهادى و جامع است؛ يعنى شيخ مفيد در آن از روش‌هاى فقهى، كلامى، حديثى و ادبى و... و همچنين تحليل و تفسير وقايع تاريخى آگاهانه استفاده كرده است. | |||
[[ | == گزارش محتوا == | ||
در باره محتواى اثر حاضر، گفتنى‌ها فراوان است، از جمله: | |||
1. نويسنده نوشته است: يكى از مخالفان پرسيد سبب پنهان شدن و غيبت طولانى امام زمان (عج) چيست؟ آيا اين عامل، عبارت از كثرت دشمنان و ترس از كشته شدن است؟ اگر چنين است، زمانه پدران ايشان بدتر بود، ولى آنان هرگز غايب و پنهان نشدند. شيخ مفيد چنين پاسخ داده است: حالت امام زمان(ع) غير از وضعيت پدران ايشان (ع) است و همين اختلاف باعث آن شده است كه ايشان در اين زمان پنهان شود و روزگارى نيز ظاهر گردد و همين روشن مى‌كند كه ادعاى دشمن صحيح نيست. توضيح مطلب اين است كه حضرت مهدى موعود(عج) مكلف است كه در هنگام ظهور، قيام مسلحانه (با شمشير) كند، ولى هيچ‌كدام از پدرانش(ع) موظف به چنين وظيفه‌اى نبودند. او وقتى كه ظاهر شود مُلزَم به ترك تقيه است، ولى ديگران چنين نيستند. امامان پيشين(ع) تقيه مى‌كردند و با دشمنان رفت‌وآمد داشتند و... وقتى مورد سؤال قرار مى‌گرفتند، به امامى اشاره مى‌كردند كه در آخر الزمان خواهد آمد و خداوند به‌وسيله او غم‌ها را برطرف مى‌سازد و امت اسلام را به‌وسيله او زنده و هدايت مى‌كند و در هنگام ظهور براى او تقيه روا نيست و فرشتگان نام او را در آسمان فرياد مى‌زنند و جبرئيل و ميكائيل مردمان را به بيعت با او فرامى‌خوانند و...[[الرسالة الرابعة في الغیبة|ادامه]] | |||