پرش به محتوا

ریاحی، محمدامین: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'مالدين' به 'م‌الدين'
جز (جایگزینی متن - ' الدين' به 'الدين')
جز (جایگزینی متن - 'مالدين' به 'م‌الدين')
خط ۳۶: خط ۳۶:
طى دوره تحصيل در دانشكده ادبيات، از درس‌هاى نسل اول اساتيد برجسته اين دانشگاه، از جمله بديع الزمان فروزانفر، [[اقبال آشتیانی، عباس|عباس اقبال آشتيانى]]، ملك‌الشعراى بهار، [[بهمنیار، احمد|احمد بهمنيار]]، عبدالعظيم قريب و ابراهيم پورداود بهره گرفت. پس از آنكه در سال 1327، دوره ليسانس زبان و ادبيات فارسى را به پايان رساند، تحصيل در دوره دكترى را آغاز كرد.
طى دوره تحصيل در دانشكده ادبيات، از درس‌هاى نسل اول اساتيد برجسته اين دانشگاه، از جمله بديع الزمان فروزانفر، [[اقبال آشتیانی، عباس|عباس اقبال آشتيانى]]، ملك‌الشعراى بهار، [[بهمنیار، احمد|احمد بهمنيار]]، عبدالعظيم قريب و ابراهيم پورداود بهره گرفت. پس از آنكه در سال 1327، دوره ليسانس زبان و ادبيات فارسى را به پايان رساند، تحصيل در دوره دكترى را آغاز كرد.


در سال 1337، پس از دفاع از رساله دكترى خود با موضوع «تحقيق و تصحيح مرصاد العباد [[نجم رازی، عبدالله بن محمد|نجمالدين رازى]]»، به راهنمايى فروزانفر، درجه دكترى در زبان و ادبيات فارسى گرفت. به نوشته محمدعلى اسلامى ندوشن، وى، «يكى از آخرين كسان از نسل ادباى معتبر بود... كه طى شصت سال در صحنه فرهنگ ايران حضور داشت و هرچه نوشت دقيق و قابل اعتماد بود.».
در سال 1337، پس از دفاع از رساله دكترى خود با موضوع «تحقيق و تصحيح مرصاد العباد [[نجم رازی، عبدالله بن محمد|نجم‌الدين رازى]]»، به راهنمايى فروزانفر، درجه دكترى در زبان و ادبيات فارسى گرفت. به نوشته محمدعلى اسلامى ندوشن، وى، «يكى از آخرين كسان از نسل ادباى معتبر بود... كه طى شصت سال در صحنه فرهنگ ايران حضور داشت و هرچه نوشت دقيق و قابل اعتماد بود.».


محمدامين رياحى، از سال 1327 كه آغاز كار او در فرهنگ بود، دبير و رئيس دبيرستان‌هايى در قم، گرگان، قزوين و تهران، رئيس دانشسراى گرگان (از 1330) و استاد دانشگاه تهران (تا 1357) بوده است. او از 1335، به مدت پنج سال عضو هيئت‌مؤلفان لغت‌نامه دهخدا بود. از سال 1327، عضو هيئت‌مديره جامعه ليسانسيه‌هاى دانشسراى عالى بود.
محمدامين رياحى، از سال 1327 كه آغاز كار او در فرهنگ بود، دبير و رئيس دبيرستان‌هايى در قم، گرگان، قزوين و تهران، رئيس دانشسراى گرگان (از 1330) و استاد دانشگاه تهران (تا 1357) بوده است. او از 1335، به مدت پنج سال عضو هيئت‌مؤلفان لغت‌نامه دهخدا بود. از سال 1327، عضو هيئت‌مديره جامعه ليسانسيه‌هاى دانشسراى عالى بود.
خط ۴۹: خط ۴۹:
از مشهورترين تأليفات محمدامين رياحى مى‌توان به «سرچشمه‌هاى فردوسى‌شناسى»، «گلگشت در شعر و انديشه حافظ»، «تاريخ خوى» و «زبان و ادب فارسى در قلمرو عثمانى» اشاره كرد كه از نظر اصالت و دقت نظرهاى ابرازشده، مورد توجه ادب‌شناسان قرار داشته است.
از مشهورترين تأليفات محمدامين رياحى مى‌توان به «سرچشمه‌هاى فردوسى‌شناسى»، «گلگشت در شعر و انديشه حافظ»، «تاريخ خوى» و «زبان و ادب فارسى در قلمرو عثمانى» اشاره كرد كه از نظر اصالت و دقت نظرهاى ابرازشده، مورد توجه ادب‌شناسان قرار داشته است.


آثار ديگر وى، عبارتند از: «ديوان رشيد ياسمى (گردآورى)»؛ «جهان‌نامه، تأليف محمد بن نجيب بكران (تصحيح)»؛ «داستانى به نام كتاب درسى»؛ «تاريخچه كتاب‌هاى درسى در ايران و گزارش اصلاح آن (تأليف)»؛ «مفتاح المعاملات، تأليف محمد بن ايوب طبرى (تصحيح)»؛ «مرصاد العباد، تأليف [[نجم رازی، عبدالله بن محمد|نجمالدين رازى]] (تصحيح)»؛ «رتبة الحيات، تأليف خواجه يوسف همدانى (تصحيح)»؛ «رسالة الطيور، تأليف [[نجم رازی، عبدالله بن محمد|نجمالدين رازى]] (تصحيح)»؛ «عالم‌آراى نادرى، تأليف محمدكاظم مروى (تصحيح)»؛ «كسايى مروزى، زندگى، انديشه و شعر او (تأليف)»؛ «گلگشت در شعر و انديشه حافظ (تأليف)»؛ «چهل گفتار در ادب و تاريخ و فرهنگ ايران (مجموعه مقالات)» و...
آثار ديگر وى، عبارتند از: «ديوان رشيد ياسمى (گردآورى)»؛ «جهان‌نامه، تأليف محمد بن نجيب بكران (تصحيح)»؛ «داستانى به نام كتاب درسى»؛ «تاريخچه كتاب‌هاى درسى در ايران و گزارش اصلاح آن (تأليف)»؛ «مفتاح المعاملات، تأليف محمد بن ايوب طبرى (تصحيح)»؛ «مرصاد العباد، تأليف [[نجم رازی، عبدالله بن محمد|نجم‌الدين رازى]] (تصحيح)»؛ «رتبة الحيات، تأليف خواجه يوسف همدانى (تصحيح)»؛ «رسالة الطيور، تأليف [[نجم رازی، عبدالله بن محمد|نجم‌الدين رازى]] (تصحيح)»؛ «عالم‌آراى نادرى، تأليف محمدكاظم مروى (تصحيح)»؛ «كسايى مروزى، زندگى، انديشه و شعر او (تأليف)»؛ «گلگشت در شعر و انديشه حافظ (تأليف)»؛ «چهل گفتار در ادب و تاريخ و فرهنگ ايران (مجموعه مقالات)» و...


آثار دكتر محمدامين رياحى، در حوزه شناسايى و تصحيح متون كهن فارسى و كوشش‌هاى او در اين زمينه، همچون «مرصاد العباد»، «نزهة المجالس» و... علاوه بر آنكه راهگشاى پژوهندگان متون فارسى از نظر روش تحقيق و تصحيح بوده، با توجه به يافته‌هاى تحقيقى ارائه‌شده در مقدمه‌ها و تعليقات، همواره مورد استفاده و استناد پژوهشگران در حوزه‌هاى ادب و تاريخ و فرهنگ ايران قرار داشته است.
آثار دكتر محمدامين رياحى، در حوزه شناسايى و تصحيح متون كهن فارسى و كوشش‌هاى او در اين زمينه، همچون «مرصاد العباد»، «نزهة المجالس» و... علاوه بر آنكه راهگشاى پژوهندگان متون فارسى از نظر روش تحقيق و تصحيح بوده، با توجه به يافته‌هاى تحقيقى ارائه‌شده در مقدمه‌ها و تعليقات، همواره مورد استفاده و استناد پژوهشگران در حوزه‌هاى ادب و تاريخ و فرهنگ ايران قرار داشته است.
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش