پرش به محتوا

دیوان خواجه شمس‌الدین محمد حافظ شیرازی (زوار): تفاوت میان نسخه‌ها

خط ۸۲: خط ۸۲:


{{شعر|نستعلیق}}
{{شعر|نستعلیق}}
{{ب|مشب ز غمت ميان خون خواهم خفت|وز بستر عافيت برون خواهم خفت}}
{{ب|امشب ز غمت ميان خون خواهم خفت|وز بستر عافيت برون خواهم خفت}}
{{م|باور نكنى خيال خود را بفرست}}
{{م|باور نكنى خيال خود را بفرست}}
{{م|تا درنگرد كه بى تو چون خواهم خفت}}
{{م|تا درنگرد كه بى تو چون خواهم خفت}}
خط ۹۵: خط ۹۵:




واژه‌هاى كليدى در اشعار حافظ: در ديوان حافظ كلمات و معانى دشوار فراوانى يافت مى‌شود كه هر يك نقش اساسى و عمده‌اى را در بيان و انتقال پيام‌ها و انديشه‌هاى عميق برعهده دارد؛ به‌عنوان نقطه شروع براى آشكار شدن و درك اين مفاهيم، ابتدا بايد با سير ورود تدريجى آن‌ها در ادبيات عرفانى كه از سده ششم و با آثار سنايى و عطار و ديگران آغاز گرديده، آشنا شد. از جمله مهم‌ترين آن‌ها مى‌توان به واژه‌گانى چون «رند» و «صوفى» و «مى» اشاره كرد:


{{شعر|نستعلیق}}
{{ب|خدا را كم نشين با خرقه‌پوشان|رخ از رندان بى‌سامان مپوشان }}
{{م|در اين خرقه بسى آلودگى هست}}
{{م|خوشا وقت قباى مى‌فروشان }}
{{م|در اين صوفى‌وشان دَردى نديدم}}
{{م|كه صافى باد عيش دُردنوشان}}
{{پایان شعر}}


{|  class="wikitable poem"
|-
! امشب ز غمت ميان خون خواهم خفت !! وز بستر عافيت برون خواهم خفت
|}
{|  class="wikitable poem"
|-
! باور نكنى خيال خود را بفرست !! تا درنگرد كه بى تو چون خواهم خفت
|}
{|  class="wikitable poem"
|-
! هر دوست كه دم زد از وفا دشمن شد !! هر پاك‌روى كه بود تردامن شد
|}
{|  class="wikitable poem"
|-
! گويند شب آبستن غيب است عجب !! چون مرد نديد از كه آبستن شد
|}
واژه‌هاى كليدى در اشعار حافظ: در ديوان حافظ كلمات و معانى دشوار فراوانى يافت مى‌شود كه هر يك نقش اساسى و عمده‌اى را در بيان و انتقال پيام‌ها و انديشه‌هاى عميق برعهده دارد؛ به‌عنوان نقطه شروع براى آشكار شدن و درك اين مفاهيم، ابتدا بايد با سير ورود تدريجى آن‌ها در ادبيات عرفانى كه از سده ششم و با آثار سنايى و عطار و ديگران آغاز گرديده، آشنا شد. از جمله مهم‌ترين آن‌ها مى‌توان به واژه‌گانى چون «رند» و «صوفى» و «مى» اشاره كرد:


{|  class="wikitable poem"
{|  class="wikitable poem"
خط ۱۳۷: خط ۱۲۴:


همچون همه هنرهاى راستين، شعر حافظ، پرعمق، چندوجهى، تعبيرپذير و تبيين‌جوى است. او هيچ‌گاه ادعاى كشف و غيب‌گويى نكرده، ولى از آن‌جا كه به ژرفى و با پرمعنايى زيسته است و چون سخن و شعر خود را از عشق و صدق تعليم گرفته، كار بزرگ هنرى او آينه‌دار طلعت و طينت فارسى‌زبانان گرديده‌است.
همچون همه هنرهاى راستين، شعر حافظ، پرعمق، چندوجهى، تعبيرپذير و تبيين‌جوى است. او هيچ‌گاه ادعاى كشف و غيب‌گويى نكرده، ولى از آن‌جا كه به ژرفى و با پرمعنايى زيسته است و چون سخن و شعر خود را از عشق و صدق تعليم گرفته، كار بزرگ هنرى او آينه‌دار طلعت و طينت فارسى‌زبانان گرديده‌است.
{{شعر|نستعلیق}}
{{ب|مرا تا عشق تعليم سخن كرد|حديثم نكته هر محفلى بود}}
{{م|مگو ديگر كه حافظ نكته‌دان است}}
{{م|كه ما ديديم و محكم جاهلى بود}}
{{پایان شعر}}


{|  class="wikitable poem"
{|  class="wikitable poem"
۸۵

ویرایش