پرش به محتوا

تاریخنامه هرات: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - ' ،' به '،'
جز (جایگزینی متن - ' ق ' به 'ق ')
جز (جایگزینی متن - ' ،' به '،')
خط ۵۵: خط ۵۵:




تاريخ‌نامۀ هرات به اين سبب كه دربارۀ حوادث زمان مؤلف و مستند به اطلاعات شخصى يا گزارش راويان و شاهدان عينى است و نيز به جهت برخى تفاصيل منحصر به فرد، سند گرانبهايى از تاريخ هرات در سدۀ هفتم و اوايل سدۀ هشتم هجرى و دوران فرمانروايى آل كرت است. افزون بر اين هروى دربارۀ وقايع پيش از دورۀ خود از منابعى استفاده كرده كه اكنون در دست نيستند. اين كتاب از جنبۀ ادبى نيز شايان توجه است. نثر سيفى شيوا و روان است. استفاده منطقى و مناسب از آيات و احاديث و از كلمات قصار بزرگانى؛ چون [[امام على(ع)|على بن ابى‌طالب(ع)]] ، عمر بن خطاب، حريرى، ابوبكر خوارزمى و... ويژگى ديگر اين كتاب به شمار مى‌رود. سيفى همچنين با به كار بردن لغات تركى و مغولى در اثر خود كاربرد الفاظ عوام و متداول آن زمان در هرات را در اختيار خوانندگان و محققين فن قرار داده است.
تاريخ‌نامۀ هرات به اين سبب كه دربارۀ حوادث زمان مؤلف و مستند به اطلاعات شخصى يا گزارش راويان و شاهدان عينى است و نيز به جهت برخى تفاصيل منحصر به فرد، سند گرانبهايى از تاريخ هرات در سدۀ هفتم و اوايل سدۀ هشتم هجرى و دوران فرمانروايى آل كرت است. افزون بر اين هروى دربارۀ وقايع پيش از دورۀ خود از منابعى استفاده كرده كه اكنون در دست نيستند. اين كتاب از جنبۀ ادبى نيز شايان توجه است. نثر سيفى شيوا و روان است. استفاده منطقى و مناسب از آيات و احاديث و از كلمات قصار بزرگانى؛ چون [[امام على(ع)|على بن ابى‌طالب(ع)]] ، عمر بن خطاب، حريرى، ابوبكر خوارزمى و... ويژگى ديگر اين كتاب به شمار مى‌رود. سيفى همچنين با به كار بردن لغات تركى و مغولى در اثر خود كاربرد الفاظ عوام و متداول آن زمان در هرات را در اختيار خوانندگان و محققين فن قرار داده است.


ويژگى ديگر اين كتاب اينست كه نويسنده آن هنگام تأليف كتاب و نقل قضايا از مورخان پيش از خودش تقليد كوركورانه ننموده و هر مطلبى را پيش خود رسيدگى و بررسى مى‌نمود. اگر مطمئن مى‌شد كه نويسنده راستگو و درست كردار بوده، از او اقتباس و روايت مى‌كرد و الا به تصحيح اشتباهات آنان اقدام مى‌نمود.
ويژگى ديگر اين كتاب اينست كه نويسنده آن هنگام تأليف كتاب و نقل قضايا از مورخان پيش از خودش تقليد كوركورانه ننموده و هر مطلبى را پيش خود رسيدگى و بررسى مى‌نمود. اگر مطمئن مى‌شد كه نويسنده راستگو و درست كردار بوده، از او اقتباس و روايت مى‌كرد و الا به تصحيح اشتباهات آنان اقدام مى‌نمود.
۶۱٬۱۸۹

ویرایش