۶۱٬۱۸۹
ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' ق ' به 'ق ') |
جز (جایگزینی متن - ' ش ' به 'ش ') |
||
خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
ايشان در نجف نيز از بزرگانى چون [[خویی، ابوالقاسم|آیتالله خويى]] خوشه چينى نموده به مرتبۀ اجتهاد نائل آمد. از مشهور شدن و در معرض فتوى قرار دادن خويش اجتناب ورزيده و در انزوا مشغول تحقيق و تدريس بود و كمتر با كسى معاشرت داشت تا توانست تفسير خود را به اتمام رساند. | ايشان در نجف نيز از بزرگانى چون [[خویی، ابوالقاسم|آیتالله خويى]] خوشه چينى نموده به مرتبۀ اجتهاد نائل آمد. از مشهور شدن و در معرض فتوى قرار دادن خويش اجتناب ورزيده و در انزوا مشغول تحقيق و تدريس بود و كمتر با كسى معاشرت داشت تا توانست تفسير خود را به اتمام رساند. | ||
در زهد و تقوى كم نظير بود، متجاوز از بيست و دو سال متوالى در مسجد جامع تهران در اوايل شب تفسير قرآن مىگفت.مرحوم حسين اثنا عشرى شاه عبدالعظيمى صاحب تفسير اثنى عشرى از شاگردان وى بوده است.مرحوم حاج آقا بزرگ در نقباء البشر ذكر خيرى از او دارند و دوران مصاحبت او را يادآور شده است.وفات وى به تاريخ 1340 ق1300/ | در زهد و تقوى كم نظير بود، متجاوز از بيست و دو سال متوالى در مسجد جامع تهران در اوايل شب تفسير قرآن مىگفت.مرحوم حسين اثنا عشرى شاه عبدالعظيمى صاحب تفسير اثنى عشرى از شاگردان وى بوده است.مرحوم حاج آقا بزرگ در نقباء البشر ذكر خيرى از او دارند و دوران مصاحبت او را يادآور شده است.وفات وى به تاريخ 1340 ق1300/ش ثبت شده است.(برخى نيز حدود 1353ق مىدانند). | ||
ویرایش