۶۱٬۱۸۹
ویرایش
مجتهد اردبیلی، یوسف بن محسن: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - ' ق ' به 'ق '
جز (جایگزینی متن - ' عليه السلام' به 'عليه‌السلام') |
جز (جایگزینی متن - ' ق ' به 'ق ') |
||
| خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
'''آیت‌الله حاج ميرزا يوسف آقا مجتهد''' پنجمين فرزند ذكور مرحوم آقاى حاج ميرزا محسن اردبيلى | '''آیت‌الله حاج ميرزا يوسف آقا مجتهد''' پنجمين فرزند ذكور مرحوم آقاى حاج ميرزا محسن اردبيلى | ||
وى در تاريخ هفدهم جمادى الاُولى سال | وى در تاريخ هفدهم جمادى الاُولى سال 1271ق در اردبيل متولد شد. | ||
تحصيلات را در اردبيل در نزد اساتيد زمان خود فرا گرفت و با برادران ارشد خود در محضر درس پدر و مرحوم آقاى حاج سيد صالح انوارى حاضر شد. | تحصيلات را در اردبيل در نزد اساتيد زمان خود فرا گرفت و با برادران ارشد خود در محضر درس پدر و مرحوم آقاى حاج سيد صالح انوارى حاضر شد. | ||
| خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
در كربلا متن رسائل را با مرحومين آقايان حاج [[حائری یزدی، عبدالکریم|شيخ عبدالكريم حائرى]] و آقاى سيد محمد اصفهانى و ثقة الإسلام شهيد آقا [[شیرازی، محمدتقی بن محب‌علی|ميرزا محمد تقى شيرازى]] در حوزۀ درس مرحوم آقاى شيخ على يزدى معروف به مدرس كه از اعاظم علما و مدرسين آن عصر بودند و اكابر طلاب از محضر درس ايشان مستفيد مى‌شدند تحصيل نمودند. در اين زمان نيز گرفتاريهاى اردبيل او را مجبور به ترك حوزه مى‌نمود كه مرحوم آقاى حاج شيخ زين العابدين مازندرانى مانع شده و با مكاتبات خود مانع از مراجعت او به اردبيل شدند. | در كربلا متن رسائل را با مرحومين آقايان حاج [[حائری یزدی، عبدالکریم|شيخ عبدالكريم حائرى]] و آقاى سيد محمد اصفهانى و ثقة الإسلام شهيد آقا [[شیرازی، محمدتقی بن محب‌علی|ميرزا محمد تقى شيرازى]] در حوزۀ درس مرحوم آقاى شيخ على يزدى معروف به مدرس كه از اعاظم علما و مدرسين آن عصر بودند و اكابر طلاب از محضر درس ايشان مستفيد مى‌شدند تحصيل نمودند. در اين زمان نيز گرفتاريهاى اردبيل او را مجبور به ترك حوزه مى‌نمود كه مرحوم آقاى حاج شيخ زين العابدين مازندرانى مانع شده و با مكاتبات خود مانع از مراجعت او به اردبيل شدند. | ||
از سال | از سال 1301ق به درس خارج مرحومين آقاى آخوند ملا حسين اردكانى و آقاى حاج شيخ زين العابدين مازندرانى حاضر مى‌شدند تا اينكه در سال 1304ق در حالى كه تصديق اجتهاد از اساتيد فوق در دست داشتند به اردبيل مراجعت كردند، و تا سال 1309ق در اردبيل متوطن و در مسجد عالى قاپو به اقامۀ جماعت و وعظ مى‌پرداختند و در حسينيه مجتهد تدريس مى‌كردند و طلاب اردبيل از محضر درسشان مستفيد مى‌شدند. | ||
در همان سال از اردبيل عازم كربلا شد و تا سال | در همان سال از اردبيل عازم كربلا شد و تا سال 1314ق در كربلا ساكن و در همين سال از كربلا عازم نجف اشرف شده در آنجا رحل اقامت افكنده، و چندى در مجالس درس اساتيد بزرگ وقت آقايان شيخ محمد حسن مامقانى و حاج ميرزا حسينِ ميرزا خليل تهرانى و آخوند ملا محمد فاضل شربيانى و حاج شيخ عبدالله مازندرانى و آقاى [[یزدی، محمدکاظم بن عبدالعظیم|سيد محمد كاظم يزدى]] و سايرين حضور يافته و بالأخره به درس فقه و اصول مرحوم آقاى آخوند محمّد كاظم خراسانى اكتفا نموده و دروس سايرين را ترك نمودند و تا آخر عمر مرحوم [[آخوند خراسانى]] نه تنها به درس فقه و اصول ايشان حاضر مى‌شدند، بلكه از محارم و مشاوران مرحوم آخوند شمرده مى‌شدند. اين معنى از مكاتبات موجود كاملاً روشن است. | ||
پس از وفات مرحوم آخوند در بين الطلوعين روز سه شنبه بيست و يكم ماه ذى حجة الحرام سنه | پس از وفات مرحوم آخوند در بين الطلوعين روز سه شنبه بيست و يكم ماه ذى حجة الحرام سنه 1329ق حوزه‌هاى درس را ترك گفتند و تا اواسط سال 1332ق در نجف اشرف مشغول زيارت و عبادت بودند و در آن سال به قصد قطع علاقه عازم اردبيل شدند و بر خلاف تصميمى كه داشتند به علّت بروز جنگ بين المللى اوّل در اردبيل ماندگار شده و در يازدهم شعبان سال 1339ق دار فانى را و داع كرد و جنازۀ ايشان حسب الوصيه در سال 1344ق به وسيلۀ فرزند بزرگش مرحوم آقاى سليمان محسن به نجف اشرف حمل و در اواسط وادى السلام كه محل دفن اكثر برادرانش بود دفن شد.علاّمه تهرانى در شرح حال خود مى‌نويسد: | ||
مدّتها در ايام تعطيل(پنجشنبه و جمعه) درس رجال مرحوم [[شریعت اصفهانی، فتح‌الله|شريعت اصفهانى]] مى‌رفتم، و بزرگان اصحاب مرحوم آخوند ملا كاظم در آن درس رجال حاضر مى‌شدند، مثل آقا ميرزا يوسف آقا اردبيلى و اخوى‌اش آقا ميرزا عبدالله، و شيخ محمد على اصفهانى و مرحوم آقا [[اصفهانی، ابوالحسن|سيد ابوالحسن اصفهانى]] و غير ايشان. (تاريخ و فرهنگ معاصر، ص 313، سال چهارم، ش 1 و 2، تابستان 1374). | مدّتها در ايام تعطيل(پنجشنبه و جمعه) درس رجال مرحوم [[شریعت اصفهانی، فتح‌الله|شريعت اصفهانى]] مى‌رفتم، و بزرگان اصحاب مرحوم آخوند ملا كاظم در آن درس رجال حاضر مى‌شدند، مثل آقا ميرزا يوسف آقا اردبيلى و اخوى‌اش آقا ميرزا عبدالله، و شيخ محمد على اصفهانى و مرحوم آقا [[اصفهانی، ابوالحسن|سيد ابوالحسن اصفهانى]] و غير ايشان. (تاريخ و فرهنگ معاصر، ص 313، سال چهارم، ش 1 و 2، تابستان 1374). | ||