۶۱٬۱۸۹
ویرایش
ابن ابی‌حاتم، عبدالرحمن بن محمد: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - ' ق ' به 'ق '
جز (جایگزینی متن - ' الدين' به 'الدين') |
جز (جایگزینی متن - ' ق ' به 'ق ') |
||
| خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
'''عبدالرحمن بن محمد بن ادريس بن منذر تميمى حنظلى رازى''' مشهور به ابن ابى حاتم، متولد | '''عبدالرحمن بن محمد بن ادريس بن منذر تميمى حنظلى رازى''' مشهور به ابن ابى حاتم، متولد 240ق معادل 854 م و متوفاى 327ق برابر با 938 م، مفسر، متكلم،فقيه و محدث بنام اسلامى،ظاهرا وى در رى زاده شد و سالهاى نخستين زندگيش را در همين شهر گذراند،گر چه اصل وى از اصفهان بوده است. | ||
==استادان== | ==استادان== | ||
از پدر خود ابوحاتم و ابوزرعۀ رازى دانش و حديث آموخت و نيز از [[ابن شاذان، فضل بن شاذان|فضل بن شاذان]] نيشابورى قرائت قرآن فرا گرفت.ابن ابى حاتم دو بار همراه پدر به حج رفت.سپس خود به طلب علم رهسپار شام و مصر گرديد و 7 ماه در مصر اقامت گزيد و از عالمان و فقيهان و محدثان آن ديار فقه و حديث آموخت.آنگاه در | از پدر خود ابوحاتم و ابوزرعۀ رازى دانش و حديث آموخت و نيز از [[ابن شاذان، فضل بن شاذان|فضل بن شاذان]] نيشابورى قرائت قرآن فرا گرفت.ابن ابى حاتم دو بار همراه پدر به حج رفت.سپس خود به طلب علم رهسپار شام و مصر گرديد و 7 ماه در مصر اقامت گزيد و از عالمان و فقيهان و محدثان آن ديار فقه و حديث آموخت.آنگاه در 264ق عازم اصفهان شد.روشن نيست كه در چه زمانى از اين سفرها به رى بازگشته، اما قطعى است كه در رى درگذشته است. | ||
از قرائن چنين بر مى‌آيد كه وى در عراق و بغداد، كه در آن روزگار كانون فقه و حديث بود، از شهرت و منزلت علمى بسيار برخوردار بوده است.ابن ابى حاتم افزون بر پدرش و ابوزرعه و [[ابن شاذان، فضل بن شاذان|فضل بن شاذان]]، نزد كسان ديگرى فقه و حديث آموخت كه بنام‌ترين آنان عبارتند از:جعفر بن منير رازى، احمد بن سنان قطّان، احمد بن منصور رمادى،يونس بن حبيب اصفهانى، حسن بن عرفه،يونس بن عبدالاعلى، محمد بن اسماعيل أحمس، حجاج بن شاعر، محمد بن حسان ازرق، محمد بن مسلم بن وارة، صالح بن احمد بن حنبل، على ابن جنيد و [[قشیری نیشابوری، مسلم بن حجاج|مسلم بن حجاج]] . | از قرائن چنين بر مى‌آيد كه وى در عراق و بغداد، كه در آن روزگار كانون فقه و حديث بود، از شهرت و منزلت علمى بسيار برخوردار بوده است.ابن ابى حاتم افزون بر پدرش و ابوزرعه و [[ابن شاذان، فضل بن شاذان|فضل بن شاذان]]، نزد كسان ديگرى فقه و حديث آموخت كه بنام‌ترين آنان عبارتند از:جعفر بن منير رازى، احمد بن سنان قطّان، احمد بن منصور رمادى،يونس بن حبيب اصفهانى، حسن بن عرفه،يونس بن عبدالاعلى، محمد بن اسماعيل أحمس، حجاج بن شاعر، محمد بن حسان ازرق، محمد بن مسلم بن وارة، صالح بن احمد بن حنبل، على ابن جنيد و [[قشیری نیشابوری، مسلم بن حجاج|مسلم بن حجاج]] . | ||