۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده' به '') |
جز (جایگزینی متن - ' الدين' به 'الدين') |
||
خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
==کسب علم و دانش== | ==کسب علم و دانش== | ||
تحصيلات مقدماتى را در همان شهر به پايان رساند، سپس به فراگرفتن حكمت الهى و فلسفه پرداخت و در دارالفنون تهران كه تازه تأسيس شده بود، به تحصيل طب پرداخت. در سال 1289 از آن مدرسه فارغالتحصيل شد و به تأسيس بيمارستان دولتى به سبك بيمارستانهاى اروپا از طرف | تحصيلات مقدماتى را در همان شهر به پايان رساند، سپس به فراگرفتن حكمت الهى و فلسفه پرداخت و در دارالفنون تهران كه تازه تأسيس شده بود، به تحصيل طب پرداخت. در سال 1289 از آن مدرسه فارغالتحصيل شد و به تأسيس بيمارستان دولتى به سبك بيمارستانهاى اروپا از طرف ناصرالدين شاه مأمور شد و خود رياست آن را به عهده گرفت و تا سال 1298 در اين سمت باقى بود. او پس از كنارهگيرى از رياست بيمارستان دولتى در سال 1298ق، با ميرزا حسين خان مشير الدوله به مشهد رفت و در آنجا بيمارستان رضوى را، از موقوفات آستان قدس رضوى، بنيان نهاد و آن دومين بيمارستان به روش اروپايى در ايران بود. | ||
مدتى هم به قمشه و نواحى بختيار، سفر كرد و بعد از 2 سال، مجددا به تهران برگشت و مشغول طبابت عمومى و وظايف محولهاش شد. سال 1310 كه بيمارى «وبا» شيوع پيدا كرد و اكثر پزشكان فرار كرده بودند، او با كمال شهامت در تهران ماند و صميمانه به كار مداواى بيماران پرداخت؛ از همين رو، مورد توجه شاهانه واقع شد و در اثر امانت و صداقتش، جزو اطباى دربار و نتيجتا طبيب مخصوص اندرون شاه شد كه تا سال 1328ق، در همين مقام بود. علىاكبر نفيسى، سال 1342ق، در سن 79 سالگى از دنيا رفت. | مدتى هم به قمشه و نواحى بختيار، سفر كرد و بعد از 2 سال، مجددا به تهران برگشت و مشغول طبابت عمومى و وظايف محولهاش شد. سال 1310 كه بيمارى «وبا» شيوع پيدا كرد و اكثر پزشكان فرار كرده بودند، او با كمال شهامت در تهران ماند و صميمانه به كار مداواى بيماران پرداخت؛ از همين رو، مورد توجه شاهانه واقع شد و در اثر امانت و صداقتش، جزو اطباى دربار و نتيجتا طبيب مخصوص اندرون شاه شد كه تا سال 1328ق، در همين مقام بود. علىاكبر نفيسى، سال 1342ق، در سن 79 سالگى از دنيا رفت. |
ویرایش