۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
چرخی، یعقوب بن عثمان: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - ' الدين' به 'الدين'
جز (جایگزینی متن - 'شهاب الدين' به 'شهاب‌الدين') |
جز (جایگزینی متن - ' الدين' به 'الدين') |
||
| خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
وى براى تحصيل علوم، مدتى در هرات مقيم خانقاه [[انصاری، عبدالله بن محمد|خواجه عبدالله انصارى]] بود. در 782ق از هرات به بخارا سفر كرد و در راه، در فتح‌آباد به خواندن تفسير بيضاوى پرداخت. | وى براى تحصيل علوم، مدتى در هرات مقيم خانقاه [[انصاری، عبدالله بن محمد|خواجه عبدالله انصارى]] بود. در 782ق از هرات به بخارا سفر كرد و در راه، در فتح‌آباد به خواندن تفسير بيضاوى پرداخت. | ||
در بخارا از بزرگان و دانشمندان اجازه فتوا دادن گرفت. در مصر، به همراه | در بخارا از بزرگان و دانشمندان اجازه فتوا دادن گرفت. در مصر، به همراه زينالدين ابوبكر خوافى، شاگرد شهاب‌الدين سيرامى شد، سپس به بخارا رفت و در طريقه خواجگان، مريد خواجه بهاءالدين نقش‌بند شد. | ||
مدتى در ملازمت او بسربرد و از او كلاه و اجازه دريافت كرد. بعد از آن، با اجازه خواجه نقش‌بند، بخارا را ترك گفت و براى تكميل تربيت نزد | مدتى در ملازمت او بسربرد و از او كلاه و اجازه دريافت كرد. بعد از آن، با اجازه خواجه نقش‌بند، بخارا را ترك گفت و براى تكميل تربيت نزد علاءالدين محمد بخارى رفت. | ||
وى پس از وفات خواجه | وى پس از وفات خواجه بهاءالدين نقش‌بند، دوباره در چغانيان به خدمت علاءالدين محمد بخارى رسيد و چندين سال نزد او تربيت يافت و پس از وفات وى، به ترويج طريقه نقش‌بنديه پرداخت. | ||
مهم‌ترين كس در حلقه مريدان او، خواجه عبيد الله احرار بود كه باعث نفوذ و گسترش طريقه خواجگان در ماوراءالنهر و سرزمين‌هاى هم‌جوار شد. | مهم‌ترين كس در حلقه مريدان او، خواجه عبيد الله احرار بود كه باعث نفوذ و گسترش طريقه خواجگان در ماوراءالنهر و سرزمين‌هاى هم‌جوار شد. | ||
| خط ۵۰: | خط ۵۰: | ||
وى در 5 صفر 851ق، درگذشت. مدفن او در حوالى دوشنبه، پايتخت تاجيكستان است. مزارى در نزديكى چرخى كه مردم آن محل آن را آرامگاه يعقوب چرخى مى‌دانند، در واقع مزار پدران اوست. | وى در 5 صفر 851ق، درگذشت. مدفن او در حوالى دوشنبه، پايتخت تاجيكستان است. مزارى در نزديكى چرخى كه مردم آن محل آن را آرامگاه يعقوب چرخى مى‌دانند، در واقع مزار پدران اوست. | ||
تفسير قرآن او كه به «تفسير يعقوب چرخى» معروف است، مهم‌ترين و آخرين اثر اوست كه تفسير بخشى از اجزاى قرآن مى‌باشد شامل: تعوذ (استعاذه)، بسمله، سوره فاتحه و جزءهاى بيست و نهم و سى‌ام. چرخى عمده مطالب را از تفسير الكشاف [[زمخشری، محمود بن عمر|زمخشرى]] و تفسير | تفسير قرآن او كه به «تفسير يعقوب چرخى» معروف است، مهم‌ترين و آخرين اثر اوست كه تفسير بخشى از اجزاى قرآن مى‌باشد شامل: تعوذ (استعاذه)، بسمله، سوره فاتحه و جزءهاى بيست و نهم و سى‌ام. چرخى عمده مطالب را از تفسير الكشاف [[زمخشری، محمود بن عمر|زمخشرى]] و تفسير موفقالدين كواشى برگزيده و با اضافات، به روش علمى و عرفانى، به فارسى ساده و روان نگاشته است. اين تفسير بارها در شبه‌قاره چاپ شده است. | ||
== ديگر آثار او عبارتند از== | == ديگر آثار او عبارتند از== | ||
1. رساله ابداليه (در بيان صفات و مراتب اولياء الله كه در آن به مقامات خواجه | 1. رساله ابداليه (در بيان صفات و مراتب اولياء الله كه در آن به مقامات خواجه بهاءالدين نقش‌بند و خواجه علاءالدين محمد بخارى نيز اشاره شده است)؛ | ||
2. رساله اُنسيه (در گزارش سير و سلوك مؤلف و بهره‌هاى معنوى او از | 2. رساله اُنسيه (در گزارش سير و سلوك مؤلف و بهره‌هاى معنوى او از بهاءالدين نقش‌بند و علاءالدين محمد بخارى. مؤلف، در آن مخصوصا فضيلت مداومت بر وضو، ذكر خفى كه به اصطلاح نقش‌بنديان آن را «وقوف عددى» مى‌گويند و نمازهاى نفل را بيان كرده است)؛ | ||
3. جماليه، حورائيه (در شرح يكى از رباعيات معروف شيخ ابوسعيد ابوالخير به روش عرفانى است)؛ | 3. جماليه، حورائيه (در شرح يكى از رباعيات معروف شيخ ابوسعيد ابوالخير به روش عرفانى است)؛ | ||