۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
شیعه در حجاز: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'اميرالمؤمنين على(ع)' به 'اميرالمؤمنين على(ع) '
جز (جایگزینی متن - ' (ص)' به '(ص)') |
جز (جایگزینی متن - 'اميرالمؤمنين على(ع)' به 'اميرالمؤمنين على(ع) ') |
||
| خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
حجاز نخستين خاك و سرزمين بود كه درخت تشيع در آن غرس شد و اين خاك و سرزمين چنين درختى را در خود پذيرفت و اين درخت به رشد و رويش روى نهاد و به بر و ميوه بارور گرديد. | حجاز نخستين خاك و سرزمين بود كه درخت تشيع در آن غرس شد و اين خاك و سرزمين چنين درختى را در خود پذيرفت و اين درخت به رشد و رويش روى نهاد و به بر و ميوه بارور گرديد. | ||
حجاز همان جايى بود كه مردم آن، اميرالمؤمنين على(ع) را واداشتند تا بيعت آن‌ها را پذيرا گردد. | حجاز همان جايى بود كه مردم آن، [[امام على(ع)|اميرالمؤمنين على(ع)]] را واداشتند تا بيعت آن‌ها را پذيرا گردد. | ||
حجاز مركز فرود وحى در جهت ارائه و بيان فضيلت اهل‌بيت(ع) و كانونى بود كه رسول خدا(ص)، فضائل وصى و خاندان خود را بر روى منبر اعلام و تبليغ مى‌فرمود. حجاز موطن همه امامانى بود كه از اولاد اميرالمؤمنين على(ع) بودند و اين امامان تا امام هادى(ع) همگى در آن به سر مى‌بردند و در تمام بلاد اسلام شيعيان به‌سوى اين ائمه به قصد حجاز بار سفر مى‌بستند<ref>متن كتاب، ص16</ref> | حجاز مركز فرود وحى در جهت ارائه و بيان فضيلت اهل‌بيت(ع) و كانونى بود كه رسول خدا(ص)، فضائل وصى و خاندان خود را بر روى منبر اعلام و تبليغ مى‌فرمود. حجاز موطن همه امامانى بود كه از اولاد [[امام على(ع)|اميرالمؤمنين على(ع)]] بودند و اين امامان تا امام هادى(ع) همگى در آن به سر مى‌بردند و در تمام بلاد اسلام شيعيان به‌سوى اين ائمه به قصد حجاز بار سفر مى‌بستند<ref>متن كتاب، ص16</ref> | ||
مؤلف در بخش دوم از اين كتاب به حكومت عثمانى و برخورد آنان با شيعيان مكه پرداخته است. سپس به حكومت ملك حسين بن على و مراحم و الطاف او نسبت به شيعيان اشاره مى‌كند و در پايان بر حكومت ابن سعود تمركز كرده و از استيلاى آنان بر حجاز مطالبى را بيان مى‌كند<ref>ر.ك: متن كتاب، ص17-19</ref> | مؤلف در بخش دوم از اين كتاب به حكومت عثمانى و برخورد آنان با شيعيان مكه پرداخته است. سپس به حكومت ملك حسين بن على و مراحم و الطاف او نسبت به شيعيان اشاره مى‌كند و در پايان بر حكومت ابن سعود تمركز كرده و از استيلاى آنان بر حجاز مطالبى را بيان مى‌كند<ref>ر.ك: متن كتاب، ص17-19</ref> | ||