۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
رسائل الشهيد الثاني (طبع قدیم): تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'أعيان الشيعة' به 'أعيان الشيعة '
جز (جایگزینی متن - 'عليهم السلام' به 'عليهم‌السلام') |
جز (جایگزینی متن - 'أعيان الشيعة' به 'أعيان الشيعة ') |
||
| خط ۳۸۵: | خط ۳۸۵: | ||
در [[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|الذريعة]]37/18 تاريخ پايان كتاب را 949 ق ذكر نموده است و همين‌طور در أعيان الشيعة ج 310/7 در زندگى‌نامۀ سليمان بن محمد عاملى (زنده در 951 ق) به نسخه‌اى از كشف الريبة مربوط به سال 951 ق اشاره شده است كه [[شهيد ثانى]] به وى اجازۀ روايت آن را داده است. | در [[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|الذريعة]]37/18 تاريخ پايان كتاب را 949 ق ذكر نموده است و همين‌طور در [[أعيان الشيعة (12 جلدی)|أعيان الشيعة]] ج 310/7 در زندگى‌نامۀ سليمان بن محمد عاملى (زنده در 951 ق) به نسخه‌اى از كشف الريبة مربوط به سال 951 ق اشاره شده است كه [[شهيد ثانى]] به وى اجازۀ روايت آن را داده است. | ||
با توجه به مطالب بالا آنچه در [[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|الذريعة]] ج 36/18 و 37 در مورد نسخۀ سليمان بن محمد جبعى آمده كه در سال 954 ق بعد از چهارده ماه از تأليف كتاب نوشته شده است صحيح نمى‌باشد وى در آنجا مى‌نويسد: كتبها في جمادى الثانية 954 بعد أربعة أشهر من التأليف. | با توجه به مطالب بالا آنچه در [[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|الذريعة]] ج 36/18 و 37 در مورد نسخۀ سليمان بن محمد جبعى آمده كه در سال 954 ق بعد از چهارده ماه از تأليف كتاب نوشته شده است صحيح نمى‌باشد وى در آنجا مى‌نويسد: كتبها في جمادى الثانية 954 بعد أربعة أشهر من التأليف. | ||
| خط ۴۰۱: | خط ۴۰۱: | ||
اين كتاب يكبار توسط سيد ميرزا على بن محمد حسينى شهرستانى (م 1344 ق) ترجمه شده است. | اين كتاب يكبار توسط سيد ميرزا على بن محمد حسينى شهرستانى (م 1344 ق) ترجمه شده است. | ||
و بار ديگر بوسيلۀ ميرزا حسن بن عبدالرزاق لاهيجى (م 1121 ق) ترجمه شده است كه علاوه بر ترجمه به تلخيص مباحث آن و تحقيقات بيشترى در بعضى از زمينه‌ها اقدام نموده است و نام آن را «تأليف المحبة» يا «تزكية الصحبة» ناميده است. (ذ30/3/، 130/4، أعيان الشيعة 133/5). | و بار ديگر بوسيلۀ ميرزا حسن بن عبدالرزاق لاهيجى (م 1121 ق) ترجمه شده است كه علاوه بر ترجمه به تلخيص مباحث آن و تحقيقات بيشترى در بعضى از زمينه‌ها اقدام نموده است و نام آن را «تأليف المحبة» يا «تزكية الصحبة» ناميده است. (ذ30/3/، 130/4، [[أعيان الشيعة (12 جلدی)|أعيان الشيعة]] 133/5). | ||
در [[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|الذريعة]]204/20 و 205 به خلاصۀ ديگرى از اين كتاب نيز اشاره شده است كه در كتابخانۀ شيخ ابوالمجد محمدرضا اصفهانى موجود است و وجود اين نسخه را براى صاحب [[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|الذريعة]] نوشته است. | در [[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|الذريعة]]204/20 و 205 به خلاصۀ ديگرى از اين كتاب نيز اشاره شده است كه در كتابخانۀ شيخ ابوالمجد محمدرضا اصفهانى موجود است و وجود اين نسخه را براى صاحب [[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|الذريعة]] نوشته است. | ||
| خط ۴۰۸: | خط ۴۰۸: | ||
در خاتمۀ كتاب 12 روايت در تشويق به محبت و دوستى مؤمنين بيان شده است كه روايت دهم آن نامه‌اى از [[امام صادق]](ع) به عبدالله نجاشى است كه معروف به «الرسالة الأهوازية» مى‌باشد كه در [[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|الذريعة]]426/1، 485/2، 36/18 و أعيان الشيعة 88/8 به آن اشاره شده است. | در خاتمۀ كتاب 12 روايت در تشويق به محبت و دوستى مؤمنين بيان شده است كه روايت دهم آن نامه‌اى از [[امام صادق]](ع) به عبدالله نجاشى است كه معروف به «الرسالة الأهوازية» مى‌باشد كه در [[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|الذريعة]]426/1، 485/2، 36/18 و [[أعيان الشيعة (12 جلدی)|أعيان الشيعة]] 88/8 به آن اشاره شده است. | ||
==ترجمه== | ==ترجمه== | ||