۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - '/ نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده' به '') |
جز (جایگزینی متن - ' الدين' به 'الدين') |
||
خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
'''ابوالقاسم، على بن حسن بن هبة الله شافعى'''، معروف به ابن عساكر، مورخ، محدث و سياح دمشقى، در سال 499ق، متولد شد. او، از بزرگان فقهاى شافعى است و صاحب اشعارى نيز هست، اما در اين زمينه چندان قوى نيست. ابن عساكر، به سبب حفظ و روايت احاديث بسيار، كثرت سفرهاى علمى و استفاده از مشايخ بزرگ در شهرهاى اسلامى و نيز تأليف اثر چشمگير خود([[تاریخ مدینة دمشق |تاريخ دمشق]])، در شمار يكى از بزرگترين حافظان حديث و نويسندگان تاريخ در روزگار خويش به شمار مىآيد. با توجه به سلسله نسب پدرش، احتمالا عنوان ابن عساكر مربوط به خانواده مادرى او بوده است. | '''ابوالقاسم، على بن حسن بن هبة الله شافعى'''، معروف به ابن عساكر، مورخ، محدث و سياح دمشقى، در سال 499ق، متولد شد. او، از بزرگان فقهاى شافعى است و صاحب اشعارى نيز هست، اما در اين زمينه چندان قوى نيست. ابن عساكر، به سبب حفظ و روايت احاديث بسيار، كثرت سفرهاى علمى و استفاده از مشايخ بزرگ در شهرهاى اسلامى و نيز تأليف اثر چشمگير خود([[تاریخ مدینة دمشق |تاريخ دمشق]])، در شمار يكى از بزرگترين حافظان حديث و نويسندگان تاريخ در روزگار خويش به شمار مىآيد. با توجه به سلسله نسب پدرش، احتمالا عنوان ابن عساكر مربوط به خانواده مادرى او بوده است. | ||
دوران زندگى او با انقراض سلاجقه شام و دوران حكمرانى | دوران زندگى او با انقراض سلاجقه شام و دوران حكمرانى نورالدين زنگى (569ق) و صلاحالدين ايوبى (589 ق) بر مناطق شام همزمان بود. سياست اين پادشاهان، مبارزه با تبليغات فاطميون شيعىمذهب و حمايت از مذاهب اهل سنت بود، لذا گردآورى احاديث در اين زمان سخت بالا گرفت و ابن عساكر نيز در اين زمينه چهرهاى درخشان شد. | ||
به لحاظ علمى، او از 6 سالگى در دمشق مشغول به تحصيل شد. در ابتدا نزد پدر، برادر بزرگتر و خانواده مادرىاش فقه و حديث آموخت. از ديگر اساتيد او در دمشق مىتوان به ابوطاهر حنايى، ابوالبركات بن عبدحارثى، سبيع بن قيراط و... اشاره كرد. پس از فوت پدر، به بغداد رفت و در مدرسه نظاميه و ديگر حوزههاى بغداد، حديث، فقه و نحو را آموخت. | به لحاظ علمى، او از 6 سالگى در دمشق مشغول به تحصيل شد. در ابتدا نزد پدر، برادر بزرگتر و خانواده مادرىاش فقه و حديث آموخت. از ديگر اساتيد او در دمشق مىتوان به ابوطاهر حنايى، ابوالبركات بن عبدحارثى، سبيع بن قيراط و... اشاره كرد. پس از فوت پدر، به بغداد رفت و در مدرسه نظاميه و ديگر حوزههاى بغداد، حديث، فقه و نحو را آموخت. | ||
خط ۴۹: | خط ۴۹: | ||
او، در خراسان با ابوسعد عبدالكريم سمعانى، صاحب کتاب الانساب ديدار كرد و همراه او به نيشابور و هرات رفت. او، در اين سفر، کتاب «الاربعين» البدانية را مشتمل بر روايت 40 حديث از چهل محدث در 40 شهر نوشت. ابن عساكر پس از 13 سال سفرهاى علمى مختلف با كولهبارى از شنيدهها و نوشتهها و تجارب به دمشق بازگشت. شمار افرادى كه در زمينه حديث ملاقات كرده بود به 1300 مرد و 80 زن رسيده. او پس از اين سفرها، در سال 533ق، به تأليف و تصنيف و فعاليتهاى آموزشى پرداخت و اين امر تا روزهاى آخر زندگانى وى ادامه داشت. | او، در خراسان با ابوسعد عبدالكريم سمعانى، صاحب کتاب الانساب ديدار كرد و همراه او به نيشابور و هرات رفت. او، در اين سفر، کتاب «الاربعين» البدانية را مشتمل بر روايت 40 حديث از چهل محدث در 40 شهر نوشت. ابن عساكر پس از 13 سال سفرهاى علمى مختلف با كولهبارى از شنيدهها و نوشتهها و تجارب به دمشق بازگشت. شمار افرادى كه در زمينه حديث ملاقات كرده بود به 1300 مرد و 80 زن رسيده. او پس از اين سفرها، در سال 533ق، به تأليف و تصنيف و فعاليتهاى آموزشى پرداخت و اين امر تا روزهاى آخر زندگانى وى ادامه داشت. | ||
ابن عساكر، شاگردان زيادى داشت كه غالبا همه از فقيهان و بزرگان حديث در آن روزگار بودند. اگر چه ابن عساكر به حكومت بىاعتنا بود، اما به لحاظ رتبه علمى و تخصصش، مورد احترام شاهان بود. | ابن عساكر، شاگردان زيادى داشت كه غالبا همه از فقيهان و بزرگان حديث در آن روزگار بودند. اگر چه ابن عساكر به حكومت بىاعتنا بود، اما به لحاظ رتبه علمى و تخصصش، مورد احترام شاهان بود. نورالدين زنگى، علاوه بر حمايت و تشويق ابن عساكر در جمعآورى [[تاریخ مدینة دمشق |تاريخ دمشق]]، پس از تأسيس دار الحديث نوريه (اولين مركز تخصصى حديث)، سرپرستى آن را به وى واگذار نمود. ابن عساكر، در سال 571ق، در دمشق درگذشت و سلطان صلاحالدين ايوبى در تشييع جنازه وى حاضر شد و به امامت شيخ قطبالدين نيشابورى بر وى نماز خواند. | ||
== آثار == | == آثار == |
ویرایش