پرش به محتوا

المنتخب للطريحي في جمع المراثي و الخطب المشتهر بالفخري: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - ' الدين' به '‌الدين'
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ')
جز (جایگزینی متن - ' الدين' به '‌الدين')
خط ۴۷: خط ۴۷:


== معرفى اجمالى ==
== معرفى اجمالى ==
'''المنتخب للطريحى فى جمع المراثى و الخطب المشتهر بالفخرى'''، تأليف [[طریحی، فخرالدین بن محمد|فخر الدين طريحى نجفى]] (م 1085ق)، به زبان عربى است. نويسنده در اين اثر، قطره‌اى از درياى فضايل اهل بيت(ع) و مراثى و مصائب آنها را ذكر كرده است.
'''المنتخب للطريحى فى جمع المراثى و الخطب المشتهر بالفخرى'''، تأليف [[طریحی، فخرالدین بن محمد|فخر‌الدين طريحى نجفى]] (م 1085ق)، به زبان عربى است. نويسنده در اين اثر، قطره‌اى از درياى فضايل اهل بيت(ع) و مراثى و مصائب آنها را ذكر كرده است.


== ساختار ==
== ساختار ==
خط ۶۳: خط ۶۳:
طريحى در ادامه، با ذكر اشعارى در ذكر مصائب آن بزرگواران، به روايتى از صدوق كه: «جميع اهل بيت(ع)، با شهادت از دنيا رفتند...»، اشاره مى‌كند. ذكر قصائد مفصل با ذكر نام سراينده آن، فقرات زيادى از كتاب را در بر دارد و ذكر مصيبت را بهتر در جان خواننده مى‌نشاند. اين اثر را در عين حال مى‌توان به‌عنوان منبعى ادبى از اشعارى كه ممكن است در كتب ديگر كمتر يافت شود، دانست.
طريحى در ادامه، با ذكر اشعارى در ذكر مصائب آن بزرگواران، به روايتى از صدوق كه: «جميع اهل بيت(ع)، با شهادت از دنيا رفتند...»، اشاره مى‌كند. ذكر قصائد مفصل با ذكر نام سراينده آن، فقرات زيادى از كتاب را در بر دارد و ذكر مصيبت را بهتر در جان خواننده مى‌نشاند. اين اثر را در عين حال مى‌توان به‌عنوان منبعى ادبى از اشعارى كه ممكن است در كتب ديگر كمتر يافت شود، دانست.


شيخ فخر الدين طريحى، در كتاب منتخب، روايت كرده است كه: «چون هلال عاشورا پديدار مى‌شد، [[امام جعفر صادق(ع)|حضرت صادق(ع)]] اندوهناك مى‌گرديد و بر جدّ بزرگوارش سيدالشهداء(ع) مى‌گريست و مردم از هر جانب به خدمت ايشان مى‌آمدند و با او نوحه و ناله مى‌نمودند و بر آن حضرت تعزيت مى‌دادند و چون از گريه فارغ مى‌گشتند، حضرت مى‌فرمود: اى مردم، بدانيد كه حسين(ع) نزد پروردگار خود زنده و مرزوق است و پيوسته به عزاداران خود نگاه مى‌كند و بر نام‌هاى ايشان و پدرانشان و جايگاهى كه در بهشت براى آن‌ها مهيّاست، از همه داناتر است».
شيخ فخر‌الدين طريحى، در كتاب منتخب، روايت كرده است كه: «چون هلال عاشورا پديدار مى‌شد، [[امام جعفر صادق(ع)|حضرت صادق(ع)]] اندوهناك مى‌گرديد و بر جدّ بزرگوارش سيدالشهداء(ع) مى‌گريست و مردم از هر جانب به خدمت ايشان مى‌آمدند و با او نوحه و ناله مى‌نمودند و بر آن حضرت تعزيت مى‌دادند و چون از گريه فارغ مى‌گشتند، حضرت مى‌فرمود: اى مردم، بدانيد كه حسين(ع) نزد پروردگار خود زنده و مرزوق است و پيوسته به عزاداران خود نگاه مى‌كند و بر نام‌هاى ايشان و پدرانشان و جايگاهى كه در بهشت براى آن‌ها مهيّاست، از همه داناتر است».


البته قابل ذكر است كه برخى روايات مجعول نيز در اين كتاب آمده است كه از آن جمله است ماجراى عروسى قاسم بن الحسن(ع) كه در واقعه‌ى كربلا هنوز به پانزده سالگى نرسيده بود و [[علامه مجلسى]] بر اين باور است كه ماجراى عروسى قاسم سند معتبرى ندارد. منشأ اين حكايت، دو كتاب است: كتاب حاضر و ديگرى روضة الشهداى ملا حسين كاشفى، صاحب انوار سهيلى.
البته قابل ذكر است كه برخى روايات مجعول نيز در اين كتاب آمده است كه از آن جمله است ماجراى عروسى قاسم بن الحسن(ع) كه در واقعه‌ى كربلا هنوز به پانزده سالگى نرسيده بود و [[علامه مجلسى]] بر اين باور است كه ماجراى عروسى قاسم سند معتبرى ندارد. منشأ اين حكايت، دو كتاب است: كتاب حاضر و ديگرى روضة الشهداى ملا حسين كاشفى، صاحب انوار سهيلى.
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش