۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
دستور معالم الحكم و مأثور مكارم الشیم (من كلام أميرالمؤمنين علي بن أبي‌طالب كرم‌الله وجهه): تفاوت میان نسخه‌ها
دستور معالم الحكم و مأثور مكارم الشیم (من كلام أميرالمؤمنين علي بن أبي‌طالب كرم‌الله وجهه) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱۶ ژوئن ۲۰۱۷، ساعت ۰۱:۲۷
، ۱۶ ژوئن ۲۰۱۷جایگزینی متن - ' (ره)' به '(ره)'
جز (جایگزینی متن - 'أبي طالب' به 'أبي‌طالب') |
جز (جایگزینی متن - ' (ره)' به '(ره)') |
||
| خط ۵۰: | خط ۵۰: | ||
در اين اثر سخنان [[علی بن ابیطالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]] در نه باب ارائه شده است. نويسنده اين سخنان را به شيوه‌ى [[شریف الرضی، محمد بن حسین|شريف رضى]] (ره) گردآورى نموده است. | در اين اثر سخنان [[علی بن ابیطالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]] در نه باب ارائه شده است. نويسنده اين سخنان را به شيوه‌ى [[شریف الرضی، محمد بن حسین|شريف رضى]](ره) گردآورى نموده است. | ||
== گزارش محتوا== | == گزارش محتوا== | ||
| خط ۷۹: | خط ۷۹: | ||
9- در شعرى كه از آن حضرت(ع) به دست ما رسيده است. | 9- در شعرى كه از آن حضرت(ع) به دست ما رسيده است. | ||
تدوين كتاب در نه باب ابتكارى آن هم با ذوق و انتخاب دانشمندى؛ همانند قاضى قضاعى اعتبار و اهميت ويژه‌اى دارد كه بر صاحب نظران پوشيده نيست. نويسنده بنا داشته كه همچون شيوه [[شریف‌الرضی، محمد بن حسین|سيد رضى]] (ره) از ذكر اسناد در متن كتاب پرهيز كند و لذا خواننده جوياى اسناد را به خارج از متن ارجاع مى‌دهد: «من در برابر هر سخنى كه روايت مى‌كنم، نشانه‌اى نهادم تا بدان علامت به راوى آن سخن پى‌برده شود؛ آن چنانكه اين نكته را در پايان كتاب روشن مى‌نمايم و اسناد احاديث طولانى را ذكر كرده‌ام و بر هر يك از آن‌ها كه خط نويسنده‌اش شناخته مى‌شد، علامت جيم [احاديثى كه خط نويسنده‌اش شناخته شود، در اصطلاح علم حديث و جاده گفته مى‌شود]، گذاشته‌ام». | تدوين كتاب در نه باب ابتكارى آن هم با ذوق و انتخاب دانشمندى؛ همانند قاضى قضاعى اعتبار و اهميت ويژه‌اى دارد كه بر صاحب نظران پوشيده نيست. نويسنده بنا داشته كه همچون شيوه [[شریف‌الرضی، محمد بن حسین|سيد رضى]](ره) از ذكر اسناد در متن كتاب پرهيز كند و لذا خواننده جوياى اسناد را به خارج از متن ارجاع مى‌دهد: «من در برابر هر سخنى كه روايت مى‌كنم، نشانه‌اى نهادم تا بدان علامت به راوى آن سخن پى‌برده شود؛ آن چنانكه اين نكته را در پايان كتاب روشن مى‌نمايم و اسناد احاديث طولانى را ذكر كرده‌ام و بر هر يك از آن‌ها كه خط نويسنده‌اش شناخته مى‌شد، علامت جيم [احاديثى كه خط نويسنده‌اش شناخته شود، در اصطلاح علم حديث و جاده گفته مى‌شود]، گذاشته‌ام». | ||
كتاب دستور معالم‌الحكم به سه واسطه از قاضى قضاعى شنيده و روايت شده است. نخست قاضى ابوعبدالله محمد بن ابى على حسن بن محمد بن عبيدالله عامرى از شريف خطيب ابوالفتوح ناصر بن حسن بن اسماعيل حسينى زيدى و او از ابوعبدالله محمد بن بركات بن هلال سعيدى نحوى لغوى و او از قاضى قضاعى روايت كرده است. ابن بركات از اهالى مصر بوده و از استادان ادب و لغت به شمار مى‌رفته كه در 420ق متولد شده و در 520ق از دنيا رفته است. از تاريخ وفات و ولادت او مى‌توان دريافت كه وى از معاصران قاضى قضاعى بوده و سماع و روايت مطالب دستور معالم، به وسيله‌ى او از قاضى قضاعى صورت گرفته است. | كتاب دستور معالم‌الحكم به سه واسطه از قاضى قضاعى شنيده و روايت شده است. نخست قاضى ابوعبدالله محمد بن ابى على حسن بن محمد بن عبيدالله عامرى از شريف خطيب ابوالفتوح ناصر بن حسن بن اسماعيل حسينى زيدى و او از ابوعبدالله محمد بن بركات بن هلال سعيدى نحوى لغوى و او از قاضى قضاعى روايت كرده است. ابن بركات از اهالى مصر بوده و از استادان ادب و لغت به شمار مى‌رفته كه در 420ق متولد شده و در 520ق از دنيا رفته است. از تاريخ وفات و ولادت او مى‌توان دريافت كه وى از معاصران قاضى قضاعى بوده و سماع و روايت مطالب دستور معالم، به وسيله‌ى او از قاضى قضاعى صورت گرفته است. | ||