۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
صحيح البخاري: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - ' (ص)' به '(ص)'
جز (جایگزینی متن - ' <ref>' به '<ref>') |
جز (جایگزینی متن - ' (ص)' به '(ص)') |
||
| خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
این کتاب توسط «لجنة إحیاء کتب السنة بالمجلس الأعلى للشئون الإسلامیة» مورد تحقیق قرار گرفته است. | این کتاب توسط «لجنة إحیاء کتب السنة بالمجلس الأعلى للشئون الإسلامیة» مورد تحقیق قرار گرفته است. | ||
وجه تسمیه کتاب بخارى به «صحیح»، آن است که وى شرایطى براى ناقلین حدیث که موجب اطمینان و وثاقت در نقل آنان باشد، مقرر داشت و صحیح خود را از احادیثى که واجد شرایط مزبور بود انتخاب و تدوین نمود؛ زیرا در [[موطأ الإمام مالک|«موطأ» مالک]] و دیگر از کتب قدما به این معنا توجهى نشده بود. محرک اولیه این کار، اسحاق بن راهویه امام حدیث و استاد بخارى است که به شاگردان خود گفت: «لو جمعتم کتابا مختصرا لصحیح رسول‌الله (ص)»؛ «چه خوب بود اگر کتاب مختصرى شامل احادیث صحیح رسول اکرم جمع مى‌شد». بخارى مى‌گوید: این سخن در قلب من تأثیر کرد، لذا به جمع صحیح پرداختم<ref>کاظم مدیر شانه‌چى، 1381ش، ص64 و 65</ref> | وجه تسمیه کتاب بخارى به «صحیح»، آن است که وى شرایطى براى ناقلین حدیث که موجب اطمینان و وثاقت در نقل آنان باشد، مقرر داشت و صحیح خود را از احادیثى که واجد شرایط مزبور بود انتخاب و تدوین نمود؛ زیرا در [[موطأ الإمام مالک|«موطأ» مالک]] و دیگر از کتب قدما به این معنا توجهى نشده بود. محرک اولیه این کار، اسحاق بن راهویه امام حدیث و استاد بخارى است که به شاگردان خود گفت: «لو جمعتم کتابا مختصرا لصحیح رسول‌الله(ص)»؛ «چه خوب بود اگر کتاب مختصرى شامل احادیث صحیح رسول اکرم جمع مى‌شد». بخارى مى‌گوید: این سخن در قلب من تأثیر کرد، لذا به جمع صحیح پرداختم<ref>کاظم مدیر شانه‌چى، 1381ش، ص64 و 65</ref> | ||
بخارى چون کتاب خود را به پایان رساند، آن را به بزرگان و ائمه حدیث، مانند [[احمد بن حنبل]]، [[على بن مَدینى]] و [[یحیى بن معین]]، عرضه داشت. همگان تحسین کردند و به صحت و درستى آن، جز چهار حدیث، شهادت دادند. این کتاب با استقبال بسیار روبه‌رو شد و نود هزار تن، آن را از بخارى استماع نمودند<ref>الهامى، داود؛ هاشمى، رضا، ج2، ص380</ref> | بخارى چون کتاب خود را به پایان رساند، آن را به بزرگان و ائمه حدیث، مانند [[احمد بن حنبل]]، [[على بن مَدینى]] و [[یحیى بن معین]]، عرضه داشت. همگان تحسین کردند و به صحت و درستى آن، جز چهار حدیث، شهادت دادند. این کتاب با استقبال بسیار روبه‌رو شد و نود هزار تن، آن را از بخارى استماع نمودند<ref>الهامى، داود؛ هاشمى، رضا، ج2، ص380</ref> | ||