۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'فاطمه (س)' به 'فاطمه(س)') |
جز (جایگزینی متن - ' (ع) ' به '(ع)') |
||
خط ۵۹: | خط ۵۹: | ||
نويسنده در اولين عنوان، به دنبال پاسخ به اين سؤال كه چرا از اهلبيت(ع) پيروى مىكنيم، به بررسى آنچه نسبت دادن آن به اهلبيت(ع) روا و يا نارواست، پرداخته است<ref>متن كتاب، ص15</ref> | نويسنده در اولين عنوان، به دنبال پاسخ به اين سؤال كه چرا از اهلبيت(ع) پيروى مىكنيم، به بررسى آنچه نسبت دادن آن به اهلبيت(ع) روا و يا نارواست، پرداخته است<ref>متن كتاب، ص15</ref> | ||
[[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] در روايتى مىفرمايند: «آنچه از (ويژگى و فضيلتهاى) ما به شما رسيد كه نسبت دادن آنها به مخلوقين روا بود (اما) شما آن را نمىدانستيد و نمىفهميديد، پس آن را انكار ننماييد و به ما نسبت دهيد و آنچه از ما به شما رسيد كه در مورد مخلوقين روا نبود، پس آن را انكار نموده و به ما نسبت ندهيد»<ref>سيادت عبدالرزاق، ص21</ref>نويسنده در توضيح اين روايت، به تبين عقيده شيعه در اين رابطه پرداخته و معتقد است امام(ع) در اين روايت درستى فضيلتهايى را كه به اهلبيت(ع) نسبت داده مىشود، با تعيين آنها بهعنوان صفات مخلوق كمتر از خالق، مشخص نموده است. به اعتقاد وى، اين سخن امام(ع)، مرزى آشكار ميان سخن روا و عادلانه و گفتار دروغ و افترا درباره آنان تلقى مىشود و بنابراين، عقيده شيعه اماميه درباره امامان خود، بهصواب مىباشد؛ زيرا آنان ايمان راسخ و بدون هيچ شك و ترديدى دارند كه خداوند هيچ شريكى در خلق و روزى و علم غيب، ندارد و والاتر و برتر از آن است كه در كسى حلول نموده يا كسى چون او شود و نيز پس از پيامبر(ص)، نه رسولى است و نه وحىاى و معرفت ائمه (ع) بدون طاعات و عبادات ديگر، سودى نخواهد بخشيد<ref>همان، ص25</ref> | [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] در روايتى مىفرمايند: «آنچه از (ويژگى و فضيلتهاى) ما به شما رسيد كه نسبت دادن آنها به مخلوقين روا بود (اما) شما آن را نمىدانستيد و نمىفهميديد، پس آن را انكار ننماييد و به ما نسبت دهيد و آنچه از ما به شما رسيد كه در مورد مخلوقين روا نبود، پس آن را انكار نموده و به ما نسبت ندهيد»<ref>سيادت عبدالرزاق، ص21</ref>نويسنده در توضيح اين روايت، به تبين عقيده شيعه در اين رابطه پرداخته و معتقد است امام(ع) در اين روايت درستى فضيلتهايى را كه به اهلبيت(ع) نسبت داده مىشود، با تعيين آنها بهعنوان صفات مخلوق كمتر از خالق، مشخص نموده است. به اعتقاد وى، اين سخن امام(ع)، مرزى آشكار ميان سخن روا و عادلانه و گفتار دروغ و افترا درباره آنان تلقى مىشود و بنابراين، عقيده شيعه اماميه درباره امامان خود، بهصواب مىباشد؛ زيرا آنان ايمان راسخ و بدون هيچ شك و ترديدى دارند كه خداوند هيچ شريكى در خلق و روزى و علم غيب، ندارد و والاتر و برتر از آن است كه در كسى حلول نموده يا كسى چون او شود و نيز پس از پيامبر(ص)، نه رسولى است و نه وحىاى و معرفت ائمه(ع)بدون طاعات و عبادات ديگر، سودى نخواهد بخشيد<ref>همان، ص25</ref> | ||
در عنوان دوم، روايتى از پيامبر(ص) نقل شده است كه آن حضرت در آن، امتيازات و اختصاصات [[علی بن ابیطالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]]، از جمله داشتن پدر زنى مثل پيامبر(ص)، همسرى چون فاطمه(س) و فرزندانى چون حسنين(ع) را برشمرده است<ref>متن كتاب، ص27</ref> | در عنوان دوم، روايتى از پيامبر(ص) نقل شده است كه آن حضرت در آن، امتيازات و اختصاصات [[علی بن ابیطالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]]، از جمله داشتن پدر زنى مثل پيامبر(ص)، همسرى چون فاطمه(س) و فرزندانى چون حسنين(ع) را برشمرده است<ref>متن كتاب، ص27</ref> |
ویرایش