۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
مختصر نهج البيان: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - ' »' به '»'
جز (جایگزینی متن - ' »' به '»') |
|||
| خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
'''مختصر نهج البيان'''، اثر محمد بن على نقى شيبانى (قبل 994ق)، تفسير مختصرى است از كتاب «نهج البيان عن كشف معاني القرآن» كه تفسيرى روايى و از نوشته‌هاى قرن هشتم و منسوب به محمد بن حسن شيبانى است. | '''مختصر نهج البيان'''، اثر محمد بن على نقى شيبانى (قبل 994ق)، تفسير مختصرى است از كتاب «نهج البيان عن كشف معاني القرآن» كه تفسيرى روايى و از نوشته‌هاى قرن هشتم و منسوب به محمد بن حسن شيبانى است. | ||
در «[[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|الذريعه]] »، از اين تفسير ياد شده و درباره آن چنين آمده است: «تفسيرى جليل القدر است كه با همه اختصارش دربردارنده مطالب همه تفاسير است». سپس نوشته شده است: «كتابت اين تفسير در سال 1097ق، به خط صالح بن ناصر بحرانى به انجام رسيده است». روشن است كه از سخنان صاحب «[[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|الذريعة]]» نمى‌توان به نام نويسنده و تاريخ نگارش آن دست يافت. اگرچه مؤلّف طبقات مفسّران شيعه به استناد جمله «كتبه علي بن ابراهيم بن علي 21 محرم 1101ق» - از كتاب «التّراث العربي» - مدّعى شده كه مؤلّف تفسير، تا اين سال زنده بوده است. ليكن كتابت تعبيرى عام است و كاتب، اعم است از نويسنده و نسخه‌بردار. گواه اين سخن، كتابتى است از همين تفسير كه در سال 1097ق انجام شده و كتابت ديگرى است كه در سال 1101ق، به‌وسيله نويسنده ديگرى صورت گرفته است و مؤيد اين ادّعا، اين است كه نويسنده «الذّريعة» براى تاريخ پايان كتاب‌ها، تعبير «فرغ منه» را به كار مى‌برد<ref>ر.ك: فاكر ميبدى، محمد</ref> | در «[[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|الذريعه]]»، از اين تفسير ياد شده و درباره آن چنين آمده است: «تفسيرى جليل القدر است كه با همه اختصارش دربردارنده مطالب همه تفاسير است». سپس نوشته شده است: «كتابت اين تفسير در سال 1097ق، به خط صالح بن ناصر بحرانى به انجام رسيده است». روشن است كه از سخنان صاحب «[[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|الذريعة]]» نمى‌توان به نام نويسنده و تاريخ نگارش آن دست يافت. اگرچه مؤلّف طبقات مفسّران شيعه به استناد جمله «كتبه علي بن ابراهيم بن علي 21 محرم 1101ق» - از كتاب «التّراث العربي» - مدّعى شده كه مؤلّف تفسير، تا اين سال زنده بوده است. ليكن كتابت تعبيرى عام است و كاتب، اعم است از نويسنده و نسخه‌بردار. گواه اين سخن، كتابتى است از همين تفسير كه در سال 1097ق انجام شده و كتابت ديگرى است كه در سال 1101ق، به‌وسيله نويسنده ديگرى صورت گرفته است و مؤيد اين ادّعا، اين است كه نويسنده «الذّريعة» براى تاريخ پايان كتاب‌ها، تعبير «فرغ منه» را به كار مى‌برد<ref>ر.ك: فاكر ميبدى، محمد</ref> | ||
مؤلّف «التّراث العربي»، پيرامون اين اثر، مى‌نويسد: تفسيرى است مختصر با عناوين «قوله» در بيان معانى آيات، با اشاره به اسباب نزول و ناسخ و منسوخ، بر اساس روايات و احاديث أئمه معصوم(ع)<ref>همان</ref> | مؤلّف «التّراث العربي»، پيرامون اين اثر، مى‌نويسد: تفسيرى است مختصر با عناوين «قوله» در بيان معانى آيات، با اشاره به اسباب نزول و ناسخ و منسوخ، بر اساس روايات و احاديث أئمه معصوم(ع)<ref>همان</ref> | ||