۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
ينابيع المعاجز و أصول الدلائل: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'فاطمه (س)' به 'فاطمه(س)'
جز (جایگزینی متن - '( ' به '(') |
جز (جایگزینی متن - 'فاطمه (س)' به 'فاطمه(س)') |
||
| خط ۵۸: | خط ۵۸: | ||
در باب چهارم روایاتی نقل می‌شود که ائمه(ع) دارای اسم اعظم الهی هستند. مؤلف برای اثبات این مطلب، به نُه روایت استناد می‌کند و در پایان این بخش، به بیان معجزه‌ای از [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]] به نقل از کتاب «الخصائص» سید رضی پرداخته است. علامه بحرانی در باب پنجم، در پی اثبات این نکته است که علم آسمان و زمین و ماکان و ما یکون و علم انبیا بلکه چیزی بیش از آن، نزد معصومین(ع) هست. او برای نشان دادن این امر به دوازده روایت استشهاد می‌کند و در پایان باب، معجزه‌ای از [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] را به نقل از کشّی، بیان می‌کند<ref>ر.ک: همان، ص102-79</ref> | در باب چهارم روایاتی نقل می‌شود که ائمه(ع) دارای اسم اعظم الهی هستند. مؤلف برای اثبات این مطلب، به نُه روایت استناد می‌کند و در پایان این بخش، به بیان معجزه‌ای از [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]] به نقل از کتاب «الخصائص» سید رضی پرداخته است. علامه بحرانی در باب پنجم، در پی اثبات این نکته است که علم آسمان و زمین و ماکان و ما یکون و علم انبیا بلکه چیزی بیش از آن، نزد معصومین(ع) هست. او برای نشان دادن این امر به دوازده روایت استشهاد می‌کند و در پایان باب، معجزه‌ای از [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] را به نقل از کشّی، بیان می‌کند<ref>ر.ک: همان، ص102-79</ref> | ||
باب ششم کتاب، در توضیح این مطلب است که امامان(ع) می‌توانند هر وقت خواستند چیزی را بدانند و این‌که هرگاه خدا چیزی را خواست امامان(ع) هم آن را خواهند خواست زیرا قلب آنان محل اراده خدا است. در پایان باب، معجزه‌ای از حضرت حجت(عج) ذکر شده است. باب هفتم درباره محدِّث بودن ائمه(ع)، و ذکر معجزه‌ای از امیرالمؤمنین علی(ع) است. باب هشتم درباره این است که علم در قلوب آنان خانه دارد در پایان آن معجزه‌ای از حضرت صادق(ع) نقل شده است<ref>ر.ک: همان، ص143-103</ref> | باب ششم کتاب، در توضیح این مطلب است که امامان(ع) می‌توانند هر وقت خواستند چیزی را بدانند و این‌که هرگاه خدا چیزی را خواست امامان(ع) هم آن را خواهند خواست زیرا قلب آنان محل اراده خدا است. در پایان باب، معجزه‌ای از حضرت حجت(عج) ذکر شده است. باب هفتم درباره محدِّث بودن ائمه(ع)، و ذکر معجزه‌ای از امیرالمؤمنین علی(ع) است. باب هشتم درباره این است که علم در قلوب آنان خانه دارد در پایان آن معجزه‌ای از حضرت صادق(ع) نقل شده است<ref>ر.ک: همان، ص143-103</ref> | ||
ادامه مباحث کتاب درباره، تأیید ائمه(ع) به روح‌القدس، متوسّم (زیرک) بودن آنان، علم‌شان به حالات درونی و ایمان و نفاق اشخاص، عَرضه کارهای بندگان به آنان، علم آنان به منایا و بلایا، آگاهی آنان از اسامی پادشاهان و وجود مصحف فاطمه (س) نزد آنان، وجود اسامی شیعه نزد آنان در یک دیوان، این‌که آنان موضع سر الهی هستند، نزول ملائکه و روح بر آنان در شب قدر، ابواب علمی که پیامبر(ص) برای [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]] گشود، معرفی امام و چیزهایی که خداوند به او داده و ... است.<ref>ر.ک: همان، ص342-145</ref> | ادامه مباحث کتاب درباره، تأیید ائمه(ع) به روح‌القدس، متوسّم (زیرک) بودن آنان، علم‌شان به حالات درونی و ایمان و نفاق اشخاص، عَرضه کارهای بندگان به آنان، علم آنان به منایا و بلایا، آگاهی آنان از اسامی پادشاهان و وجود مصحف فاطمه(س) نزد آنان، وجود اسامی شیعه نزد آنان در یک دیوان، این‌که آنان موضع سر الهی هستند، نزول ملائکه و روح بر آنان در شب قدر، ابواب علمی که پیامبر(ص) برای [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]] گشود، معرفی امام و چیزهایی که خداوند به او داده و ... است.<ref>ر.ک: همان، ص342-145</ref> | ||
==وضعیت کتاب== | ==وضعیت کتاب== | ||