۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'ا(' به 'ا (') |
جز (جایگزینی متن - ' (ص)' به '(ص)') |
||
خط ۵۴: | خط ۵۴: | ||
خنجى كه اين اثر را تدوين كرده و همانند يك شيعه امامى در اين كتاب نمود پيدا كرده، مؤلف كتاب ديگرى در ردّ [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلى]] با عنوان «إبطال نهج الباطل» است. چنانكه در اثر ديگرش، «عالمآراى امينى» به پادشاهان صفوى تندى كرده و به تعصب سنى خود بازگشته است. اما در كتاب شرح صلوات از مطالب اختلافى سخن نگفته و خلفاى مورد احترام خود را هم متعرض نشده است. | خنجى كه اين اثر را تدوين كرده و همانند يك شيعه امامى در اين كتاب نمود پيدا كرده، مؤلف كتاب ديگرى در ردّ [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلى]] با عنوان «إبطال نهج الباطل» است. چنانكه در اثر ديگرش، «عالمآراى امينى» به پادشاهان صفوى تندى كرده و به تعصب سنى خود بازگشته است. اما در كتاب شرح صلوات از مطالب اختلافى سخن نگفته و خلفاى مورد احترام خود را هم متعرض نشده است. | ||
در اين كتاب، قسمتِ مربوط به رسول خدا (ص) و امام زمان تفصيل بيشترى دارد و مؤلف بهرغم مذهب خود، مهدى را همچون اماميه معرفى كرده و داستانى از شفا يافتن اسماعيل هرقلى را نيز آورده است. | در اين كتاب، قسمتِ مربوط به رسول خدا(ص) و امام زمان تفصيل بيشترى دارد و مؤلف بهرغم مذهب خود، مهدى را همچون اماميه معرفى كرده و داستانى از شفا يافتن اسماعيل هرقلى را نيز آورده است. | ||
از آنجا كه مؤلف در اين كتاب در پى بيان گزارش تاريخ و شرح حال معصومان نبوده، از منابع يا راويان خود سخن نگفته و مطالب را بهصورت پيوسته و از زبان خود آورده است. با وجود قدمت اين اثر، زبان فارسى آن نثرى روان دارد. | از آنجا كه مؤلف در اين كتاب در پى بيان گزارش تاريخ و شرح حال معصومان نبوده، از منابع يا راويان خود سخن نگفته و مطالب را بهصورت پيوسته و از زبان خود آورده است. با وجود قدمت اين اثر، زبان فارسى آن نثرى روان دارد. |
ویرایش