حديث الراية: تفاوت میان نسخه‌ها

<div class='wikiInfo'>

[[پرونده:NUR12398J1.jpg|بندانگشتی|حديث الرايه]]

{| class="wikitable aboutBookTable" style="text-align:Right"

! نام کتاب!! data-type='bookName'|حديث الرايه

|-

|نام های دیگر کتاب

|data-type='otherBookNames'|

|data-type='authors'|[[حسینی میلانی، علی]] (نويسنده)

|زبان  

|data-type='language'|عربي

|کد کنگره  

|data-type='congeressCode' style='direction:ltr'|

|موضوع  

|data-type='subject'|

==معرفی اجمالی==

'''حديث الرايه'''، نوشته [[حسینی میلانی، علی|سید علی حسینی میلانی]]، کتابی است به زبان عربی با موضوع کلام شیعه. محور مباحث این اثر، حدیث رایت در اثبات ولایت و امامت امیرالمؤمنین علی(ع) است. مؤلف در این کتاب به بررسی راویان مشهور این حدیث، نصوص آن، مباحث سندی و متنی و فقه الحدیث و دلالت آن پرداخته است.

مؤلف به منابع متعددی از جمله قرآن کریم، صحاح سته، تفسیر بغوی، سبل الهدی و الرشاد، تاریخ دمشق، كنز العمال، المستدرك، عمدة القاري، تدريب الراوي، نيل الأوطار، فيض الغدير، الإصابة، تهذيب التهذيب، فتح الباري، عيون الأثر، [[البداية و النهاية (دارالفکر)|البداية و النهاية]]، شواهد التنزيل، تفسیر ثعلبی و... استناد کرده است.

این کتاب، با ذکر روایت ذیل آغاز می‌شود: پیامبر خدا(ص) در روز خیبر فرمود: فردا، پرچم را به دست کسی می‌دهم که خدا و رسولش را دوست دارد و خدا و رسول نیز او را دوست دارند. اهل گریز نیست و تا با یاری خدا پیروز نشده بازنمی‌گردد<ref>ر.ک: آغاز کتاب، ص4</ref>مؤلف در مقدمه غرض از تألیف این کتاب را نبودن کتابی مستقل درباره حدیث رایت می‌داند که از ثابت‌شده‌ترین ویژگی‌های امیرالمؤمنین(ع)است<ref>ر.ک: مقدمه مؤلف، ص7</ref>

ایشان، پنجاه نفر از بزرگان نقل‌کننده این حدیث در زمان‌های مختلف را، که از جمله آنها ابوعبدالله محمد بن سعد زهری، ابن ابی‌شیبه کوفی، احمد بن محمد بن حنبل، محمد بن اسماعیل بخاری، ابن ماجه قزوینی، ترمذی، [[نسائی، احمد بن علی|نسائی]]، طبری، دارقطنی، ثعلبی، بیهقی، قرطبی، ابن اثیر، تفتازانی، [[ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی|ابن حجر عسقلانی]]، سیوطی و... هستند، نام می‌برد<ref>ر.ک: همان، ص9–12</ref>و می‌گوید: این روایت، نه‌تنها در کتب حدیث که در کتاب‌های تفسیر، تاریخ، لغت و... هم ذکر شده است<ref>ر.ک: همان، ص12–13</ref>

نویسنده، نصوص مختلف راویت را از [[ابن حنبل، احمد بن محمد|احمد بن حنبل]]، بخاری، مسلم، [[نسائی، احمد بن علی|نسائی]]، ابن ماجه، ترمذی، ابن سعد، ابن ابی‌شیبه، بلاذری، ابی‌یعلی، حاکم، ابن حبان، طبرانی، دارقطنی، [[خطیب بغدادی، احمد بن علی|خطیب بغدادی]]، بیهقی، [[ابن عبدالبر، یوسف بن عبدالله|ابن عبدالبر]]، [[ابن عساکر، علی بن حسن|ابن عساکر]]، ابن اثیر، ابن نجار، مزّی، هیثمی، ثعلبی، حسکانی، بغوی، خطیب تبریزی، ذهبی، [[ابن‌کثیر، اسماعیل بن عمر|ابن کثیر]]، [[ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی|ابن حجر عسقلانی]]، عینی، صالحی دمشقی، حلبی، متقی، مناوی و شوکانی به ترتیب نقل کرده و مورد بررسی قرار ‌داده است<ref>ر.ک: همان، ص14–140</ref>

او در فصل سوم از هفده تن از بزرگان صحابه، از جمله: امیرالمؤمنین (ع)، عبدالله بن عباس، ابولیلی انصاری، عمر بن خطاب، زبیر بن عوام و انس بن مالک به‌عنوان راویان این روایت نام می‌برد<ref>ر.ک: همان، ص141–142</ref>و شعر حسان بن ثابت در ارتباط با ماجرای حدیث رایت را از شرح [[صحيح البخاري]] عینی حنفی، نقل می‌کند.<ref>ر.ک: همان، ص142–143</ref>

وی پس از آن متذکر می‌شود که این حدیث از صحاح مسلم و بخاری، استخراج شده و جمهور علمای اهل سنت به صحت و قطعی‌الصدور بودن تمامی روایات این دو کتاب معتقدند<ref>ر.ک: همان، ص143</ref>و در پایان می‌گوید: بسیاری از بزرگان حفّاظ بر تواتر و ثبوت حدیث رایت تصریح کرده‌اند و حتی [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تیمیه]] در «منهاج السنة» گفته: این، صحیح‌ترین چیزی است که درباره [[امام على(ع)|علی بن ابی‌طالب(ع)]] نقل شده است<ref>ر.ک: همان، ص147.</ref>

وی در فصل چهارم کتاب، نکات موجود در حدیث در رابطه با پیامبر(ص)، امیرالمؤمنین (ع)، ابوبکر و عمر را بیان می‌کند<ref>ر.ک: همان، ص148</ref>

فصل پنجم این کتاب به بررسی فقه الحدیث و دلالت آن می‌پردازد. نویسنده در این بخش، کلام عمر بن خطاب و سبقت گرفتن ابوبکر و عمر در آن روز بر فرماندهی لشگر را مؤیدی بر این مطلب می‌گیرد که روایت مزبور دلالت بر مدح امیرالمؤمنین(ع)دارد<ref>ر.ک: همان، ص152</ref>

نویسنده همچنین ذکر این خصوصیت در مناشده امیرالمؤمنین(ع)با اهل شوری و روایت دیگری از عمر را مبنی بر اینکه کاش یکی از سه خصلت علی(ع) (دامادی پیامبر(ص)، سکونت در مسجد و پرچم‌داری در جنگ خیبر) را داشت، قرینه بر دلالت حدیث رایت بر منقبتی عظیم می‌داند<ref>ر.ک: همان، ص154-155</ref>و از این امر در راستای اثبات امامت آن حضرت بعد از پیامبر خدا(ص) بهره می‌جوید<ref>ر.ک: همان، ص155</ref>

==پانویس ==

<references />

== وابسته‌ها ==